Aglaia's POV
Σήμερα ξύπνησα στις 6.30 και με πολύ όρεξη. Μάλλον φταίει που βρίσκομαι επιτέλους στο υπέροχο Λονδίνο. Το σχολείο αρχίζει στις 9.00 (έτσι είναι στο εξωτερικό) οπότε έχω πολύ ώρα μπροστά μου. Σηκώθηκα από το κρεβάτι, πλύθηκα, έκανα τα μαλλιά μου μια ψήλη κοτσίδα και έβαλα τις φόρμες μου. Κατέβηκα στη κουζίνα ήπια ένα ποτήρι γάλα και πήγα για τρέξιμο. Καλά τη όρεξη είναι αυτή σήμερα;
Καθώς τρέχω βλέπω μπροστά μου έναν κούκλο! Είναι στην ηλικία μου (18), έχει μαύρα μαλλιά και αρκετά σκούρο δέρμα. Έχω μείνει για λίγα δευτερόλεπτα και τον κοιτάω μέχρι που ακούγεται ο ήχος του κινητού μου. Μήνυμα από Ελισάβετ: Που είσαι; Της απαντάω γρήγορα και σε 10' είμαι σπίτι. Μπάινω στη κουζίνα και:
Ε: Καλά πρωί πρωί πας για τρέξιμο; Ούτε εγώ δεν τα κάνω αυτα!
Αγ: Ο,τι πεις!!!
Ε: Μπα, μπα πολλές χαρές έχουμε! Τι έγινε;
Αγ: Τίποτα. Έχω ξυπνήσει από τις 6.30 και γενικά έχω πολλά κέφια! Και το αποκορύφωμα, είδα ένα κουκλί στην ηλικία μας! Τώρα που το σκέφτομαι μπορεί να είναι και στο σχολείο μας... Ευτυχώς που έστειλες μήνυμα γιατί ακόμα εκεί θα ήμουν να τον κοιτάω
Ε: Α καλά! Το έχασες εσύ, πάει...
Αγ: Άντε ρε!
Συνεχίσαμε τις βλακείες για λίγο καθώς φτιάχναμε πρωινό. Μετά από λίγο ξύπνησαν και οι υπόλοιπες. Φάγαμε, ετοιμαστήκαμε και φύγαμε για το σχολείο. Η μέρα πέρασε σχετικά ήρεμα καθώς συνήθως κάνουμε πολλές χαζομάρες. Είδαμε πολλά ωραία παιδιά και σχολιάζαμε όπως συνηθίζουμε για να περνάει η ώρα μας. Η σχολική μέρα τελείωσε και έπρεπε να πάω στην αίθουσα μουσικής για να ετοιμάσω το μουσικό πρόγραμμα της γιορτής με αυτό το παιδί που είπε η μουσικός (ακόμα δεν το γνώρισα).
Βρίσκομαι στην αίθουσα μουσικής και περιμένω τον “συνεργάτη” μου. Βρήκα μια κιθάρα και άρχισα να παίζω και να τραγουδάω για να περάσει η ώρα μου. Μόλις τελειώνω το κομμάτι που παίζω (link δίπλα) ακούω ένα χειροκρότημα. Γυρνάω προς την πόρτα και βλέπω τον μελαχρινό άγγελο που είδα και το πρωί στο πάρκο. Επανέρχομαι στην πραγματικότητα και τον ρωτάω:
Αγ: Πόση ώρα είσαι εκεί;
??: Αρκετή για να καταλάβω πόσο καταπληκτική είσαι στη κιθάρα και το τραγούδι!
Αγ: Εμ... Ευχαριστώ! Είχα κοκκινίσει σίγουρα.
??: Zayn! Χάρηκα!
Αγ: Αγλαΐα, παρομοίως! Πρέπει να είσαι το παιδί με το οποίο θα κάνω το μουσικό πρόγραμμα της γιορτής, σωστά; Είπα καθώς έβαζα τη κιθάρα στη θέση της
Ζ: Yeap! Λοιπόν ας αρχίσουμε...
Καθίσαμε δύο ώρες εκεί και μιλούσαμε για να βγάλουμε ένα ωραίο πρόγραμμα. Αν και είχαμε αρκετές διαφωνίες πάντα τον έπειθα ή συμβιβαζόμασταν σε κάτι που να αρέσει και στους δύο. Αποφασίσαμε να παίξουμε κάποια κομμάτια live και μετά θα αναλάμβανε εκείνος και ένας ακόμα DJ για το υπόλοιπο της βραδιάς. Αφού βγήκαμε από το σχολείο χαιρετιστήκαμε και πήρε ο καθένας τον δρόμο του.
Γύρισα σπίτι κατά τις 17.00. Είχα ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά. Χαιρέτησα τα κορίτσια που έβλεπαν ταινία. Έφαγα μεσημεριανό και πήγα στο δωμάτιό μου. Έκανα ένα ντουζ και ύστερα διάβασα για το σχολείο.
Καθόμουν στο κρεβάτι και άκουγα μουσική από το κινητό μου, όταν μπήκε στο δωμάτιο η Ελισάβετ. Κάθισε μαζί μου στο κρεβάτι και αρχίσαμε να μιλάμε. Της είπα ο,τι έγινε. Εκεί που μιλούσαμε έρχεται μήνυμα στο κινητό μου. Είναι από τον Zayn. Hey! Τι κάνεις? Θες να πάμε μια βόλτα στο πάρκο? Γρήγορα του απαντάω: Sorry αλλά έχω κανονίσει να βγω με τον μπαμπά της Ελισάβετ και τα κορίτσια για να μιλήσουμε... :( Μετά από λίγο έρχεται απάντηση. Καλά ok, αλλά η πρόταση μου ισχύει για όποτε θελήσεις ;) Στέλνω μια φατσούλα και συνεχίζω τη συζήτηση με την Ελισάβετ.
Το βράδυ βγήκα με όλες μαζί με τον μπαμπά της Ελισάβετ για να μιλήσουμε μιας και είχαμε να τον δούμε καιρό. Γυρίσαμε σπίτι και πέσαμε για ύπνο.
YOU ARE READING
Irresistible (Fan Fiction - One Direction)
FanfictionΌλα άρχισαν από μια πρόβα για τη σχολική γιορτή, ένα πεινασμένο κορίτσι, ένα αστέρι που έπεσε και μια εργασία στο μάθημα της Βιολογίας. Τότε αρχίζουν όλα! Πέντε αξιολάτρευτα αγόρια, τέσσερα κορίτσια με ένα κοινό μυστικό! Πόσο θα κρατήσει το παραμύθ...