The Fiancee

~2~

SHINE'S POV

The sun shine so brightly pero hindi mainit. The weather is good. I saw him sitting while reading a book with earphones on his ears. Andito kami ngayon sa garden nila. Kakarating ko lang at mukhang di pa niya ko napapansin. I just want to spend time to stare at him.

Ang gwapo niya talaga kahit ano mang mood meron siya. Siya yung taong bihira mo lang makikitang ngumiti. He has a tanned skin, he’s tall, may pagkachinito din and has a perfect body to a guy like him. You know. I’m not talking to the perfect body na parang si Johnny bravo. Para sakin hindi maganda tingnan sa lalaki ang ganun. Ang laki ng muscles pero ang liit ng bewang. Hahaha. Jared is not like that. I’m talking to a perfect body na bagay sa edad niya, sa itsura niya. Yung masarap yakapin, parang bear pero hindi puro taba ah. Ah basta kayo na nga lang mag-imagine! Ang hirap pala talagang magdescribe.

Siya lang naman yung taong pinapangarap ko, pinakamamahal ko. Kaya nga napakasaya ko na ipinanganak ako ng mommy ko na kaclose yung parents ni Jared, kasi kung hindi, maybe hindi ako yung itatakda sa kanya, yung ipagkakasundo sa kanya.

But, Jared is being the guy that he is really not. You know what I mean? He’s making people believe that he is really a jerk, a playboy, a bad one, kahit na hindi naman talaga siya ganun. Kung kilala mo siya talaga, malalaman mo yung totoong siya. Alam kong he’s trying to be a bad one, para ipakitang nagrerebelde siya.

Oo nga masungit si Jared, suplado, masama ugali, pero kung kikilalanin mo siyang mabuti, alam kong sa sarili ko na hindi siya masama. Na sa kabila ng mga ginagawa niya, merong Jared na nasasaktan, Jared na nahihirapan.

Nagulat ako ng mahuli niya kong tinititigan siya. Napatitig din siya sakin. Ayokong ipahalata na nakikita ko ang totoong siya, that’s why I smiled.

And there, kumunot na naman yung noo niya. Lumapit ako sa kanya at tinitingnan niya lang ako habang tinanggal niya yung earphone niya.

“Hi. Hi-hinahanap kita kanina pa.” and I fake a smile.

“Bakit?” he asked coldly.

“Uhm. Kasi, ano kasi, uhm.. Namiss kita.” at umupo ako sa tabi niya.

Tiningnan niya lang ako nung tumabi ako sa kanya, ang sama ng tingin niya, ang sungit talaga.

“That’s all?” he asked coldly pa rin.

Tumingin ako sa may bandang gilid niya and I point. “Halaaaaa.”

Mabilis naman siyang lumingon banda dun sa tinuro ko at mabili din naman akong sumandal sa balikat niya. ^_______^ Oh diba? Ganyan yung mga the moves! Hahahhaha

JARED'S POV

Nagulat ako ng biglang sumandal si Shine sa balikat ko. It made my heart raced.

“Hey!” I called her, pero di niya tinatanggal yung ulo niya.

“I can’t believe at this age I still got you with that prank.” Nakangiti niyang sabi.

Napangiti ako habang tinitingnan siya habang nakasandal siya, nakatingin siya sa ulap. I know hindi niya alam na tinitingnan ko siya.

Oo nga, hanggang ngayon naloloko pa rin niya ko sa prank niya or should I say, nagpapaloko pa rin ako? Alam ko naman na ganun naman talaga gagawin niya lalo na pagkatabi ko siya, para makasandal siya sa balikat ko, uutuin niya ko. Hindi niya alam sinasadya ko lang yun.

I don’t know kung bakit, pero siguro dahil nakasanayan na. Since we were 10 ginagawa na niya yun. And the feeling na napapangiti niya ko hindi nagbabago, she’s so cute.