Bizim Hikayemiz

1. Veda Partisi

Annem annesini ve babasını kaybettikten sonra onları çok özlediğini ve artık dayanamadığını fark etti. Doğduğumdan beri ayrılmadığım evimden, canım posterlerimin olduğu evden taşınıyorduk. Hiç bilmediğim İstanbul'a gidiyordum...
Peki ben kim miyim? 17 yaşındaki güzel mi güzel Sıla. Sıla Aydemir.

Aslında buradan -İzmir'den- ayrılmak çok zor. Çünkü burada doğdum, burada büyüdüm ve burada ilk arkadaşlıklarımı kurdum. Canım kankamı burada buldum mesela. Tam bunu düşünürken o arıyordu. Kalp.Kalbe.Karşıı.

"Ya ben senden nasıl ayrılcam" diye bağırdı. 'Kulağıma duymak için ihtiyacım var' demeliydim ama...

"Sana da merhaba Aslı'cığımm." dedim.

"Ya canımın içi ben sana ne diyom sen bana ne diyon?"

"Ya haklısın üzülüyorsun ben herkesten daha fazla üzülüyorum emin ol ama yapacak bişey yok annemi düşün çok üzülüyor."

"Öyle haklısın. Neyse ben seni 'bugün akşam 8'de senin için veda partisi yapacağımızı' söylemek için aradım."

"Allah razı olsun be söylediğin için kendi partime en son çağrılıyorum. Neyse hazırlanmam gerek." Deyip telefonu yüzüne kapattım. Kesin sövmüştür bana. Her neyse. Saate baktım ve 18.00 olduğunu gördüm. İki saatim vardı. Hızlı bir şekilde duş aldım ve neler giyeceğime karar vermek için dolabıma göz attım. Kırmızı diz kapaklarımda hafif sırt dekolteli bir elbise ve topuklu ayakkabımı -kesinlikle onunla yürüyemeyeceğim- giydim. Veeee çok güzelim yaa.

...

Saat 20.00'ı gösterdiğinde canım kankam Aslı,onun sevgilisi -oda kankam olur- ve Berk beni almaya gelmişlerdi. Onlarla ayrı kalmak çok kötü olacaktı ama yapacak birşey de yoktu. Annem için. Üzülmemesi için.

Partinin yapılacağı yere geldiğimizde sınıf arkadaşlarımın hepsi-hiç konuşmadıklarım bile- gelmişlerdi.

Aslı ve sevgilisi Ali manzaranın tadını çıkardıktan sonra geleceklerini söylediler. Aptal aşıklar yaa (onlara böyle hitap ediyorum) ne olursa olsun onları çok yakıştıryor ve seviyordum.

Berk'le birlikte bir masaya geçtik. "Seni çok özlicem yaa panpacım"

"Ya niye herkes ölecekmişim gibi konuşuyor. Siz İstanbul'a gelirsiniz. Ben de buraya gelirim. Çok zor bişey çünkü." dedim imâ eder tonda.

"Ama ilk bir ay her ikimizde buluşamayız. Senin oraya alışman, benim sınavlara çalışmam gerekiyor. Bikiyorsun ki bir ay bizim için çok uzun. Hiç ayrı kalmamıştık bugüne kadar."

Kendisi biraz inekti. Hatta biraz değil baya baya inekti. 85 ten aşağı notu yoktu. Olduğu zaman da ağlayacağına eminim.

"Tamam her neyse ağlatma beni. Başka bişeyler konuşalım. Meselaaa buldum. Şu aptal aşıklara bak çok tatlılar." Dedim sırıtarak ve bir daha gideceğim konusunu açmadım.
Gece bittikten sonra aynı kadro beni evime bıraktılar. Yarın okulları olduğu icin görüşemeyecektik.
"Panpakeytam benim seni çok özleyeceğim." dedi Berk üzülerek ona sarıldım ve "bende seni. Çok ama çok." Dedim.
Aslı' yla sadece sarıldık ve gözlerimizden akacak olan yaşı tutmaya çalıştık. Çünkü biz anaokuldan beri kardeş gibiydik.
Ali'ye de sarıldım ve ona "kardeşime ve kendine iyi bak" dedim oda kafasını 'tabi ki' anlamda salladı.

Arkadaşlarım gittiğinde yarını düşünerek uykuya daldım.