Cathy's POV
I woke up when I feel the sun hits my face. When I seen the design of the ceiling, I know it wasn't my room kaya napaupo ako ng agaran. Doon ko lang na realize ang brasong nakapulupot sa bewang ko.
I thought it was just a dream?
His jaw line,
His eyes,
His nose,
His ears,
His eye-shadow,
His eyelashes,
His face,
His lips,
His body,
His presence,
I missed them all.
How I wish I wasn't dreaming right now. How I wish that this is for real. I wish I could turn back the time.
The times that we we're still together,
The times that we we're spending our laugh together,
The times when we love each other like no ending.
"Starring is rude jagi."
Napaiwas ako ng tingin. Hindi ko na namamalayan na napapatitig na pala ako sa gwapo nyang mukha. Eh ano bang magagawa ko? Namimiss ko na sya nang sobra sobra eh?
Pero tinawag nya ako sa endearment namin.
Nilingon ko ulit sya na ngayon ay naka sandal na sa head board habang ngiting aso. "What?" I asked as I stood up from bed.
"I've missed you." Napatigil ako.
"I'm sorry about last night. I'm just drunk that time I wasn't thinking what I am doing."
"Hey...didn't you missed me?" naguguluhan ako sa mga tanong niya kaya nagmadali ko nalang na inayos ang sarili ko para makaalis na dito.
"Excuse me Mr. Mark, what's wrong with you? I don't know what are you talking about." tanong ko.
But I was so nervous when he stood up and come closer to me. Closer than closer. And maybe that was an enough reason for me to go out. Nagmadali akong bumaba ng hagdan at napa OHH ako ng makita ang kabuuan ng sala niya. Brilliant Cathy. Yan pa talaga ang iniisip ko sa ngayon ah?
Pero noong pinihit ko na ang pintuan at binuksan, nagulat ako ng wala kami sa bahay. Wala rin kami sa hotel ko.
Holy shit! Where are we? Baguio? Camiguin? Holy Mary di ko alam ang lugar na ito. How did these happened? Eh kagabi nasa hilltop pa kami at lasing na lasing pa ako?
Napapikit ako at tumalikod ulit para sana balikan ulit sya sa itaas pero paglingon ko ay mukha na niya ang kaharap ko.
Gasps!
Walang pag-aalinlangan na inangkin niya ang mga labi ko- na sobrang ikinagulat ko.
"It's already me jagi." sinakop ng dalawa nyang kamay ang mukha ko.
"I thought I was just hallucinating. Are you the real Adrian? Do you remember me now?" tinampal tampal ko pa ang mukha niya para lang mapaniwala ang sarili ko na hindi ko lang to emahinasyon at hindi rin ako nananaginip.
"Relax. It's me. The real me. Not Mark but Adrian. I already remembered everything."
Niyakap ko sya nang sobrang higpit.
"But before anything else, where are we yeobo?" nakangiti kong tanong sa kanya.
"Davao City."
"What are we doing here?"
"I did it on purpose. I know na tatakbuhan mo ako palayo at hindi ka muna maniniwala. Alam kong hindi mo alam ang lugar na to kaya eto. I already planned this because I want to spend my days with you before we go back to Manila. And guest what? It happened. We're gonna stay here for 1 week. Ano? Okay ba?" sabay taas-baba niya sa mga kilay niya.
Wise nga itong lalaking ito. Ewan ko ba kung paano ako na hulog dito. Siguro nga sa charisma at sa appeal niya. Ngayon palang napapatunayan ko na na hindi ko kayang ipagpatuloy ang buhay ko ng wala siya.
Pero alam kong may hangganan ang lahat. Bago ako maging masaya, kailangan ko munang kitilin ang buhay nina Christine ate Neild. Hinding-hindi ko sila mapapatawad sa mga kasalanang ginawa nila sa buhay ko.
"Hey what's wrong? Is there something bothering you?" nag-aalalang tanong niya. Napangisi ako. Na miss ko ring asarin tong lalaking ito.
"Hindi something eh." kunwari seryoso kong sagot sa kanya. As I expected, kumunot ang noo niya sa sinabi ko.
"Someone?" tumango ako. Tila isang kalangitan ang mukha niya. Na sa pagiging maaliwalas ay bigla-bigla nalang na magdidilim.
😂😂😂😂😂😂😂
"Sino sya?" He asked after he take a deep breathe. I know the reason why he took a deep breathe. He did that because he wanted himself to be calm.
Oh come on Adrian Shin Grey.
Hindi muna ako sumagot at pinakiramdaman sya. Dumaan pa ang ilang minuto at sya na mismo ang umalis at tumalikod saakin. Hinila ko ang braso niya at hinarap sya saakin. Tumatawa ako habang niyayakap ko sya.
"Calm down yeobo. I was just joking okay? I'm yours. Forever." tiningnan ko ang mukha niya. Sobrang pula. Hahaha.
"Come on Adrian. I am just teasing you. Wag ka nang magtampo babe. Kay tagal kong hinintay ang pagkakataong ito tapos pagtatampuan mo lang ako? Paano yong mga panahon na wala ka sa tabi ko? Mga panahon na hindi mo ako naaalala? Mga panahon na mag-isa ako? Nagalit ba ako sa'yo ha? Nagtampo ba ak--"
I didn't able to finish my words when I feel his lips pressing mine.
Ngumiti ako sa kanya habang sya naman ay seryosong-seryoso ang mukha. "What?" mataray na tanong niya. Hmp! Ang sungit naman ng yeobo ko.
"Mahal mo nga ako ^-^"
Kinurot niya lang ang pisngi ko.
"I love you more jagi ya. Even in those times when I can't remember you, I love you. Hindi naman nakakalimot ang puso eh. And I'm sorry for making you wait for almost 2 years. I'm sorry for making you suffer without me and because of me. I'm regretting my decision to attend that business meeting at London now. Pero sabi nga nila, ang pagsisisi ay laging nasa huli. I'm sorry dahil I didn't listen to you at that time. Thank you for waiting me honey. Thank you for showing me how much you love me even if I can't remember you. I love you very very much Cathy. And I'm willing to do anything just to secured you. I am willing to kill people using my barely hands if they will gonna try to take you away from me. No one can hurt you honey, as long as I am breathing. I will fight for you 'til death.
YOU ARE READING
Way Back To His Love, Again
Romance"Noong mga musmos pa tayo, pasensya ka na at hindi na kita ulit natatandaan. Marami na kasi ang nagbago sayo noong muli tayong nagkita. Nag-iba ka. Pero nanatiling ganon parin ang nararamdaman ko sa'yo noon. At maswerte ako dahil sa lahat ng estado...
