Desirable Beast (Completed)[R-18]

[9-10] Jairus of Valentine

Red's Note:

GUYS, PUBLISHED NA PO ANG MY KUYA'S ASSISTANT. BILI KAYO, HA? TAPOS TAG NIYO AKO SA FB. AYOS BA 'YON? HEHEHE. THANK YOU!

Jairus of Valentine

PINAKIRAMDAMAN niyang mabuti ang paligid para sa senyales ng ligaw na usa. Inihanda niya ang kanyang pana at palaso sa pag-atake sakaling mahagip ito ng paningin niya.

Nang may marinig siyang kaluskos sa kanyang likuran ay mabilis siyang humarap at itinutok ang palaso.

"Sandali, aking Sophia, ako lang 'to," nakataas ang mga kamay na sabi ni Jairus.

Marahas siyang bumuntong-hininga.

"Bakit ba basta ka na lang sumusulpot?"

"Nakita kitang dumaan sa bahay-pahingahan ni Audamos kaya naisipan kong sundan ka."

Nalaman niya mula kay Olivia na kung wala sa eskwelahan si Jairus ay nasa bahay-pahingahan lang ito ni Audamos. Hindi raw kasi ito likas na palalabas at wala rin itong nagiging kasintahan. Kaya siguro palaging maraming mga kababaihan ang dumadaan doon ay para makita ang binata. Nagdadala pa ang mga ito ng gulay at prutas. Lahat nagbabaka-sakali na makuha ang puso nito.

Ayon pa sa kanyang kapatid, bata pa lamang daw si Jairus ay naulila na ito dahil magkasunod na namatay sa malubhang karamdaman ang mga magulang ng binata. Si Audamos na ang kumupkop dito at pinalaki na parang tunay na anak. Kaya marahil lahat ng kaalaman ni Audamos ay ipinapasa nito kay Jairus dahil nagkataong hindi rin ito nabiyayaan ng asawa at anak.

"Bakit mo naman ako sinundan? Wala akong panahong makipag-usap dahil abala ako sa pangangaso."

"Hindi mo na kailangang itutok sa akin 'yang pana at palaso mo," may naglalarong ngiti sa mga labing sabi nito.

Pinanatili niyang seryoso ang mukha. Kung si Olivia at ang iba pang mga kababaihan ay madaling nadadala sa mga ngiti nito, hindi siya.

"Ano ba ang talagang pakay mo?"

"Gusto kitang tulungang mangaso."

Noon lang niya napansin na may hawak si Jairus na sibat sa kanang kamay nito.

"Marunong ka ba?" hindi kumbinsidong tanong niya.

"Oo naman. Bata pa lang ako madalas na akong mangaso. Pero siyempre hindi mo alam 'yon. Madalas ay wala kang pakialam sa paligid mo kahit noong mga bata pa lang tayo. Mas gusto mong ginagawa ang mga bagay nang mag-isa. Tama ba, aking Sophia?"

Pinaningkitan niya ito. Tila kilalang-kilala siya nito base sa tono ng pananalita nito.

"Pwede ba, hindi mo ako pagmamay-ari," paangil niyang sabi.

Tumawa naman si Jairus. "Paumanhin. Ganito lang talaga ako sa mga kaibigan kong babae. Paano, hahayaan mo na ba 'kong tulungan kang mangaso?"

"Baka mapahiya ka lang."

"Sinisigurado kong hindi."

Tinalikuran niya ito. "Sige, magpaligsahan tayo. Kapag nauna kang makapaslang ng usa, pwede kang humingi ng kahit na anong gantimpala. Pero kapag ako naman, gagawin mo ang anumang ipag-uutos ko."

"Nakikipaglaro ka ba sa akin sa lagay na 'to?"

Nakagat niya ang ibabang labi upang pigilan ang kanyang mga ngiti.

"Hindi isang laro," pagkuwan ay sabi niya, "kundi isang paligsahan."

"Kung gano'n ayokong magsayang ng panahon."