(WattpadMysteryTR okuma listesinde)
🪷 Netflix tadında gizemli bir roman...
●●●
O güneşli gün bittiğinde ertesi sabahın bir çıkışı yoktu. Her şey tek bir gecede yıkılmış ve yakılmıştı. Güneş, o günden sonra bir daha hiç doğmamıştı Payam'a.
Payam...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Müziği: Chris Mathieu, Things I Love | Kim Ji Soo, Wing of Goryeo
🪷
7 Nisan 2023 / Payam Türk Cumhuriyeti
Sanat Aldinç
Aynanın karşısına geçmiş belime ancak ulaşan düz saçlarımı kremleyip tararken yüzüme hafif birkaç sihirli dokunuşlarımdan yapsam mı yapmasam mı onu düşünüyordum. İkindin vaktine yakın Özgür'le sahilde buluşacaktık ve bu sadece birkaç saati kapsayacaktı. Bu defa yanımda Amerika'dan kesin dönüş yapan kuzenim Yağmur'u da götürmeyi düşünmüştüm ama bu pek ihtimaller dâhilinde değildi; çünkü biricik teyzemle kuzenlerimin uçağı rötar yapmıştı ve ancak akşamüzeri burada olacaklardı.
Bu fikre üzülmeyi kenara bırakıp önüme düşen saçlarımdan bir tutam aldım ve elimle kıvıra kıvıra hemen saçımın arkasında ışıltılı bir tokayla tutturdum. Diğer tarafıma da aynı modeli yapıp aynaya yaklaştım. Bu da olmuştu. Mavi gözlerimi ön plana çıkaran turuncu renkteki eyelinerımı aldım ve şakaklarımı çekiştirip bir çizgi çektim. Biraz daha ileriye gidip sol gözüme minik bir kalp çizdiğimde sanki her şey o kalple tamamlanmıştı. Gözlerimi sembollerle süslemeye bayılıyordum.
Aynadan uzaklaştım ve dudaklarıma yalnızca lipgloss sürdüm. Birkaç defa ayna karşısında kendime aptal gibi gülümsedikten sonra pufumdan kalkıp boy aynamın karşısına geçtim. Kloş eteğimin içine beyaz gömleğimi yerleştirdim ve üzerine hemen üşümemek için annemin ördüğü süveteri giydim. Saçlarımı geriye savurup birkaç fıs da parfümümden sıktığımda her şey tamamdı. Ayağıma rugan ayakkabılarımı giyip odamdan ayrıldım. Annem mutfakta misler gibi frambuazlı cheesecakei kokuturken babam salondaydı. Kitap okurken gördüm onu. Şaşırmamıştım doğrusu.
"Ben çıkıyorum!" diye bağırdığımda annem mutfaktan fırladı, babamsa kitabını indirip gözlüklerinin arkasından bana baktı. Dikkatleri böyle çekmeyi başarmak pek hoşlandığım bir şey değildi.
Babam, "Nereye sarı papatyam?" dediğinde salonun kapısına kadar gittim ve eşiğe yaslandım.
"Kafede okuldan arkadaşlarımla bir kahve içip tez hakkında konuşacağız baba. Birkaç saate kadar dönerim merak etme. Akşama zaten teyzemler gelecek. O yüzden daha bir erken dönmeye çalışırım."
Babam sözlerimle birlikte gözlüğünü başına çıkardığında uzun saçları da gözlükle birlikte arkaya yattı ve alnındaki dikiş izini daha bir net görür oldum. Yara izinden olsa gerek kaşını net bir şekilde çatamıyordu maalesef.
"Dikkatli ol. Arabayı al istersen," diyerek anahtarı salladığında başımı olumsuz anlamda salladım.
"Trafiğe çıkmakta hala biraz tedirginim. Otobüsle gitsem daha iyi olur," dedim ama tamamen beni eve Özgür'ün bırakacak olmasından kaynaklanan bir durumdu bu. Babam gönülsüz de olsa beni zorlamadı zira bundan birkaç ay evvel ehliyetimi alalı henüz üç aylıkken bir kaza geçirmiştim ve herkes araba kullanmamdan tedirgin oluyordu. Ben de dâhil. Anneme döndüğümde fazlasıyla isteksiz bir şekilde yüzüme bakıyordu.
