Where it all started! (bxb)

27

"SEB, STEEF!"

Gillend komen Kaya en en Melissa op ons afgerend. Melissa vliegt me om mijn nek en springt vrijwel meteen in mijn armen. Lachend knuffel ik haar terug.

"Heb je me gemist zusje?" zeg ik plagend. "Ik was maar drie daagjes weg hoor."
"Nou en, dan kan ik je toch wel missen?"
"Je hebt me dus gemist." concludeer ik ietwat verbaast.

Ze zucht en laat me weer los.

"Ja Seb, ik heb je gemist."

Zachtjes grinnik ik. Dan draai ik me om op zoek naar Kaya, wie druk in gesprek is met Stevan.

"Trouwens," ik draai me om en kijk Melissa nieuwsgierig aan. "Heb je het al aan ma verteld?"

Zachtjes schudt ze haar hoofd.

"Ik durf het niet."
"Zal ik morgen met je mee gaan?"

Ze knikt en kijkt me dankbaar aan.

"Kom hier." zeg ik als ik zie dat ze weer tranen in haar ogen krijgt. "Het komt echt wel goed hoor."

Ik sla mijn armen om haar heen en wrijf wat over haar rug.

Zuchtend klap ik de dekens open en stap mijn bed uit. Nog half slapend strompel ik richting Stevans kamer. Ik gooi de deur open en plof met mijn volledige gewicht bovenop hem, wat een harde kreun en een hoop gehoest oplevert van zijn kant. Lachend kijk ik hem aan.

"Gek, moet ik dood of zo?!" roept hij.
"Liever nog even niet."

Ik tuit mijn lippen en begin er als een debiel naar te wijzen.

"Ja doei, leer eerst maar eens hoe je normaal iemand wakker hoort te maken." moppert hij. "Of gewoon helemaal niet."
"Het is dinsdag half zeven, kom op steef, om kwart over acht moeten we weer op school zijn schat."

Er klinkt weer een overdreven luide zucht. Ik pak zijn dekens af en gooi ze op de grond. Vervolgens ga ik weer boven hem hangen. Zachtjes geef ik hem kusjes in zijn nek. Langzaam naar beneden. Bij zijn navel stop ik. Zijn kippenvel verraad dat hij stiekem geniet. En ja hoor, hij gaat rechtop zitten en begint me vol passie te zoenen. Hij legt zijn handen op mijn heupen en duwt me wat dichter tegen zich aan. Dan bedenk ik me iets. Ik had de deur open gegooid.. en niet meer dicht gedaan.

"Nou, zou kan het wel weer." hoor ik ma der stem. "Het ontbijt staat al op jullie te wachten."
"Te laat." zucht ik.

Stevan kijkt me vragend aan. Inmiddels is ma alweer weg gelopen.

"Ik was me net aan het beseffen dat ik de deur was vergeten dicht te doen."
"Lekker slim weer."

Hij kijkt me uitdagend aan, maar daar ben ik niet van plan in te trappen. Ik klim van hem af en stap vervolgens weer van het bed af. Dan wordt er tegen mijn kont geslagen. Geschrokken slaak ik een gilletje en Stevan begint hard te lachen.

"Genoeg, had ik gezegd!" wordt er vanaf beneden geroepen.

Even is het stil en dan barsten we samen weer in lachen uit.

"Sorry ma!" roep ik terug.

"Overmorgen is Kaya jarig en ik heb echt iets leuks voor haar gekocht in New York." vertel ik enthousiast tijdens het ontbijt.
"Ik hoop dat jullie het daar niet te gek gemaakt hebben samen."

Ma kijkt ons streng aan.

"Ma.."
"Jij sliep vannacht wel gewoon in je eigen bed hoop ik hè."
"Ja ma, ik ging Stevan alleen wakker maken."

Steven knikt.

"Echt waar mevro.. ik bedoel Karen." stottert hij.
"Oké dan."

Het volgende moment komt Mel de keuken binnen gestrompeld.

"Ma, ik moet wat vertellen."

Ik kijk haar trots aan. Dan sta ik op en loop naar der toe. Dan sla ik mijn arm om haar heen.

"Ik heb een vriendin, ik.. uhm.."
"Mel valt op meisjes." help ik haar.

Ma kijkt ons even verrast aan en begint vervolgens te lachen.

"Die ene Demi waar je het steeds over hebt?"

Zachtjes knikt ze.

"Leuk Mel, wanneer mag ik haar ontmoeten?"
"Vind je het niet erg?" vraagt Melissa verbaast.
"Natuurlijk niet, boeit mij het wat of je met een jongen of meisje thuis komt. Dan der bij, zo zijn het wel genoeg jongens. Ik moet er niet aan denken om ook nog een vriendje van jou erbij te hebben."

Ongemakkelijk begint Mel te lachen.

"En bedankt ma."
"Hou ook van jou Sebastiaan."

Ik begin naar haar te grommen.

"Wel lief dat je je zus helpt." zegt ze mijn reactie negerend. "Waren dat de verhalen voor vanochtend weer?"

We knikken allemaal.

"Mooi, dan kan ik nu naar mijn werk."

Ze staat op waarna ze der tas pakt en naar de deur loopt.

"Eten voor vanavond staat in de koelkast!" roept ze nog terwijl ze de deur achter zicht dicht laat vallen.

Als we de auto horen wegrijden zucht Melissa opgelucht.

"Zie je, ik zei to.."

Ik zit nog geen twee seconden in mijn zin en ik stop al. Mijn armen staan wijd half omhoog alsof ik een of andere god roep. Mel heeft zich alweer stevig aan me vast geklampt.

"Dankjewel broertje."
"Geen dank, soms moet je even lief zijn voor je zusje."
"Yeah, sure."
"Nou, nu dit allemaal gedaan is kunnen jullie weer normaal tegen mekaar gaan doen hoor." bemoeit Stevan zich ermee.

Ik kijk hem geïrriteerd aan.

"Momenten verpester."
"Maar ik heb wel gelijk, moet jij zeggen trouwens"
"Ja oké." stemmen Mel en ik beide in.

Dan steek ik mijn middelvinger naar Stevan die zo nodig weer moest doelen op het bijna mislukte moment van de douche. Pestkop dat ie is. Maar wel een lieve tho... denk ik.

29 oktober 2018