Daddy's little princess | M.G.C

17.

Pov Charlie

Ik open voorzichtig mijn ogen en door het felle licht sluit ik ze gelijk. Ik knipper even met mijn ogen en daarna doe ik ze open.

'Papa.' Mijn stem is heel zwak maar hij kijkt mij aan en glimlacht breed. 'Hey prinses.' Ik begin in een keer te huilen en sla mijn armen voorzichtig om hem heen.

'Wil je Harry halen?' 'Eerst nog even knuffelen, ik haal hem zo.' Ik knik voorzichtig en geef hem een kus op de wang.

'Het was zo eng papa.' 'Ik weet het prinses, het is goed nu. Je bent oké. Ik ga Harry halen.' Ik knik en als hij de omhelzing verlaat voel ik mij gelijk kwetsbaarder.

'Haz.' Ik voel tranen prikken en ik zie dat zijn arm in het gips zit. 'Charlie, het spijt mij zo.' 'Het is niet jouw schuld Haz, ik ben er goed vanaf gekomen. Een gebroken been en pols maar dat is hopelijk alles.' 'En heel veel verwondingen.'

Hij slaat voorzichtig zijn ene arm om mij heen en ik begin hard te huilen. 'Het spijt mij, ik had je nooit mee moeten nemen in die achtbaan.'

'Het is niet jouw schuld, het is niemands schuld.' Ik knik voorzichtig en voel nog twee armen om mij heen.

'Ik was zo bang om je kwijt te raken. Je betekent zoveel voor mij, Charlie. Jij bent mijn wereld en ik kan niet zonder jou.' Ik krijg tranen in mijn ogen en glimlach even.

'Ik kan ook niet zonder jou papa. Echt niet. Ik hou van je.' 'Ik ook van jou mijn prinses.'

'Wil je Connor en Luke halen?' Harry knikt en geeft mij nog een kus op de wang, vervolgens loopt hij weg.

'Con.' Hij heeft tranen in zijn ogen en ik sla mijn armen om hem heen. 'Ik was zo bang Char.' 'Ik ook Con, echt heel erg.'

Hij barst in tranen uit en ook Luke valt vervolgens huilend in mijn armen. 'Alles is oké Luke.' 'Nee! Ik als verantwoordelijk iemand had jullie nooit in die achtbaan moeten laten.'

'1. Jij kon dat nooit weten. 2. Sinds wanneer ben jij verantwoordelijk?' Hij grinnikt even en ik veeg voorzichtig zijn tranen weg.

'Wij gaan even wat te eten halen, wil je ook wat Charlie?' 'Een broodje, als het mag.' Luke en papa knikken en lopen vervolgens weg.

Al snel zie ik een enthousiaste Niall, Harry, Louis en Liam om de hoek rennen. 'Maar twee personen, dit zijn er vijf.' De jongens grinniken en halen hun schouders op.

Er komt een zuster om de hoek lopen en slaakt een kleine gil als ze ons ziet zitten. 'O mijn, sorry. Dit hoort niet bij mijn werk maar ik ben echt groot fan van jullie.'

De jongens grinniken even en geven haar voorzichtig een knuffel. 'Ik word je zuster in de tijd dat je hier ligt.'

'Wacht? Mag ik vanavond niet naar huis?' 'Nee, je moet hier minstens nog een dag of drie liggen.' Ik zucht en kijk papa aan.

'Wie blijft vanavond bij mij slapen?' Ik krijg weer tranen in mijn ogen en de jongens kijken elkaar aan.

'We wisselen het af, vanavond Michael en Luke?' Ze knikken hevig en ik knik ook. 'Morgen Ashton en Calum. Misschien mag Connor dan ook.'

Ze knikken enthousiast en de zuster glimlacht even. 'Tuurlijk mag dat.' Ik glimlach en de jongens maken een foto met haar.

'Con? Als jullie morgen hier komen willen jullie dan mijn MacBook meenemen?' Hij glimlacht en knikt. 'Tuurlijk.'

Ik ga verder onder de deken liggen en kreun van de pijn als ik zachtjes op mijn arm leun.
'Hoe laat is het?' 'Zeven uur.' Ik knik en leg mijn arm boven de deken.

'Pak een stift en verzin wat. Mijn been is ook nog vrij.' De jongens beginnen allemaal door elkaar te roepen en uiteindelijk is Connor de eerste die tekent.

'Ik heb het hele been, jullie mogen allemaal op de arm.' De jongens knikken en beginnen allemaal dingen op het gips te zetten.

Even later staat het gips om mijn arm vol met kleine tekeningen, maar Connor is nog steeds bezig. Misschien komt dat omdat echt mijn hele been is gegipst, tot de rand van mijn onderbroek zeg maar.

'Con, dit is prachtig. Het lijken net echte tatoeages.' Hij begint te blozen en ik haal voorzichtig mijn hand over het gips heen.

'Het is echt mooi. Bedankt.' Ik sla mijn arm om hem heen waardoor hij begint te glimlachen. 'Li? Mijn elastiekje ligt achter je, wil je die even geven?'

Hij knikt en geeft mijn elastiekje aan. Gelijk doe ik mijn haar in een rommelige knot en zucht opgelucht.

'Maar wij gaan, tot morgen Char.' 'Tot morgen guys.' Ik geef ze nog allemaal een voorzichtige knuffel en glimlach even.

'Zullen we een film kijken?' De jongens knikken en ik zet Netflix op. Luke kiest een film uit en aandachtig kijken we naar de film.

Na de film zetten we YouTube op de televisie en af en toe komt de zuster, Sara, kijken of ik nog oké ben.

'Kom anders erbij.' Ze glimlacht even en haalt dan haar schouders op. 'Als Michael en Luke het niet erg vinden.'

'Tuurlijk niet! Kom erbij!' Ze grinnikt en gaat bij papa op bed zitten. 'Hoe oud ben je Sara?'
Papa kijkt mij waarschuwend aan en ik moet mijn lach inhouden.

'Ik ben tweeëndertig.' Ik wiebel met mijn wenkbrauwen en Luke grinnikt even. 'Je bent mij er eentje Charlie.'

'Wel knap, geweldig, stoer, enorm lief en het geweldigste zusje op aarde toch?' 'Dat zeker.'

Ik lach en kijk daarna gefocust naar de filmpjes die we op YouTube afspelen. Ik voel mijn telefoon trillen en verbaasd pak ik hem uit mijn zak.

'Mam?'