Where it all started! (bxb)

22

Schreeuwend plons ik het water in. Vandaag is het 18 mei en hell yeah, ik ben nog nooit zo verliefd geweest! Soms hebben Stevan en ik ruzie maar dat hoort er ergens ook bij, toch? Achter me hoor ik een lachende Stevan ook het water in plonzen. Even daarna word ik onderwater getrokken en voel ik al snel zijn lippen op die van mij. Naar adem happend kom ik even later weer boven.

"Je bent geweldig, Steef."
"Weet ik toch."
"Je ego iets minder." zeg ik lachend
"Hey, sluit mijn ego niet buiten. Hij voelt zich gekwetst nu."

Gillend word ik de lucht in getild en een stukje verder het water weer in gegooid.

"Straks verzuip ik nog en dan is het jouw schuld." schreeuw ik proestend.
"Sure."
"No, not sure."

Wanneer we eindelijk het water weer uitkomen rent Stevan meteen door. Dan stopt hij, rent terug, pakt mijn hand en rent weer verder.

"Waar gaan we heen?" vraag ik lachend.
"Jouw boom."
"Ahah, ik zie al waar dit heen gaat gaan."

Blozend probeer ik mijn probleem in mijn broek niet te laten merken.

"Steef, misschien moeten we naar huis."
"Waarom?"
"Ik moet nog heel veel voor school doen."
"Maar het is midden in de vakantie."

Fronsend kijkt hij me aan.

"Wat is er aan de hand Seb?"

Hij tilt mijn kin iets omhoog en kijkt me in mijn ogen.

"Schaam je je voor me, omdat je een probleem in je broek hebt? Ik zal je twee dingen vertellen. Ja, natuurlijk had ik dat gemerkt ik bedoel, ik ben niet helemaal gek. Twee, ik heb daar zelf ook vaak last van. Daar hoeven we ons bij elkaar toch niet voor te schamen?"

Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Een beetje in de war en onder de indruk van zijn speech sta ik tegenover hem. Dan begin ik te lachen. Wat een held.

"Had ik al gezegd dat je geweldig bent?" vraag ik dan waarna ik een kusje op zijn neus plant.

Lachend knikt hij.

"Nu weet ik het niet meer hoor," zegt hij. "ben ik nou ge-menerd of ben ik nou geweldig?"
"Beide."
"Sure."
"Sure."

"Máááááá!!" Schreeuw ik het huis door.

Ik zit op de wc en het wc-papier is op.

"Máá, het wc-papier is op!"

Na een poosje gaat de deur open. In de deuropening staat een lachende Stevan met 3 wc-rollen in zijn handen. Knalrood pak ik ze aan en doe gehaast de deur weer dicht.

"Stevààààààànn!!!" roep ik dan semi-boos. "Sinds wanneer ben jij mijn moeder?!"

Ik hoor hem lachend weg lopen en even later mijn kamerdeur dicht doen. Zuchtend ruim ik het wc-papier op. Waarom, gewoon alleen, waarom..

Lachend ren ik naar Kaya en Philiph. Philiph is gelukkig na een maand weer helemaal opgeknapt! Ze waren even bang dat zijn rechterbeen niet meer zou gaan werken, omdat die een hele rare kleur kreeg. Maar zelfs dat is weer helemaal goed gekomen. Vandaag gaan we dan eindelijk naar de bioscoop en zoals altijd zijn Stevan en ik het laatst. Gelukkig draait de film Ferdinant nog steeds.

"Doen we zoete of zoute popcorn." Vraagt Kaya meteen zodra we binnen zijn.
"Beide!" roep ik

Knikkend stemt iedereen in.

Even later lopen we met twee grote bakken popcorn de zaal in. Snel gaan we op onze plekken zitten en vrijwel meteen begint de film al. Ik zoek Stevans hand waarna ik die vast pak en tevreden achterover ga zitten.

"Die film was echt geniaal." roept Philiph enthousiast.
"Ja, o mijn hemeltje. Die stier was zo geweldig!"

Na nog een poos te hebben na-gerateld over hoe fantastisch, geweldig en geniaal de film was zitten we dan eindelijk op de fiets naar mijn huis. We hebben besloten dat we een sleep over gaan doen bij mij thuis om de viering van een gezonde Philiph compleet te maken.

Het is één grote chaos, maar wel super gezellig. Er wordt gegild en geschreeuwd. We lijken wel dronken. Dat zijn we overigens niet.

"Zoenen, zoenen, zoenen, zoenen, zoenen!" roepen Stevan en ik terwijl we in onze handen klappen.

Kaya en Philiph zijn al de hele tijd klef aan het doen, best wel schattig eigenlijk. Het blijkt dus dat Philiph bi is en dat hij Kaya riep in het ziekenhuis, omdat hij verliefd op haar is. Dan gebeurt het, Kaya heeft haar lippen op die van Kevin gedrukt. Joelend gooien we onze kussens naar hun hoofden.

"Lekker pikkie!" roep ik naar Kaya.

En het volgende moment huilen we van het lachen. Dan wordt er een deur open gegooid en komt er een boze ma de kamer binnen gestampt.

"Nu is het genoeg geweest! Het is verdomme half 4 's ochtends en er zijn mensen hier in huis die wel graag willen slapen!"

Onze lach proberen inhoudend knikken we. Zodra ze de deur weer uit is proesten we het weer uit.

"O mijn god, zag je haar hoofd?" Roep ik lachend.
"Ja, ge-wel-dig!" gilt Kaya.

Uiteindelijk besluiten we toch maar te gaan slapen. Totdat we ma horen schreeuwen met Mel. Gillend, schreeuwend en lachend zitten ze in de kamer naast ons. Kaya schiet meteen weer in de lach.

"Waarom is jouw moeder zo ontzettend geweldig fantastisch?"

Ze proest het uit en geïrriteerd haal ik mijn schouders op.

"Go ask her, I'd say."

Ik druk mijn hoofd tegen Stevans borst en trek de deken helemaal over me heen in de hoop een beetje slaap te kunnen krijgen voor 8 uur.

26 oktober 2018