Daddy's little princess | M.G.C

25.

26 juli

Pov Thomas

'Als beschermende ooms en vader, gaan wij gewoon wat dingen vragen, oké?' 'Tuurlijk, ik snap het.' Ze knikken en Ashton neemt het woord.

'Hoeveel vriendinnetjes heb je gehad?' 'Eentje hiervoor, maar ik was vier.' 'Strafblad?' Ik grinnik even en schud mijn hoofd. 'Nee.'

Ze knikken goedkeurend maar kijken mij nog steeds 'boos' aan. 'Ooit gedronken en/of gerookt?' 'Gedronken, ja. Water natuurlijk, anders overleef ik het niet. Misschien ooit sap en misschien iets met prik, maar alcohol niet.'

De jongens lachen en ik grinnik even. 'Humor heb je al. Houd je van eten?' 'Wat is dat voor vraag? Duh.' 'En skateboarden?' 'Geweldig! Ik heb ongeveer dertig skateboards, het is echt erg.'

De jongens grinniken even en kijken mij dan weer serieus aan. 'Bands?' 'All Time Low, The Vamps, AC/DC, Nirvana, Iron Maiden en Nickleback. Oh en GreenDay.'

'Jongens, ik denk dat we de perfecte jongen voor Charlie hebben gevonden.' Ze geven mij allemaal een mannelijke knuffel en vervolgens lopen we weer naar Charlie, die helemaal in het spel zit.

'Ga nou dood, kutding.' Ik grinnik even en plof naast haar op de bank. 'Lukt het babe?' 'Nee, dat ding wil niet dood.' Ik grinnik en ze juicht als het beest eindelijk dood is.

'Nu heb ik honger, zo terug.' Ze rijd weg en ik pak de controller. Ik begin met spelen en een enthousiaste Michael naast mij zorgt ervoor dat ik begin te lachen.

'Thom, je bent echt goed. Jezus.' Ik sla even op mijn borst waardoor de jongens lachen. 'Hebben jullie Mario Kart?' Michael kijkt verbaasd naar de anderen, waarom?

'Je bent perfect, Charlie ik heb je vriendje gestolen! Hij is van mij! Of niet babe?' Ik lach even en hij geeft mij een high-five. Hij knipoogt even en we beginnen beide met spelen.

'Char? Gaat het goed daar?' Ashton staat bezorgd op, Charlie is nu al vijftien minuten aan het zoeken naar eten.

'Jongens, Charlie. Ze is- is weg.' 'Wat?' Ik spring gelijk op en ren naar de keuken. 'Ik ga haar zoeken, wie gaat mee?'

De jongens trekken allemaal hun jas aan, we hebben het hele huis al gecontroleerd. En het rare is, de rolstoel staat nog hier in huis.

'Charlie! Char!' Ik zet mijn handen aan mijn mond en schreeuw zo hard als ik kan. 'Babe?' Ik krijg tranen in mijn ogen en begin te rennen, waar kan ze zijn?

'Mevrouw, heeft u dit meisje gezien?' Ik laat een foto zien en de vrouw knikt voorzichtig. 'Een man had haar vast, over haar rug gegooid. De man had zwarte kleding aan, hij had groene ogen en donkerbruin haar volgens mij.'

'Heel erg bedankt!' 'Alec heeft bruin haar..' Ik kijk verbaasd naar Michael. 'Wie is Alec?' 'Was de stiefvader van Charlie, ik zweer als die klootzak haar heeft.'

Pov Charlie

'Laat mij los, klootzak.' Ik sla zo vaak mogelijk op zijn rug en hij zet mij naast hem in de auto. 'Waarom doe je dit?' 'Je bent de dochter van Lee, jullie zijn allemaal hetzelfde. Je verdient dit.'

Na een paar minuten rijden gooit hij mij weer over zijn schouder en even later voel ik dat ik op de grond wordt gelegd. 'Bye, bye.' Zonder nog wat te zeggen loopt hij weg, wat de fuck?

Ik lig in een steegje, niemand helpt. Ik lig hier nu al een uur. Ik heb het enorm koud en mijn arm en been doen pijn. In mijn ooghoek zie ik iemand naar mij toe lopen en ik kruip achteruit.

