Lemuria Academy: The Lost Princess of Infinia

Chapter 37: Vision?

Twila's POV

Agad akong napabangon ng may kumatok.

"Hoy Twila! Are you fine? Ang pula mo kanina. Do you want me to heal you kung may nararamdaman ka ba?" Tanong ni Aqua. Agad akong napasigaw ng 'Wala'.

"Okay lang ako Aqua." I said... I heard her say 'Okay' at narinig ko na ang mga yapak niya papalayo....

Kinuha ko yung suklay at sinuklayan ang buhok ko... Naisipan ko din mag-ipit sa buhok... Bigay ito ni Tita nung 10th birthday ko, isang colorful na butterfly ang ipit. Napagpasyahan ko ding mag-arrange sa mga damit ko, para pansamantalahang makalimutan ko muna si Vlad, kasi jusko, halos hindi na ako matino kapag siya ang iisipin ko.

Arrange doon, arrange dito... Linis doon, linis dito...

Kaya nagpahinga muna ako... Kinuha ko yung librong binabasa ko this past few days at nagbasa. Natapos ko naman din agad ang libro, Im a super fast reader.

Biglang pumasok sa isip ko si Tita... Teka, kamusta na kaya siya? Kaya agad kong kinuha ang phone ko at dinial ang number ni Tita.

Calling Tita Kaila My labs....

Ilang rings ay sinagot agad ito ni Tita.

"TITA KAILAAAAAA!" Excited kong tugon, narinig ko namang biglaang pagsigaw ni Tita, nagulat ko ata, hahaha.

(Anuba yan Twila, hinaan mo nga boses mo, hindi naman kasi ako bingi eh. Tsaka wa pg kang mang-gulat Twila.) Sabi ni Tita, napatawa naman ako ng malakas. Ohmyghad, how I miss Tita.

"Sorry na Titaaaa~ Titaaaa~" Paglalambing ko.

(Oo naaaaa~ Teka, may kailangan ka ba Twila? Bigla ka kasing tumawag." She said. Napasimangot naman ako.

"Bawal bang tumawag? Namimiss lang kita eeeehhhhh!" I said. She chuckled... Ewan ko ba kay Tita,

(Aysuuuus! Miss you din Twila) She said. Lalo akong sumimangot.

"Bakit walang 'I'?" Malungkot kong sabi, tumawa nanaman siya.

(OA mo talaga Twila kahit kailan, di ka talaga nag-bago, hahaha... I MISS YOU TWILA ADRIANA YNN FORD) She said. Agad naman akong napangiti...

"Yieeee ang sweet ni Tita~" I said. Narinig ko naman siyang tumawa.

(Loka, kamusta ka diyan?) Tanong niya.

"Okay na okay, Tita I have a question." I said.

(Ano?) Tanong ni Tita.

"Kilala mo ba talaga ang Ina ko? You're her trusted and faithful and loyal servant, right?" I asked. Narinig ko siyang huminga ng malalim.

(Oo, you're mother I mean the Queen told me to take care of you... Im sorry for not telling it to you a long time ago.) Malungkot niyang sabi. Ngumiti naman ako.

"Its fine Tita, thank you for taking care of me... And by and chance.... May anak ka ba Tita?" I asked. Umubo naman siya.

(B-bakit mo natanong?) She asked. Malungkot ang boses nito at mahina din.

"Basta... And by any chance lalaki ba siya? At may, d-dark magic?" I asked... Narinig ko siyang humikbi... I knew it...

(O-oo.... He's at you're age ata... I don't know nasaan siya...) She said crying... Agad akong na guilty... Alam kong dahil saakin hindi nagkaroon ng chance si Tita na alagaan ang anak nito, instead of her son, ako ang inalagaan ni Tita...