AŞK YOKUŞU

11-Bizden Olmazmış !

Merhabalar !

Nasılsınız , bir hafta oldu görüşmeyeli...Ben çok yorgunum..Arkadaşlarım geldiği için sürekli dışardayım ve evimi özledim..Hazır vakit bulmuşken de hemen bölüm yazdım.Yarın sıkı eğitim maratonum başlıyor da..Yeni bir maratona girmeden ve siz beni öldürmeden bölümü yayınlayayım dedim :D

Aslında iki bölümdür karşınızdakini dinlemeden gördüklerinizle hareket ettiğiniz de olabilecekleri anlatmaya çalışıyorum.Umarım anlaşabiliyoruzdur.

Bu bölüm ithaflarım;  gulgrgl16 , rehber2202 , ikiz75 , ozlemcetin91 , sungu37 , GulhanPekgumrah , RabiaAksu55 , HlyaDemir523 , sudenur_394 ....

Varlığınız daim,yokluğunuz bir ömür benden uzak olsun.

Yeni gelen gönlü güzellerim hepiniz HOŞ GELDİNİZ, sefalar getirdiniz..

İYİ OKUMALAR ;

............................

O günün üzerinden iki gün geçmişti ve iki gündür nasıl olduğumu soran herkese 'onun bana inanmadığını' söylüyordum.Ruh halim berbattı.Kendimi büyük bir kaosun içinde hissediyordum.Yalnızdım,sevdiğim adam beni dinlememişti ve o gün beni hastane de bırakıp bizim eve gelmiş Peri'ye ait ne varsa toplayıp götürmüştü.

Hak ediyor muydum,tüm bu güvensizlikleri..Hak ediyor muydum sevdiğim kadar sevilmemeyi..Çünkü sevseydi dinlerdi beni..Bana bir şans verir savunmamı yapmamı beklerdi.Ama o beni suçlamayı tercih etmişti.Tek yaptığım onu sevmekken güvenini kıran aşağılık bir kadın olmakla suçlanmıştım.Peki hak etmiş miydim ? Günlerdir bunları düşünüyordum benim suçum neydi ?! Kafayı yiyecektim bana güvenmemesini sağlayacak ne yapmıştım ben bu adama !

Yine hastane de görevimin başındaydım..Kafam tamamen başka yerde olsa da hastaları mağdur edecek her durumdan kaçınıyor onlar için elimden geleni yapıyordum..Koral Alp'in bana inanmaması dokunmuştu,kabul..Ama en çok Peri'yi iki gündür görememek dokunuyordu bana..Sinirliydim hiç olmadığım kadar..Ufak bir çocuk gibi benden Peri'yi kaçırmış, bana güvenmemiş, beni onlarsızlığa mahkum etmişti.Ama onun durumun da bir insanın nasıl bir ruh haline sahip olduğunu bilemezdim..Sanırım olmuyorduk biz yan yana..İlk güvensizliğinde beni terk edip arayıp sormayan 'bu bizim kızımız olacak' dediği minicik çocuğu benden kaçıran bir adamla 'biz' olamayacaktık..Onu gördüğüm yerde bu ilişkiye son noktayı koyacak gerekirse bir daha onunla karşı karşıya gelmeyecektim.Belki ara sıra Peri'yi görmek istediğimde karşılaşacak kadar alan tanıyacaktım bize..

Düşüncelerimin içinden çıkamıyordum..Ama düşündüklerimi icraata geçirecek kadar bencil olabileceğimi de düşünmüyordum.Bahsettiğim bu bencillik kalbime yaptığım bir şeydi..Onu bu kadar seven ve ondan tamamen kopmak isteyen iki organım arasında sıkışıp kalmıştım.Beynim vazgeç diyor kalbim iyileştir onu diyordu..

Beynimde oluşan inatçı düşüncelerimi bir süreliğine rafa kaldırıp acilde ki hastalarla ilgilenmek için Cenk'in yanına gittim..Koral Alp'le aramızda olanlardan sonra fenalaştığım için beni bir kaç saat uyutmuş ve başımda beklemişti.Uyandığımda sığındığım kollarsa yine o olmuştu.Annemi üzmemek için yaşadıklarımı ondan bir sır gibi saklıyordum..Eğer öğrenirse Koral Alp'e hayatı zindan ederdi...