Desirable Beast (Completed)[R-18]

[5] THE MYSTERIOUS SCULPTURE

RED'S NOTE:
DEAR BEAUTIFUL READERS,
I just want to clarify na ang myth ni Jairus of Valentine ay purely fictional at galing lang sa imagination ko. Kahit sakalin niyo pa si Google, wala siyang maibibigay na sagot sa inyo. Hehe. Para iwas confuse lang.
'Yon lang. Maraming salamat! ^___^v
The Mysterious Sculpture 5

“BAWIIN MO na ang sumpa at magsama na tayo habang buhay,” sabi pa niya.

“Kakasabi ko lang, 'di ba? Hindi nga ako ang babaeng 'yon. Hindi ako ang sumumpa sa'yo kaya hindi rin ako ang makakasira no'n.”

“Hindi mo man lang ba susubukan? Gano'n ka na ba talaga kagalit sa 'kin?”

“Pa'no nga ako magagalit sa'yo eh hindi nga ako ang taong tinutukoy mo!”

“Kung gano'n hayaan mong ipaalala ko sa'yo kung gaano natin kamahal ang isa't- isa.”

Hinapit niya ako sa beywang at siniil ng halik ang mga labi ko.

Kung hahalikan niya ako para ipaalala sa akin ang nakaraan, hindi kaya lalo akong makalimot nito?

Pansamantala kaming naghiwalay para mahubad ko nang tuluyan ang night gown ko. Binuhat niya ako at inilapag sa kama at muling hinalikan. Pasimple ko namang inalis ang kumot sa beywang niya nang pumaimbabaw siya sa 'kin.

Habang pinagsasawaan niya ang magkabila kong dibdib ay naramdaman ko na lang na tuluyan na niyang naibaba at naialis ang underwear ko.

Actually, useless 'tong ginagawa namin. Wala naman akong amnesia kaya kahit anong gawin niya, wala talaga akong maalala.

“Jairus,” sambit ko sa pangalan niya nang mapaliyad ako.

Ibinuka niya ang mga hita ko at ang nasa pagitan naman niyon ang pinagsawaan ng bibig niya.

“Jairus...oohhh.”

Oh, no. I'm not prepared for this.

“Ang tagal kong hinintay ang sandaling ito, mahal ko...”

“Oh, please. Take me now. Angkinin mo na 'ko...” sabi ko sa namamaos na boses.

“Kung gano'n nandiyan na 'ko mahal ko,” sabi naman niya.

Lumuhod siya at iniangat ang katawan ko, my head still on the pillow. Lalo niyang ibinuka ang mga hita ko at dahan- dahan niyang pinasok ang pagkababae ko.

Napangiwi ako sa kirot na naramdaman ko. Si Alwyn ang unang karanasan ko at iyon na rin ang huling pagkakataon na may nakasama akong lalaki kaya nakaramdam pa rin ako ng kirot.

“Ayos ka lang ba, Sophia?” tanong ni Jairus sa alalang tinig.

Nginitian ko naman siya. “I'm fine. Just go on.”

He pushed deeper at napaungol ako nang tuluyan na niya akong mapasok. Akala ko hindi ko kakayanin. Hindi hamak kasi na mas malaki siya at mas mahaba kaysa kay Alwyn.

Napahawak ako sa bedsheet nang magsimula siyang gumalaw.

Maniniwala kaya si Belle kung sasabihin ko sa kanyang, 'Hey, Belle, ayos 'tong ancestral house ninyo. Mayroong espiritu at nakikipag- sex ako.' Hindi siguro! Ang shunga ko.

Umaalog pa ang dibdib ko nang lakasan at bilisan niya ang pagbayo. Parang kaunti na lang mawawala na ako sa sarili ko.

“Oh, Jairus! Ahh...”

Nararamdaman ko nang malapit na.

“Mahal ko...malapit na 'ko.”

“Bilis pa, Jairus...ahh!”

Kaunting pagbayo pa at naramdaman ko ang pagsabog naming pareho sa loob ko. Kapwa kami hinihingal nang matapos at bumagsak siya sa tabi ko habang magkaisa pa rin ang aming mga katawan.

