AŞK YOKUŞU

13-İki Kırık Kalp

Merhabalar !

Duydum ki okurlarım bölüm istiyor dedim uzun olsun bu bölüm gerçekten de bu hikayenin en uzun bölümünü yazdım..GURURLUYUM :) :)

Bu bölüm ithafları ; rehber2202 HlyaDemir523 sungu3737 sudenur_394 NurhanTrkolu ikiz75 tipciii GulhanPekgumrah Cananzcan576 ..

Kusurum var ise affola..

Yorumlar ve voteler de buluşalım..

Yokluğunuz benden uzak varlığınız daimi olsun.

İYİ OKUMALAR ;

..........................

Kaç haftayı devirmiştim onsuzlukla bilmiyordum ama yasaklamıştım yüreğime de dilime de onun adını anmayı..Alışmış mıydım bilmiyordum ama alışmaya çalışıyordum.Belki de merhem olacak insanları sarmıştım bedenimin kanayan yerlerine en başta kalbimden başlamıştım.En ağır yara onundu çünkü..Kalbime iyi gelecek tek kişi karşımda durmayı seçmişken merhemim yalnızca ondan bana armağan kalan Peri'ydi..Öylesine masumdu ki o günün ardından bir daha bana onu sormamış sadece akşamları bir kaç kez çekinerek 'anne' diye hitap etmişti..Asıl değişimi ise bir gece ben ağlarken odama girdiğinde yaptığımız uzun konuşmayla yaşamıştık.Bana anne dediği için ona kızıp kızmadığımı sormuştu..Sesi kısık,çekinerek sorulmuş kısacık bir soruydu ama anlattığı şey öylesine derindi ki..Acıyla harmanlanmış bir serzenişti..Yakmıştı da zaten..Sorduğu sorunun cevabı ikimizi de ağlatmıştı..Kollarıma alıp sıkıca sarmalamış o bana her anne dediğinde hissettiğim mutluluğu anlatmıştım..Anlattıkça da fark etmiştim..Anne olmanın nasıl bir şey olduğunu bilmeden bir an da anne olmanın verdiği umudu,mutluluğu,hayata karşı dimdik durma çabasını fark etmiştim..Belki Peri olmasaydı şuan yanımda, kollarımda ben bu kadar kolay ayağa kalkamazdım.

Peri'yi almak için geldiğinde sesini duymamak için kulaklık takıyor ya da onun geleceğini öğrendiğimde hastanedeysem nöbet listesine adımı yazdırıyordum.O tartışmadan sonra bir kere gelmişti benimle konuşmak için onda da Erdem yeterli cevabı verdiğini söyleyip , göndermişti..

Bana inanmayan bir adamı dinlemek,duymak,varlığını hissetmek istemiyordum.O bir yabancıydı benim için..Benim için yabancıydı da kalbim anlamıyordu..Kalbimi onun bir yabancı olduğunu söyleyerek kandıramıyordum..Mantığımı kandırabiliyordum , onun meyili vardı bir kere söylediğim her söze kanmaya..Ama kalp dedin mi işin vardı..Kalp kendi bildiğinden şaşmıyordu.

Yine hastane de köşeme çekilmiş bu akşam ki nöbetimin bitmesini bekliyordum..Bir kaç gündür alışkanlık olmuştu nöbet bitiminde Erdem beni alıyor eve getiriyor..Erdem , ben,annem ve Peri oturup bir şeyler izliyorduk..Tabi benim ki daha çok boş boş ekranla kesişmek oluyordu ama belli etmemeye çalışıyordum.Ne kadar başarılı olduğumsa muammaydı.

Bir kaç kere Peri birlikte yaptıklarını anlatmış umutla cevap vermemi beklemişti ama tek söyleyebildiğim..'Mutlu olmana sevindim güzelim' di..Çünkü lügatımda onun için teleffuz edilebilecek kelimeler kullanmıyordum..Alamıyordum ya sevdiğim adamın adını ağzıma..Kalbime bıçak saplanıyordu.Öyle derindi bende bıraktıkları..Bir kaç günde,bir kaç bakışla bana güzel bir aşk yaşatmıştı.Ama yaşattıklarını acımasız sözleriyle geri almıştı..'Kurbanların' demişti..O an kendimi dünyanın en iffetsiz kadını gibi hissetmiştim..Her gün başka adamla gezen,aldatmayı karakterine bir onur gibi yerleştiren o basit kadınlar gibi hissetmiştim.Ben öyle değildim ki , ben tenime kokusu sinen tek adamı sevmiş onu da acı bir şekilde hayatımdan çıkarmıştım..Bunu hak etmemiştim..Severken yanmayı hak etmemiştim..