** (kan als schokkend worden ervaren)
'Probeer maar niet te ontsnappen, babygirl. Ik ga je goed laten voelen.' Rillingen lopen over mijn rug en een traan ontsnapt uit mijn ooghoek.

Hij begint mij te zoenen, wegdrukken kan ik niet want hij heeft mij stevig vast. Tranen lopen over mijn wangen en de man knijpt in mijn bil, waardoor mijn mond openschiet.

Hij dringt met zijn tong naar binnen en probeert mijn shirt uit te trekken. 'Papa!' Ik gil zo hard als ik kan waardoor ik een vlakke hand tegen mijn wang voel.

'Stil, slet.' De man trekt mijn shirt uit en ik begin nog harder te huilen. Hij doet ook mijn broek voorzichtig uit en vervolgens mijn bh.

'Stop, alsjeblieft.' Hij begint mijn borsten te kneden waardoor ik begin te huilen. 'Stop.' 'Nee.' Hij doet mijn onderbroek uit en zelf doet hij het ook.

Later voel ik een stekende pijn tussen mijn benen waardoor ik hard begin te huilen. 'Stop, alsjeblieft.' Hij schud zijn hoofd en begint op en neer te bewegen, wat veel pijn veroorzaakt.

'Ik heb een condoom om, babygirl. Wees maar niet bang.' Ik begin te huilen en te slaan, waardoor ik weer geslagen word. 'Je vraagt erom, slet. Sletten zoals jij vragen erom om verkracht te worden.' Als de man uit mij is kleed hij zich om en rent weg.
**

Ik kleed mij huilend weer aan en kruip in het hoekje van de steeg. Ik ben verkracht. 'Papa!' Gil ik met mijn laatste adem. Een jongen loopt de steeg binnen en ik zie hem schrikken als hij mij ziet.

Hij komt steeds dichterbij en bang kruip ik achteruit. 'Blijf van mij af, doe mij geen pijn.' 'Nee, ik doe niks. Kan ik iemand voor je bellen?' 'Papa.'

'Wat is zijn nummer, vertel het maar.' 'Geen idee. I-ik weet het niet meer. Hij- hij heeft rood haar, waarschijnlijk loopt hij met vier andere jongens.'

'Weet je het nummer echt niet?' 'Wacht, volgens mij.' Ik voel in mijn broekzak en haal daar een briefje uit. 'Dit is het.'

Hij knikt en even later heeft hij de telefoon aan zijn oor. 'Ik heb uw dochter gevonden, in een steeg. Nee ik weet niet wat er is gebeurd. Is geen probleem, doei.'

'Ze komen eraan, ze zijn dichtbij.' Ik knik en verberg mijn hoofd in mijn handen. 'Charlie!' Ik kijk op en zie papa op mij afrennen, samen met de anderen.

'Raak mij niet aan.' Ik houd beschermend mijn hoofd voor mijn handen, hij gaat mij pijn doen. Net zoals de anderen.

'Char.' Ik hoor aan zijn stem dat het hem breekt, maar ik vertrouw geen enkele jongen meer. Zelfs papa en Thomas niet.

'Raak mij niet aan. Alsjeblieft doe mij geen pijn.' Ik begin weer te huilen, ik ben zo vies. 'Char, wat is er gebeurd? Heeft hij je pijn gedaan?'

'Hebben jullie de rolstoel mee?' 'Shit, niet aan gedacht. Wil je op mijn rug?' 'N-nee.' 'Bij wie dan wel?'

'Bij niemand, jullie gaan mij ook pijn doen.' Ik begin weer te huilen en sla beschaamd mijn handen voor mijn ogen.

'Charlie, wij zullen je nooit pijn doen.' Ashton loopt op mij af en tilt mij op, waardoor als een gek om mij heen begin te slaan.

'Laat mij los! Alsjeblieft.' Ik begin weer vermoeid te huilen, ik ben moe. 'Charlie ik doe je echt geen pijn, vertrouw mij. We zijn er bijna.'

'Laat mij los, alsjeblieft. Alsjeblieft Ashton.' Hij knikt en zet mij voorzichtig op de grond. Ik hinkel verder naar huis en blijf daar huilend bij de deur wachten.

Ik ga in de rolstoel zitten en als de deur is geopend rol ik zo snel mogelijk naar binnen. Ik kan het ze nog niet vertellen.