Cathy's POV
Kumakati na ang kamay ko. Parang may mga paru-parung nagsisiliparan sa loob ng tiyan ko. Damn it! I'm feeling nervous! Halos lalabas na ang nervous system ko at nagkakagulo na sa loob ng katawan ko.
Hawak niya ang kamay ko ng umupo kami sa mesang nandoon. Hindi ko na namalayan ang pagdating ng mga waiter at pagdala nila ng pagkain dito. Siguro dahil narin sa kaba ko. Wala naman sigurong mangyayari na hindi maganda diba? Tumutugtog rin ng musika ang mga musicians na nasa mini stage.
"Are you okay?" tanong ni Adrian saakin noong hindi ko ginagalaw ang pagkain ko at parang nakatutok lang sa kawalan.
"Of course. I am just....uhm....nervous I think?" Nakataas kilay kong sagot. Ngumiti lang sya ng tipid na para bang gustong-gusto pa niya ang nangyayari saakin. Siguro ay alam niya na kinakabahan ako sa mga susunod na gagawin niya.
"Are you sure?"
"Oo nga kasi. Kumain na nga lang tayo." pinilit kong alisin ang kaba ko at sinimulan na ang pag subo ng pagkain.
"I want to apologize....." bigla akong natigilan sa pagsubo at binaba ang kutsara at tinidor at saka binalingan siya ng pansin. Tila ba nag slow-mo ang lahat ng nangyari. Tumayo siya at lumapit sa upuan ko. I got it. He wants to dance with me at the mini stage. Nagpatangay lang ako sa kanya.
"What for?" nakakunot noong tanong ko. Is he explaining his part now?
For what I've done. I'm sorry na naghintay ka ng halos dalawang taon. Noong bumalik na ang mga ala-ala ko, I was really scared. Scared because what if you already found someone new? Scared that you don't love me anymore. Isang buwan. Isang buwan akong nagtiis na hindi ka lapitan at makisalamuha kina Christine. Fuck! Iniisip ko palang na sa isang buwan halos 'di ako mapakali paano ka na kaya na naghintay ng dalawang taon? I missed you so much. I missed you so damn much honey...." tumigil sya sa pag sayaw at dahan-dahang hinigpitan ang pagkalahawak sa bewang ko at dahan-dahan ring hinihila ito patungo sa kanyang maiinit na bisig.
Bigla nalang akong naging emosyonal. Napaluha nalang ako ng wala sa oras.
I'm home. Every time that I am inside his hug, I really know I'm home.
Dumikit pa siya lalo saakin habang patuloy parin ang pagtunog ng kanta. At mas lalo pa yata itong naging mahina at naging romantiko.
Ngunit bigla itong natigil at napalitan ng isang rock music. Ba't naman biglaan? Talaga bang papasayawin nila ako dito? Ngayon kaagad? Dapat tanungin mona nila kung taga saan ako.
105 is the number that comes to my head
When I think of all the years I wanna be with you
Wake up every morning with you in my bed
That's precisely what I plan to do
Bigla akong kinabahan ng walang dahilan. Malakas ang bawat pagkabog ng puso ko sa di ko maipaliwanag na dahila. Siguro dahil sa kanta?
And you know one of these days when I get my money right
Buy you everything and show you all the finer things in life
Will forever be enough, so there ain't no need to rush
But one day, I won't be able to ask you loud enough
Napatingin ako sa kanya ng may pagtataka. Ayaw ko namang mag assume pero parang may mangyayari talaga na ikakagulat ko. Nakangiti lang sya saakin. Ngiting parang may tyempong inaantay lang. May hinugot siya sa bulsa niya pero masyado akong pinangungunahan ng nararamdaman ko kaya naka sentro lang ang pagmumukha ko sa kanya.
I'll say will you marry me
I swear that I will mean it
I'll say will you marry me
YOU ARE READING
Way Back To His Love, Again
Romance"Noong mga musmos pa tayo, pasensya ka na at hindi na kita ulit natatandaan. Marami na kasi ang nagbago sayo noong muli tayong nagkita. Nag-iba ka. Pero nanatiling ganon parin ang nararamdaman ko sa'yo noon. At maswerte ako dahil sa lahat ng estado...
