Irresistible (Fan Fiction - One Direction)

16. Return to London

Maria's POV (αεροδρόμιο Λονδίνου)

Είμαστε και πάλι στο Λονδίνο! Ο Liam και ο Zayn εμφανίζονται μπροστά μας. Μας χαιρετάνε και γυρνάμε σπίτι όλοι μαζί.

Αν: Ο Harry που είναι?

L: Δεν ήθελε να έρθει... Χθες κάτι γυαλικά έσπαγε... Τώρα γιατί...???

Μ: Χαχαχαχαχα

Αγ: Τι γελάς μωρή ηλίθια?

Ζ: Καλά, δεν πάμε σπίτι?

Αν: Άντε πάμε...

Φτάσαμε σπίτι και ανεβήκαμε όλοι μαζί αθόρυβα στο δωμάτιο της Ελισάβετ. Ανοίξαμε τη πόρτα και αρχίσαμε να ουρλιάζουμε.

Ε: ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ (ομαδική αγκαλιά)

Μ: Ωραία τώρα που σας είδα όλους πάω έξω με τον Liam!

Αγ: Κοπέλα μου εσύ δεν τρώγεσαι! Και μετά λέμε για την Αναστασία! (έφυγε)

Anastasia's POV

Ζ: Άντε πάμε και εμείς καμιά βόλτα Αγλαΐα???

Ε: Όχι που θα έλεγες και τίποτα άλλο λυσσάρη!

Αγ: Θα τα πούμε μετά Zayn... Θέλω να μιλήσω με την Ελισάβετ, θα τα πούμε μετά!

Ζ: Καλά τα λέμε! (και έφυγε)

Αν: Και τώρα οι τρεις μας!!! Τι έγινε με τον Niall?

Ε: Μαλώσαμε...

Αγ: Έλα δε το πιστεύω! Το ξέρουμε αυτό αγάπη γιατί μαλώσατε?!

Ε: Άκουσε για τις υπερδυνάμεις και ρώτησε, εγώ δεν του είπα. Νευρίασε και έφυγε...

Αν: Ααα τι βλάκας! Όλοι ίδιοι! Γι' αυτό και εγώ δεν κάνω σχέσεις!

Αγ: Και τι κάνεις?

Αν: Εντύπωση!!! (δύο μούτσες στη μάπα μου)

Ε: Ναι καλά γελάσαμε και σήμερα! Το θέμα είναι ότι φταίω ΕΓΩ!!

Αγ: Εεε καλά τράβα μίλα του!!

Ε: Και τι να του πω??? Νiallouko μου ξέρεις είμαι βιονική??

Αν: Εεε.. ναι αφου κάποτε θα το μάθει!! Αλλά καλύτερα πες του μόνο για εσένα!

Ε: καλά ΟΚ θα με πετάξεις λίγο γιατί βαριέμαι να τρέχω??

Αγ: Άσε σε μεταφέρω εγώ!!!

Ε: Ααα οκ.... (και εξαφανίστηκε)

Αν: Πάμε να δούμε τι θα γίνει!???

Αγ: πλιππ (και βρεθήκαμε δίπλα στην Ελισάβετ αόρατες!)

Niall's POV

Χτύπησε το κουδούνι. Άνοιξα και είδα την Ελισάβετ μπροστά μου. Ευτυχώς έλειπαν οι δικοί μου.

Ν: Μπα μας θυμήθηκες?

Ε: Έλα ρε Niall, θέλω να σου μιλήσω! Πάμε στο δασάκι?

Ν: Σόρρυ δεν μπορώ έχω διάβασμα!!!

Ε: Ξέρω ότι μου λες ψέμτα!!!

Ν: Όχι δεν σου λέω!

Ε: Niall ξέρω ότι δεν έχεις διάβασμα μπορώ να σου το αποδείξω αρκεί να έρθεις μαζί μου!

Ν: Μόνο για λίγο!

Ε: Ξέρω ότι δεν θέλεις να έρθεις αλλά άσε με να σου πω την αλήθεια!!!

Ν: Ερώτηση πρώτα!

Ε: ΠΕΣ!

Ν: Ποια αλήθεια??? Πως ξέρεις τα πάντα και πως κάνεις αυτά που έκανες?

Ε: Έλα και θα σου πω!

Ν: Πάμε άντε!

Φτάσαμε στο δασάκι και καθίσαμε κάτω στο γρασίδι.

Ν: Λοιπόν σε ακούω!

Ε: Κοίτα... Να έχω ένα μυστικό! Είμαι... Βιονική!

Ν: Χαχαχα άντε δεν υπάρχουν τέτοια πες την αλήθεια!

Ε: Ξέρω πως δεν με πίστεψες αυτή όμως είναι αλήθεια και θα σου το αποδείξω!

Ν: Οκ για να δω!

Ε: Επειδή βαριέμαι να σηκωθώ και να τρέξω ή να κάνω οτιδήποτε άλλο θα διαβάσω τη σκέψη σου!

Ν: Λοιπόν, τι σκέφτομαι τώρα!

Ε: Pizza

Ν: Αυτό ήταν εύκολο άλλο! (Author's note: διαβάζει τη σκέψη του)

Ε: Ναι κι εγώ σε αγαπάω Niall! Τώρα με πιστεύεις??

Ν: Ίσως!

Ε: Περίμενε λίγο!... Οκ συνεχίζουμε (ΝΟΤΕ:έστειλε μήνυμα δια μυαλού στα κορίτσια και τα διαολόστειλε)

Ε: Λοιπόν κατάλαβα ότι δεν με πιστεύεις ανέβα στην πλάτη!

Ν: ??? (σήκωσα το φρύδι)

Ε: Ανέβα (και ανέβηκα τζιτζίνα)

Άρχισε να τρέχει τρόμαξα με την ταχύτητα και κατάλαβα πως ότι έλεγε ήταν αλήθεια. Ξαφνικά σταμάτησε!

Ε: Ωραία, χαίρομαι που με πιστεύεις!!!

Ν: Καλό θέλω κι εγώ!!!

Ε: Ίσως κάτι να κάνουμε και για εσένα! Πάμε να φάμε τώρα πείνασα! Ααα και επι την ευκαιρία δέχομαι!

Ν: Ωραία πάμε αλλά τι δέχεσαι??

Ε: Ξέρω τι θα μου ζητήσεις μόλις κάτσουμε!!

Ν: Σοβαρά τώρα θα μου χαλάς όλες τις εκπλήξεις!!!

Ε: Έλα μπορώ να το ελέγξω αλλά υποσχέσου πως δεν θα το πεις πουθενά!

Ν: ΟΚ... Τα κορίτσια δεν είναι βιονικές??

Ε: Όχι!

Ν: Ααα οκ... 

Λιγο μικρό κεφαλαιο αλλά θα ξανα ανεβάσουμε αυριο!