“Wow,” sabi kong hinihingal pa. Hindi ko naramdaman ang ganito noong may nangyari sa amin ni Alwyn. Ibang klase.

“Masaya ka ba?” tanong niya at hinalikan ako sa noo.

“Masayang- masaya,” sagot ko at yumakap sa kanya.

I touched him on his chest and let my hand wandered lazily on the lower parts of his body.

“Can we stay like this until tomorrow?” tanong ko pa.

“Ikaw ang masusunod.”

Ipinikit ko ang aking mga mata at agad naman akong nakatulog.

NAGISING AKO sa tilaok ng tandang ng mga kapitbahay at sa awkward na posisyon.

Nakadapa ako sa isang malamig na bagay at nang kusutin ko ang mga mata ko ay luminaw ang nasa harap ko.

Malakas akong napasinghap nang makita ko ang batong katawan ni Jairus sa mismong kama ko at heto nga't parang nakasakay ako sa kanya dahil wala na ang katawan ko sa higaan.

“Anong nangyari?”

Nang tingnan ko ang ibabang bahagi ng katawan ko ay gayon na lamang ang panlalaki ng mga mata ko.

Nakabaon pa rin siya sa akin!

“Gosh!” anas ko at dahan- dahang umalis sa pagkakapatong ko sa kanya.

Medyo masakit pa ang ibabang bahagi ng katawan ko dahil sa nangyari.

“Papaanong napunta dito ang estatwa niya?”

Ang akala ko ba espiritu lang niya ang gumagala?

Dali- dali akong nagbihis at tumakbo papunta sa pinto. Naka- lock pa rin. Ibig sabihin imposibleng may nagpasok ng estatwa sa silid ko.

Gusto kong isipin na nababaliw na 'ko pero hindi pwede.

Binalikan ko na lang uli ang estatwa at sa totoo lang, he looked magnificent on top of my bed.

And what happened last night wasn't a dream. It was real. And wonderful.

“Good morning, Jairus,” sabi ko and kissed him on his hard cheek.

“MANANG, alam niyo po ba kung ano ang mukha ng Sophia na sinasabi niyong sumumpa kay Jairus?” tanong ko pagkalapag ni Manang ng kape sa harap ko.

“Ang totoo hindi pero ang sabi ni Doña Bella ay talagang napakaganda niya. Bakit mo naman natanong?”

“Kung sasabihin ko po bang nakita ko na siya at kamukha ko pala siya, maniniwala po ba kayo?”

Naupo si Manang sa katapat na silya at pinakatitigan ako.

“Kung gano'n naniniwala ka na?”

Papaano ba namang hindi eh naka- one night stand ko na nga.

Tumikhim ako para alisin iyon sa isip ko.

“Opo. Sa maniwala kayo at sa hindi, nando'n ngayon ang estatwa sa kwarto ko.”

“Talaga?” hindi makapaniwalang sabi niya.

“Kahit tingnan niyo pa po do'n ngayon.”

Napa- sign of the cross siya nang wala sa oras.

“Gusto mo bang magpatawag na 'ko ng albularyo, hija?”

“N-naku, 'wag na po, Manang. Inaalam ko na ang dapat gawin sa kanya. Mukha naman siyang harmless, eh.”

At gwapo.

“Ang sabi pa sa'kin ni Doña Bella, eh, kapag nawasak na raw ang sumpa, magiging mortal na uli si Jairus at wala na siyang pagpipilian kundi ang mamuhay sa panahon na ito.”

“Pero ano naman ang mabuting idudulot ng pagiging mortal niya sakali?”

“Ano nga ba? Isipin mo na lang, hija. Pwedeng si Jairus na ang lalaking matagal mo nang hinihintay. Iyong lalaking magmamahal sa'yo at hindi ka sasaktan. Iyong makakasama mo habang- buhay.  Ang tanong eh paano nga ba masisira ang sumpa? Paano iyon gagawin ni Sophia? Paano mo iyon gagawin?”

Dinampot ko ang tasa ng kape at sunod- sunod na humigop.

Leave it up to me, Manang. Leave it up to me.