DÜŞMAN OKULLAR "YAZ KAMPINDA"

57-DÜŞÜNCE

Merhaba,
Kısa bir bölüm ama saat gecenin ikisi olmasına rağmen tatil tamamen bitmeden atayım dedim.

Multi: Patti Smith- Pastime Paradise

İyi okumalar!

Göz kapaklarımı açmaya çalıştım ama sanki kontrolleri ben de değilmiş gibi, birkaç saniye boyunca açılmadılar.

"Uyanıyor," diyen Aslı'nın sesini duyduktan birkaç saniye sonra gözlerimi açtım ama ışık çok keskin geldiği için geri kapattım. Kırpıştırarak tekrar açtığımda sağ tarafımda duran kızlarla solumda duran Kaan ve Hasan' ı gördüm. Gözlerim Aras ve Kerem'i ararken doğrulup ileri baktım. Kerem yatağımın karşısındaki duvara yaslanmış, uyandığımı fark ettiği halde ısrarla yüzüme bakmayarak ayakta duruyordu. Aklıma son olaylar gelirken beynimdeki sis perdesi aralandı ve her şey puzzle gibi yerine oturduğunda olanların ağırlığı omzuma yüklenmiş gibi, tekrar yatağa çöktüm.

Kimse konuşmadığı gibi bana bir bardak su doldurup uzatan Ezgi dışında hayat belirtisi gösteren de yoktu. Teşekkür edercesine gülümsedikten sonra bardağı dudaklarıma dayayıp suyun kuru boğazıma akmasını sağladım. Ben bardağı yerine koyduktan sonra Kerem yaslandığı yerden doğruldu ve yanıma geldi.

"İyi misin?" diye sordu.

Hafif başım ağrısa da fiziksel olarak iyi hissediyordum. Başımı iyiyim anlamında salladım. Kerem'in gözlerine bakamıyordum. O ise az önceki tavırlarının aksine gözümün en içine bakıyordu. Öyle ki, düşüncelerimi okuyor gibi hissediyordum, keşke okuyabilseydi.

Konuşmaya karar verip başımı kaldırdığım sırada elini kaldırarak beni susturdu.

"Yanlarından ayrılma," dedi Kaan'a ve benim konuşmama fırsat vermeden odadan çıktı.

Kerem çıkınca ellerini ceplerine koymuş, yere bakan Hasan'a baktım. Ona baktığımı fark edince rahatsız olmuş gibi kıpırdandı.

"Ben buralardayım," deyip o da odadan çıktı.

"Bayıldım ve siz de beni hastaneye getirdiniz öyle mi?" diye sordum.

Aslı başını sallayarak beni onayladı.

"Uyandığını hatırlamıyor musun?"

Zihnimi biraz zorlayınca hatırladım. Beni hastaneye getirdiklerinde uyanmıştım fakat bedenim yorgun düştüğü için hastanede uyuyakalmıştım.

"Hatırladım."

"Cem ve Melis Buse'nin işi," dedi. "Kuzenlermiş ve Melis Buse intikam almak için böyle bir şey yapmış."

Bu bilgiyi hazmedemeyecek kadar şaşkındım. Bu konuyla daha sonra ilgilenecektim ama şu anda önceliklerim başkaydı.

"Aras nerede?"

"Kapının önünde bekliyordu."

Acı bir şekilde güldükten sonra tekrar konuştum.

"Benden nefret ediyorlar."

Gözlerim dolmaya başlamıştı. Zeynep sağıma, Kaan soluma oturdu ve bana sarıldılar.

"Saçmalama Melis," dedi Aslı. "Sana çok kızmış, çok kırılmış olabilirler ama bu bizim kardeş gibi olduğumuz gerçeğini değiştirmez. Dört saattir üçü de başından ayrılmadan uyanmanı bekledi."

Gözümden akan bir damla yaşı sildikten sonra burnumu çektim. Gerçekten dört saat geçmiş miydi? Kaan, "Sümüklü..." diye söyledikten sonra bana peçete uzattı.

Burnumu sildikten sonra sordum.

"Peki ya... Barış?"

"En son gözüne buz tutarken görmüştüm. Olaydan sonra Aras sağlam bir yumruk attı da," dedi Zeynep. "Sonra ortadan kayboldu."