Belki de önemli bir şeyler için buradaydı. Ya da benden özür dileyecekti. Bilemezdim, ama içimdeki tüm garip hisse uyarak yanına gidip çömeldim.
"In Ha... In Ha iyi misin ?" Kendimi, bu duygunun acıma duygusu olduğuna inandırmak istiyordum. Onunla daha fazla arkadaşlık kurmak...istemiyordum.
In Ha beni yana ittirdi ve bağırdı. "N'aptığını sanıyorsun sen ?!" Katlanmış kolunu açtı ve olduğu yere daha çok sindi. "Beni, beni niye tehdit ediyorsun ?!"
Tehdit ? Ben onu tehdit mi ettim ? İyi olup olmadığını sormuştum yalnızca!
Lanet, şimdi de kendimle çelişiyorum. Acaba gerçekten tehdit ettim mi?
"Yoongi-" dedi ve öksürdü. Bu neyin nesiydi? Yalakalığın elli tonu filminin başrolüyle karşılaşmıştık sanırım!
In Ha elini Yoongi'ye doğru uzattı. Sanırım yardım istiyordu. Yoongi'm elini uzatmadan ben onun elini tuttum ve asıldım.
Poposunu azıcık yerdek kaldırdığında elini bir anda çekti ve ben araba yoluna doğru geri geri, şiddetli bir yolculuğa çıktım. Geri geri gittiğimin farkına vardığımda bir araba yakınımdaydı.
Dengemi sağladığımda geri mi gitsem, yoksa ileri mi, düşünceleri arasında gidip geliyordum. İçimdeki acıma hissi boşluk hissine dönüşmüş, zihnimde sevdiklerimden ve son anımdan daha farklı olan "hangi yöne gitmeliyim" sorusu dolanıyordu.
Öylece olduğum yerde duruyordum. Göz bebeklerimi biraz büyütmüştüm. Farları gözümü yakan araca bakarken gözlerimden ikişer damla yaş düşmüştü. O anki ben, ben değildim. Öleceğini bilen ama ölümünü düşünmek yerine beyni durmuş, kasları kaskatı kesilmiş, özürlü bir Hye'ydim.
Arabanın yaklaşması ile etrafta çekilen havanın oluşturduğu boğulma hissi, beni sertçe ve hızlıca çekiştiren bir kuvvetin karşısında içime çekemeyeceğim bir hale gelmişti. Korna sesi yankı yapmıştı, ancak yol düzene girmiş, herkes sakin sakin yola devam ediyordu.
Kafam sıcak, sıkça inip kalkan bir şeye yerleştirildi, bir el kafamın üstüne kapandı, bir çene saçlarımla buluştu. Burası Yoongi'min göğsüydü. Benim en güvende hissettiğim yerdi. Rahatlık hissine yavaştan kendimi kaptırırken sırtına sardığım ellerimin arasındaki montunu sıkmaya başladım.
Gözyaşlarım kendilerini bırakmıştı. Yoongi'nin titrek elleri saçımda geziniyordu. Mırıldanmayı da ihmal etmiyordu. "Geçti bebeğim... Geçti." Ben hala olayın etkisinde gibi, ağlayıp duruyordum. Gözlerimi azıcık aralayıp baktığımda çevrede kaldırımdan geçenler dışında tehdit oluşturabilecek kimse yoktu. In Ha'da kaçmış olsa gerek.
"Yoo-ongi..." Arad hıçkırıklarım yüzünden kesilen sesimle konuşmak için kendimi zorluyordum. Onun titreyen eli hala saçlarımın arasında gezinerek beni sakinleştirmek için çabalıyordu.
"Geçti bebeğim... İyisin, güvendesin..." Hıçkırıklarımın dinmesini bekliyor gibiydi. Ağlamam tüm hızıyla devam ettiğimde bütün suratını benim saçlarım arasına gömdü. O da korkmuştu. Onu korkutmuştum.
Yine her şey In Ha'nın elidnen çıkmıştı. Beni öldürmek isteyecek kadar açgözlü olduğunu bilmezdim onun.
(...)
Asansöre bindiğimizde Yoongi hala beni sokağa götürdüğü için özür diliyordu. Belki de oraya gitmesek bunların yaşanamayacağını düşünüyordu. Haklıydı da. Oraya gitmeseydik bunlar yaşanmazdı ; ancak olayın yaşanmasının suçlusu asla ama asla Yoongi değildi. Onu böyle bir şeyle suçlamazdım, suçlayamazdım da ! Ne kadar da saçma!
Beni yatağıma yatırarak evden çıktı. Ne kadar perişandı acaba ?
Oysa bir gram suçu yoktu, hatta beni kurtarmıştı. Bu durumda asla suçlu olamazdı.
Bütün kabahat yine bendeydi. Ne akla hizmet eğilip In Ha'ya yardım ettiysem.
Gözlerimi kapattım. Dışarıdan gelen rüzgarın camlara çarpma sesi ile azdan huzur bulurken bir anda gelen bağırma sesi ile ayağa fırladım.
Yoongi..? Yoongi neden aşağıda bağırıyordu ?
Öncelikle nasıl desem bilemiyorum... bu kitap nasıl 14K'yı geçiyor ? ne yapıyorsunuz ya sajdklsaşhfjg
acayip mutluyum, iyi anlaşabildiğim ve onlara bir isimle seslenebileceğim bir topluluk var...
bir de, hani bir oylama yapmıştık
sonuç:
5A ve 4B ile hye'nin torunları !!
hye'nin torunları, şimdi yorumlarınızı okuyacağım~~
sevgilerle. hye'niz <3 <3 <3 <3
