The Hated Life

4.

Rano gdy się obudziłam byłam zmęczona i niewyspana. Całą noc myślałam kiedy zobaczę tatę. Może zachowuje się trochę jak małe dziecko, które tęskni za rodzicami. Nie ja. Mój tata jak byłam mała był ze mną bardzo blisko. Zabolało mnie jak oznajmił nam o swojej pracy za granicą. Miałam wtedy tylko 12 lat. Teraz żałuję, że nie przekonałam go by został. Od prawie 5 lat mieszka poza domem. Na początku nie przejęłam się tym, że wyjeżdża. Obiecał telefonować, i przyjeżdżać na weekend. Dopiero rok później zrozumiałam, że mi go brakuje. Od tego czasu za każdym razem gdy przyjeżdża rzucam mu się na szyję i spędzam każdą wolną chwilę.

Wracając do mojej nieprzespanej nocy to utrudnieniem były niewygodne siedzenia w samochodzie. Ku mojemu zdziwieniu Jason nie wdał się w żadną krzykliwą rozmowę z siostrą. Mu pasowały warunki którymi był samochód. Selena natomiast narzekała na wszystko co się stało. Gdy wstałam i wyszłam z samochodu zauważyłam stojący obok pojazd. Nie poznałam go. Nagle wysiadł z niego mężczyzna.
-Tato? - krzyknęła Selena- nie mogę uwierzyć, to ty?
-Już myślałem, że mnie nie poznasz.- powiedział uśmiechając się i rozkładając ręce w geście przytulenie siostry.
Teraz dopiero zauważyłam w mężczyźnie podobieństwo do taty. Czemu go nie rozpoznałam? To nie możliwe, że to on. Tak długo go nie widziałam i zapomniałam jak wygląda. Nie mogę w to uwierzyć.
-A ty się nie przywitasz Daisy? -zapytał, gdy zauważył, że się wszystkiemu przyglądam.
W tym momencie podeszłam i nie pewnie przytuliłam (ponoć mojego tatę). Naprawdę brakowało mi tego.
-Gdzie mama i Jason? Dawno ich nie widziałem- powiedział, gdy udało mi się uwolnić z jego uścisku.
-W samochodzie już idą- wskazałem na samochód, z którego wychodził Jason i mama. Gdy mama wychodziła z samochodu był bardzo spięty. Ja na jego miejscu skakałabym z radości. Bardzo się zmienił ni tylko na zewnątrz. Jak wszyscy się przywitali weszliśmy do nie zadbanego nawet od wejścia domu.
-Ja mam tu mieszkać- zaczęła wybrzydzać Selena- nie ma mowy śpię w hotelu.
-Nie stać nas na twoje wypolerowane hotele. Musisz się dostosować do nowego środowiska.- pouczyła ją mama, ale nic sobie z tego nie zrobiła- musimy się dzisiaj urządzić, bo jutro od rana idziecie do nowej szkoły.
- Cooooo -krzyknęłam na całą okolice w skutek czego nowi sąsiedzi poznali nas od nie najlepszej strony.- myślałam, że minie trochę czasu zanim pójdziemy znów do szkoły.- szczerze zawiodłam się. Miałam nadzieje, że spędzę czas z tatą. Gdy rodzice zauważyli jak sąsiedzi wyglądają przez okna a niektórzy z nich nawet wychodzą z domów by poznać nową rodzine weszli pospiesznie do domu, a ja zostałem sama zawstydzona.

Nagle do mnie podszedł i złapał za ramie.
-Wszystko dobrze- usłyszałam delikatnie zachrypnięty, ale słodki męski głos. Odwróciłam się i zobaczyłam chłopaka na pierwszy rzut oka w moim wieku. Był przystojnym ciemnym blondynem ubranym w stylowy t-shirt i czarne luźne dżinsy. Jego koszulka idealnie podkreślała mięśnie, które z pewnością miał.

Stałam jak wyryta i nie mogłam wydusić z siebie ani słowa- tak - odpadłam szybko przerywając niezręczną ciszę.
- To ty krzyczałaś? - zapytał po chwili.
- Tak, ale naprawdę wszystko w porządku.
- Napewno.
- Jasne, to tylko moje humory. Nie przejmuj się. Przepraszam jak cię przestraszyłam. Nie chciałam.
- Dobrze, ale nie strasz mnie więcej. Do zobaczenia i witamy w Ottawie.
- Dzięki - powiedziałam i prędko weszłam do domu. Ale wstyd. Właśnie dałam się poznać przystojniakowi z okolicy jako jakaś wariatka. Miałam ochotę zapaść się pod ziemie. Jedyną rzeczą, która mnie powstrzymała od mojego zamiaru była mama, która zawołała mnie na górę mówiąc, że moje meble są już na górze. Myślałam, że więcej czasu im zajmie to wszystko.

Gdy uporządkowałam swój pokój byłam zadowolona z mojej pracy. Wyszłam z pokoju poszukać taty. Zeszłam na dół i zastałam mamę początkującą kuchnie. Minęły już 3 godziny odkąd zaczęliśmy porządkować dom.
- Gdzie tata? - zapytałam szybko nie widząc go nigdzie.
- Już pojechał na lotnisko - powiedziała ze smutkiem w głosie,