Sefiller

-ALTINCI KİTAP-

Javert

I

DİNLENMENİN BAŞLANGICI

Mösyö Madeleine, Fantine'i kendi evindeki revire taşıttı. Onu rahibe hemşirelere emanet etti. Hemşireler onu hemen yatağa yatırdılar. Yüksek bir ateş baş göstermişti. Gecenin bir kısmını sayıklayarak, yüksek sesle konuşarak geçirdi. Ama sonunda uyudu.

Ertesi gün öğleye doğru uyandı Fantine. Yatağının yanı başında bir nefes duydu, perdeyi araladı, Mösyö Madeleine'i gördü. Ayakta durmuş başının üstündeki bir şeye bakıyordu. Merhamet ve azar dolu bir bakıştı ve yalvarıyordu. Aynı yöne bakınca, duvara çakılı bir haç gördü.

Fantine'in gözünde artık değişik bir insandı Mösyö Madeleine. Ona ışıkla çevrili gibi görünüyordu. Bütün varlığıyla duaya dalmıştı. Duasını kesmeye cesaret edemeden onu uzun uzun seyretti. Sonunda çekine çekine:

- Ne yapıyorsunuz kuzum orada? dedi.

Mösyö Madeleine bir saattir oradaydı. Fantine'in uyanmasını bekliyordu. Onun elini aldı, nabzını yokladı ve cevap olarak:

- Nasılsınız? diye sordu.

- İyiyim, uyudum, dedi Fantine, sanırım daha iyiyim. Bir şey değildi herhalde.

Mösyö Madeleine, onun daha önce kendisine sormuş olduğu soruyu, sanki daha yeni duyuyormuş gibi cevap verdi:

- Yukarıdaki eziyet çekene dua ediyorum.

Sonra kafasının içinde ekledi:

- Bu dünyada eziyet çeken için.

Mösyö Madeleine, o geceyi ve o sabahı bilgi toplamakla geçirmişti. Artık her şeyi öğrenmiş bulunuyordu. Fantine'in hikâyesini en acıklı ayrıntılarına kadar biliyordu. Devam etti:

- Çok acı çekmişsiniz, zavallı ana. Ama sakın şikâyet etmeyin, şimdi sizin de artık seçkin kullara vergi çeyiziniz var. İnsanlar ancak böyle melek olurlar. Bunda onların hiç suçu yok, başka türlü davranmasını bilmezler. Bakın, içinden çıktığınız bu cehennem cennetin ilk şeklidir. Oradan başlamak gerekiyordu.

Derin derin içini çekti. O sırada kız, iki dişi eksik bir ulvi tebessümle gülümsüyordu.

Javert, aynı gece bir mektup yazmıştı. Ertesi sabah mektubu kendi eliyle Montreuil-sur-Mer postanesine verdi. Mektup Paris'e gidiyordu ve üzerinde şu adres yazılıydı: "Mösyö Chabouillet, Sayın Emniyet Müdürü Sekreteri." Karakolda olup bitenler dışarıya yayıldığından, mektup yola çıkmadan onu gören ve adreste Javert'in yazısını tanıyan postane müdiresiyle birlikte birkaç kişi, müfettişin istifasını yolladığını düşündüler.

Mösyö Madeleine hemen Thènardierlere bir mektup yazdı. Fantine'in onlara yüz yirmi frank borcu vardı. Mösyö Madeleine üç yüz frank gönderdi ve bundan kendilerine ait olan kısmı alarak çocuğu derhal Montreuil-sur-Mer'e, onu isteyen hasta annesine getirmelerini bildirdi.

Bu iş Thènardier'nin gözünü kamaştırdı. "Vay canına!" dedi karısına, "sakın çocuğu bırakmayalım. Bizim cılız Tarla Kuşu bir sağmal inek olacak, tahmin ediyorum. Enayinin biri anaya abayı yakmış olacak."

Oldukça iyi düzenlenmiş beş yüz franklık bir masraf listesiyle karşılık verdi. Bu listede gözüken üç yüz küsur franklık bir masraf için iki de itiraz götürmez makbuz bulunuyordu. Makbuzlardan biri bir hekime, diğeri de bir eczacıya aitti; bunlar iki hastalık arasında Eponine'e ve Azelma'ya bakmış ve ilaç vermişlerdi. Söylediğimiz gibi, Cosette hastalanmamıştı. Küçük bir isim değişikliği meselesi söz konusuydu. Thènardier mektubun altına "Üç yüz frank mahsuben alınmıştır," diye bir not kondurmuştu.