Where it all started! (bxb)

Epiloog

"Stevan?"

Met mijn lamme bek draai ik me om en kijk een verbaast meisje aan.

"Dat is mijn naam."
"Wat is er met jou aan de hand? Ik zie je een half jaartje niet en je bent helemaal gek aan het doen."

Het volgende moment voel ik een platte hand tegen mijn wang.

"Geef Stevan is even terug jij idioot." Roept het meisje tegen me.

Ik voel mijn benen zwakjes worden en voor ik 'bier' kan zeggen lig ik op de grond. Tot overmate van ramp komt al mijn maaginhoud mijn mond uit gesproeid, over de schoenen van het meisje. Vies kijkt ze me aan. Mijn oogleden worden zwaar. Zonder er erg aan te hebben sluit ik ze. Ik hoor het meisje diep zuchten. Dan tilt ze me overeind en weer voel ik haar platte hand in mijn gezicht. En dan nog eens, en nogeens.

"Ik ga net zolang door tot je je ogen opent hoor." Zegt ze met een strenge stem.

Nu zucht ik en open met moeite mijn ogen.

"Kom op Steef, ik breng je naar huis."

Steef? Hoe weet dit meisje mijn oude naam eigenlijk? Die heb ik niemand hier verteld besef ik me dan. Ik heet Bas, bas is mijn naam. Ze moet de verkeerde hebben.

"Bas... mijn naam is bas." Mompel ik.
"Ja hoor Steef, en ik ben sinterkerstman."

Ze haakt haar arm onder mijn ene oksel en over mijn ander schouder en zo sleurt ze me het tentje uit.

"Ik breng je naar huis gekkerd, je bent flink dronken jongen."

Ik knik en laat me door haar begeleiden. Ik zie wel waar ik eindig.

26 december 2018