Where it all started! (bxb)

26

Vandaag is het de laatste dag, vanavond na het eten moeten weer terug. Heel jammer, want het was zeker gezellig! Nu loop ik samen met Stevan en Loïs door de stad op zoek naar een leuk souvenirtje voor thuis. Hoe leuk het hier ook is ik heb zeker zin in thuis. Ik mis ma en zelfs Melissa. Maar aan de andere kant, als we weer thuis zijn hebben Stevan en ik en stuk minder privacy en moeten we weer in aparte kamers slapen.

"Zullen we dit winkeltje even binnengaan?" vraagt Stevan.
"Ik vind het best."

Stevan kijkt me vragend aan.

"Prima hoor." zeg ik. "We moeten even kijken naar cadeautjes voor Kaya en Mel, ze zijn beide bijna jarig."
"Goed idee."

Bewonderend loop ik door het winkeltje, het is klein en er is een gezellige sfeer. Wel duur, maar daar moeten we maar gewoon even niet op letten.

"Zijn het cadeautjes?" vraagt de cassière.

Ik knik.

"Wel allebei apart graag."
"Komt goed, dat is 34 euro graag."

Ik geef de vrouw het geld en pak dan mijn tasje aan.

"Bedankt." zeg ik nog.

De vrouw knikt vriendelijk. Ik wacht even op Loïs en Stevan. Wanneer ze dan eindelijk klaar zijn lopen we samen het winkeltje weer uit.

"Ik ben benieuwd wat ze ervan gaan vinden." zeg ik iets zenuwachtig.
"Ze vinden het vast mooi."

Loïs geeft me een knipoog.

"Zullen we maar weer naar huis gaan? Misschien kunnen we nog een film kijken."

Stevan en Loïs knikken instemmend. Snel lopen we door naar huis. Eenmaal daar plof ik op de bank.

~*~
"Kom op boys, jullie willen het vliegtuig terug toch niet missen?"

Zachtjes wordt er op de deur geklopt. Snel rolt Stevan van me af. Na de film zijn we naar onze kamer gegaan. De bedoeling was gamen, maar daar is uiteindelijk niet veel van terecht van gekomen. We hadden een deal, elke keer als ik verloor moest ik Steef een kus geven. Na drie keer verliezen had Stevan er geen zin meer in en zo belandden we op bed. Zachtjes grinnik ik als ik eraan terug denk.

"Niet grappig Seb, mam staat voor de deur en wij liggen hier naakt. Schiet op en trek wat kleren aan." Sist Stevan.
"Ja pap."

Hij zucht geïrriteerd waarop ik begin te lachen.

"Over 15 minuten gaan we weg jongens, als jullie dan nog naakt zijn sleur ik jullie gewoon naakt de auto in."

Na die zin kan ik het niet meer houden. Ik proest het uit van het lachen.

"Ja mam." Zegt Stevan zachtjes.

Vervolgens horen we haar weer zachtjes de trap aflopen. Stevan werpt me een boze blik.

"Kom op Steef, geef toe dat dat wel een beetje grappig was."
"Misschien."
"Je moeder is geweldig."
"Misschien. Nou, haal die mooie reet van je nu van het bed af en ga je aankleden!"
"Jaja."

Met tegenzin stap ik het bed uit en begin mijn kleding bij elkaar te zoeken.

Inmiddels 20 minuten later zitten we dan eindelijk in de auto. Een beetje ongemakkelijk kijken we het raam uit. Loïs zit tussen ons in en kijkt ons één voor één niet begrijpend aan.

"Nou kom op zeg jongens, jullie weten toch ook wel dat ik een grapje maakte." Zucht Sacha (moeder Stevan) na een tijdje.

Stevan haalt zijn schouders op.

"Wacht," roept ze dan. "Jullie wáren naakt!"

Stevan rolt zijn ogen en blijft strak uit het raam kijken. Knalrood doe ik het zelfde. Loïs ligt inmiddels helemaal dubbel van het lachen.

"Geeft niks hoor broertje, met zo'n knap vriendje had ik ook wel naakt willen zijn."

Die opmerking levert haar een klap met platte hand in het gezicht op.

"Auw." Zegt ze verontwaardigd.
"Dankjewel weer hè, Loïs!"
"Ja dankjewel Lo, voor het compliment." Zeg ik lachend.

Ik geef der een box.

"Zitten jullie me nu gewoon met zijn allen te pesten?"
"Nee hoor schat, we houden echt wel van je." Antwoord Sacha.

En daarna was er weer een dodelijke stilte.

~*~
"Hou van je mam." Zegt Stevan. "tot snel."
"Tot snel schat."

Ze geeft haar zoon nog een laatste knuffel. Daarna lopen Stevan en ik hand in hand naar de vertrek hal. Op naar huis. Ik kijk er naar uit om ma weer te zien, maar ik vind het ook wel jammer. Gelukkig hebben we afgesproken dat we in de zomervakantie, wat het bijna is, langer mogen komen. Zachtjes knijpt Stevan in mijn hand.

"Daar gaan we weer."

29 oktober 2018