Bizim Hikayemiz

7. Nefret Etmek İstiyorum!

    Sabah güzel uykumu alarmım bölmüştü. Biraz daha uyumak için alarmı kapatıp yorganı üzerime iyice çektim ve gözlerimi kapattım. Tam bu sırada annem içeri girip "hadi kızım. Uyan hemen. Bugün Emre ile okula gideceksin" dediğinde yorganı üzerimden yaklaşık 2-3 salise içinde atıp "niye ya. Ben kendim giderim" dedim üzülmüş gibi yaparak. Aslında acayip heycanlanmıştım. Annem perdemi açarak "hadi mızmızlanmayı bırak da aşağıya in. Emre çoktan geldi. Seni bekliyor" dedi. "Anne acaba benim onla gideceğimi niye dün söylemedin hayır ben daha yatardım. Daha yarım saat var yaa."
"Kızım bende bilmiyordum sabah babanı işe gönderirken geldi eve 'Sıla ile okula birlikte gidebilir miyiz' diye sordu ne deseydim 'yok olmaz o daha uyuyacak' falan mı. Hadi hadi kalk üstünü giy." deyip odamdan ayrıldı. Vay beee Emre benle okula gitmek istemişti. Benim boğazım da sigara söndürecek olan Emre idi bu. Bu düncelerden kurtularak üstümü değiştirmek için dolabımın kapağını açıp okul formalarımı aldım ve giyindim. Saçımı dün geceden ördüğüm için kıvırcık olmuştu. Bu yüzden de açık bırakmak istedim. Aşağıya indiğimde Emre koltukta oturmuş annemle konuşuyorlardı. Annem benim geldiğimi anladığında "Sıla okulda biseyler yersin hadi hemen çıkın siz" dedi. Bu benim annem miydi? Beni kahvaltısız bırakmayan annem miydi? Neyse işime geli zaten sevmiyordum sabahın köründe kahvaltı yapmayı.
"Tamam anne de niye bu kadar telaş yaptın. Daha 15-20 dakika var" dedim annem "aman olsun hadi çıkın siz" dedi ve kapıyı açıp ilerlememizi bekledi. İkimizi de öpüp iyi dersler dilemeğide unutmadı.
   Dışarı çıktığımızda soğuk hava yüzüme çarptı ve hemen motumun fermuarını çektim. Okula doğru yürürken birbirimize espiriler yapıp gülüyorduk. Bu durum beni daha da gülümsetiyordu. Başım ağrıyordu sabahtan beri ve elimi başıma götürdüm. Ağrısı artmıştı iyice. Emre "noldu. İyi misin?" Diye sordu. Bende
"İyiyim biraz başım ağrıyor sadece"
"Hmm niye acaba. Hastaneye gitmemizi ister misin?" Ohaa Emre Atay beni merak etmişti. Ay çok mutluyum.
"Hayır gerek yok. Başım ağrıyınca sinirleniyorum sinirlenince de başım daha da ağrıyor. Bu yüzden hep ağrıyor" dedim gülerek oda en içten gülümsemesini yerleştirdi yüzüne.
  Okula bir sokak kalmıştı ve biz hep gülüyorduk. Tam bu sırada tanımadığım sadece okulda bir kaç kez rastladığım çocuk yanımıza geldi. Emre ile erkekçe tokalaşıp "olum sende ne çakalsın haa rezil edip sonrada vezir ediyorsun insanları. Gerçi o vezirlik en fazla bir hafta sürüyorda" dedi alayla gülüp bana bakarak.
"Ne alaka olum. Ne diyon sabah sabah Egemen." dedi Emre. Demek adı Egemen'di. Egemen gülerek "dur anlamadın sen tabi. Bi video gösterince anlayacaksın ne dediğimi" deyip telefonunu çıkardı ve videoyu açıp bizim ortamıza getirecek şekilde koydu telefonu. Videoyu merak edip izlemeye başladım. Biraz izledikten sonra gördüğüm manzara şok etkisi yarattı bende. Bu video Emre'nin benim üzerime sigara söndürme girişimi olan videoydu. Çocuk bana bakıp alayla tekrar gülümsedi ve "rezil edip sonrada vezir ettiğin yeni kız bu mu?" Dedi ve arkasından gülerek yanımızdan ayrıldı. Gözlerimin dolduğunu hissettim. Ona üzülmüşcesine baktım ve "bu yüzden benle gelmek istedin dimi? Bunu da sen ayarladın. Senle gelmek kim ben kim dimi!? Eserini görüp mutlu olmak için yaptın bunu. Ama mutlu olma. Sakın mutlu olma. İnsanların üzüntüleriyle mutluluk olmaz geri zekalı! Bunları soylemeye bile deymezsin sen" deyip duraksadım ve "SENDEN NEFRET EDİYORUM" diye bağırdım ağlayarak. Koşmaya başladım. Okula doğru koştum. Hiç birşey düşünmedim koşarken. Sadece ağladım. Sadece.
   Koşuyordum. Ama ağlıyordum da. Neden mi? Benim üzerime sigara söndürmek üzere olması ve onu videoya çekmeleri değildi ağlamamın sebebi. Onla gülüp eğlenmiştik. Benden özür dilediğinde inanmıştım ona. İnanmak istemiştim. Güvenmek istemiştim. Ama o beni rezil etmek için gülüyordu yanımdayken. Ona 'senden nefret ediyorum' diye bağırırken de ciddi değildim. Tek ciddi olduğum konu ondan nefret etmek istediğimdi. Sadece.