Desirable Beast (Completed)[R-18]

[I] ANG TRIBO NG SUNAYI

ANG TRIBO NG SUNAYI
RED'S NOTE:

Baka maghanap na naman kayo kay Pareng Google ng tribong may ganitong pangalan, ha? Uunahan ko na kayo pauso ko na naman 'to. Peace! Hehe. Magpapa- miss muna si Jairus. Ito na muna ang pagtiyagaan ninyo. Salamat po!

***

“SAAN ka na naman pupunta?” tanong ko sa magandang lalaking nasa harap ko. Kagaya ng mga naunang gabi ay isang mainit na sandali na naman ang aming pinagsaluhan. At ngayon, nagpapaalam na naman siya sa 'kin.

“Kailangan ko nang magpaalam, Prinsesa. Hanggang sa muli.”

Bigla na lang siyang naglaho sa paningin ko at naiwan akong mag- isang nakahiga sa malambot na dayami nang walang saplot sa katawan.

Nakaramdam na naman ako ng pangungulila sa kanyang pag- alis.

Napabalikwas ako ng bangon. Isa na namang magandang panaginip. Simula nang tumuntong ako ng dies y siete ay nagsimula na akong managinip ng ganoon. Mamayang hating- gabi ay tutuntong na ako ng dies y otso. Magiging ganap na akong dalaga.

Ang pangalan ko ay Elisa at ako ang prinsesa ng tribo ng mga Sunayi.

Mataas na pala ang araw at tumatagos pa ang sikat niyon sa siwang ng kubong nagsisilbing silid ko.

Basa na naman ang pagitan ng mga hita ko. Isang taon na akong ganito. Ang sabi sa akin ng mga nakakatandang gabay, dinadanas talaga ito ng mga kababaihan sa aming tribo kapag tumuntong na sa edad na isang taon bago ang pagiging ganap na dalaga.

At mamayang gabi, gagawin ko na ang tradisyon na ginagawa ng mga kababaihan kapag sila ay nagiging ganap na dalaga.

Agad yumukod sa akin ang dalawa kong alalay nang lumabas ako ng silid ko.

“Magandang umaga, Prinsesa Elisa,” bati nila sa akin.

“Magandang umaga. Nakahanda na ba ang panligo ko?”

“Nakahanda na po.”

“Mabuti. Salamat.”

Ang aming palasyo ay gawa lamang sa kubo ngunit ito ang pinakamarangyang kubo sa lahat. Nababalot ito ng mga palamuti na nanggaling pa sa mga pakikipagkalakal ng aking amang hari sa mga dayuhan na dumadayo pa sa aming kaharian.

Iginiya nila ako papunta sa banyo kung saan nakahanda na ang malapad na paliguan kong gawa pa sa porselana.

“Cela, Tala, maaari niyo ba 'kong kwentuhan tungkol sa nangyari sa inyo nang nasa edad ko pa kayo?” tanong ko nang pinapaliguan na nila ako habang nakababad na ako sa tubig na may mga rosas at bumubulang pabango.

Nakita kong namula silang pareho.

“Hindi namin maaaring sabihin, Prinsesa,” sagot ni Cela.

“Ang tradisyon ay isang sagradong usapin na hindi pwedeng ibahagi na lang nang basta- basta, Prinsesa. Maunawaan niyo sana. Tingin ko mas maganda kung kayo mismo ang makaranas,” paliwanag naman ni Tala.

Pero ano nga ba ang nangyayari? Ang alam ko lang kailangan kong maligo sa ilog nang mag- isa mamayang hating- gabi.

Naalala ko pa noon ang tatlong mga Ate ko. Lahat sila kakaiba ang ngiti sa mga labi kapag umuuwi sila galing ng ilog matapos ang tradisyon. Lahat raw ng mga kababaihan kailangang dumaan sa ganoon para lalong pagpalain ang aming tribo.

“NARITO na po ang inyong mga damit na susuotin kapag natapos na ang ritwal, Prinsesa,” sabi sa akin ni Cela at inilahad sa akin ang bestida kong nakatiklop.