New York'un Kalbinde

•Yangın.•Part2

•Yine kötü bir bölüm ile karşınızdayım..sorry!•

Gözlerim bulanıklaşmıştı...dudaklarıma dişlerini geçiriyor ve çıkardığı hırlamalar bacaklarımı titretiyordu.
Ellerimi yumruk yapıp omuzlarından itmeme rağmen boğazımı hafifçe sıkarak kafamı duvara yaslamış ve dudaklarıma daha da kapanmıştı.Gözlerimden akan yaşlar ve kalbimin acısı bütün vücudumu yakıyordu..bu anın böyle olmaması gerekti..içim de nefret varken..olmaz..

Bacaklarımın arasına bir bacağını geçirip bana yaslandığında karnıma giren sancı ile acı çekiyordum..dudaklarımı sömürmeyi hızlıca bırakıp boynumu ısırmaya başlamıştı.Bağıramıyordum..canım yanıyordu.

"L-lütfen! Y-yapma!"

Hırlayarak daha da ısırıp  ıslak öpücükler bırakıyordu.Gözlerimden akan yaşlar etrafı görmemi engelliyordu bile..kalbim de en ufak bir ferahlık yoktu..bu..iğrenç bir duyguydu..ondan..ondan nefret ediyordum.Bileğimi sıkıca tutup duvara yaslarken bir eli ile boğazımı tutuyordu..her direndiğimde canım acıyordu..bu yüzden direnmeyi bırakmış ve serbest bırakmıştım.

Burnumu çekmem ile bir anda durmuştu..gözlerimi kapatmıştım..yanağımdan süzülen yaşlar boynuma doğru yol alıyordu..kafasını çektiğini hissettiğimde ona yavaşça bakıyordum..gözlerindeki karartı silinmişti..bileğimi yavaşça şaşkın bir surat ifadesi ile bırakırken kollarım da güç kalmamıştı..içimde alevler yanıyordu..bileğime gelen son güç ile çenesine bir darbe indirmiştim.

İçimde dinmeyen bir öfke vardı..o..bu anı mahvetmişti!

Ona vurmamla geri çekilmiş ve eli ile dudağını tutuyordu..kafasını bana kırılmış bir ifade ile çevirdiğinde,dişlerimin arasından konuşmaya başlamıştım.

"Çık dışarı."

Yavaşça yaklaşırken gözlerindeki boş bakışları zar zor görüyordum.

"B-ben..-"

"SANA ÇIK DIŞARI DEDİM!"

Kafasını öne eğerek yavaşça kapıya doğru ilerlerken yavaşça dönüp bana bakmıştı.
Midemi bulandırıyordu..dışarı çıkmasıyla hızlıca kapatıp yere çökmüş,dizlerime kafamı yaslayıp ağlamaya başlamıştım..bileğime baktığımda morardığını gördüğüm de kalbim daha acımıştı..bunu bana o yapmıştı..

Kalbim yanıyordu..nefes almayı unutmuştum..beni gerçekten bir obje olarak düşünüyordu.

Bir süre hıçkıra hıçkıra ağladıktan sonra yavaşça doğrulup kendimi banyoya atmıştım..kendimi kötü hissediyordum..bunu yapması herşeyi değiştirecek miydi?..neden konuşmayı seçmemişti..

Dudağım kanıyordu fakat ben öylece yatağımda yatıyordum..camdan,süzülen kar tanelerini izlerken gözlerimden akan yaşlar etrafı görmemi zorlaştırıyordu..gözlerimi kapattığımda..bunların hepsinin bir rüya olmasını dilemiştim...

Aradan bir kaç hafta geçmişti..o günden beri ne telefon almıştım ne de mesaj..şirkete hiç gitmiyordum..bütün gün evde yatıyordum..hava daha da soğuk olmuş ve kar şiddetlenmişti..kendime gelmem gerekti..
Yataktan yavaşça kalkıp dudağımda parmaklarımı gezdirmiştim..yaralar kapanmıştı..fakat gözlerimi her kapattığımda o karanlık boş bakan gözlerini görüyordum..üzerime kalın bir şeyler giyip dışarı çıktığımda soğuk hava yüzüme çarpınca gözlerimi kapattım..bir kafeye gidip kahvemi sipariş ettikten sonra orada oturmak istemediğim için dışarı çıkıp yürümeye başladım..gözlerim dalmış ve öylece yürüyordum..sert bir şeye çarptığımda kahvem elimden düşmüştü..kafamı kaldırdığımda bana nefreti tekrardan hatırlatan iki okyanus ile karşılaştım..sinirle arkamı döndüğümde bileğimden tutup beni ara sokağa sürüklemiş ve sırtımı duvara yaslamıştı.Kollaranı duvara yaslayıp bana sinirli gözlerle bakıyordu.

"Beni delirtmek mi istiyorsun sen?"

Göğsüne yumruğumu geçirip onu itmeye çalışıyordum.

"Çekil şurdan!"

Daha da yaklaşıyordu..

"Hayır..beni dinlemediğin sürece hiç bir yere gitmiyorum.."

Sesi kırgın çıkıyordu..ama burada asıl kırgın olan bendim..

"Ne seni! Ne de o Victor denen adamı dinlemeyeceğim! Şimdi çekil şuradan! Pislik!"

Tekrardan yumruk attığım da..aniden bana sarılması ile öylece kala kalmıştım..
Kafasını omzuma gömdüğünde gözlerimi irice açmıştım.

Sesi kısık çıkıyordu..

"Özür dilerim.."

Gözlerim kapanmıştı..kalbimdeki sancı canımı acıtıyordu..

"Bunu yapmamam gerekti..gözüm dönmüştü..beni dinlememen..beni öldürüyor."

"Lütfen..bırak beni."

İtmeye çalıştığımda daha da sıkı sarılmıştı..canımı acıtmıyordu..

"Hayır lütfen..lütfen..dinle beni..biliyorum..seni istemeden çok kırdım....Victor sana Ne dedi bilmiyorum ama...ona inanma..yanımda kal..lütfen.."

Yavaşça onu ittiğimde kafası öne eğik bir şekilde çaresizce geri çekilmişti..

"Bunu bana neden yapıyorsun?"

Sesimi duyduğunda şaşkınlıkla kızaran gözlerle bana bakıyordu..

"Bunu-bana-neden yapıyorsun dedim!...beni yaralamaktan vaz geç!"

Gözlerim dolmaya başlamıştı..

"Sana bir kere olsun inanmaya çalışırken...neden her zaman beni yaralıyorsun!"

Yavaşça bana yaklaşıp elini yanağıma koymuştu..yüzünde korku ve üzüntü vardı..

"Bir daha asla olmayacak.."

Elimi bileğinin üzerine koyduğumda gözleri bileğime devrilmişti..

Hızlıca bileğimi tutup incelemeye başlamıştı..

"Lanet olsun..bu.."

Elimi hızlıca indirip sıkıca sarılmıştı..

Ona inanmak istiyordum..ama her inanışımda canım acıyordu..ya onun yanında olup savaşmayı tercih edecektim..ya da ondan uzaklaşıp hayatıma devam edecektim...

Ama içimden bir ses..savaşmam gerektiğini söylüyordu...