Chapter 3: "Every day I get lost in that 'something about you'". - Perry Poetry
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Do I look okay? I wondered while looking at myself in the mirror. I just powdered my face, applied lip tint, then brushed my hair, and I was ready to go. I picked up my backpack and ran downstairs.
"Pop! Pop!"
Hawak ang puso na napalingon siya sa akin. "Anak naman. Ginulat mo ako!"
I giggled. "How do I look, pops?"
"Ang ganda-ganda talaga ng anak ko. Mana ka talaga sa mama mo."
"Talaga, pops!"
He nodded with a big smile. Napatingin ako sa labas ng may bumusina. My face brightened up because I knew it was the Illustre family! Tumakbo na ako palabas kahit sinabihan ako ni pops na wag tumakbo.
My eyes found him right away; he was leaning against their van, looking so classy and yet simple. Kinikilig na pinagmasdan ko muna siya bago ako lumapit. Kung hindi pa ako tinawag ni tita Shelley ay baka hanggang mamaya pa ako matutulala sa kanya.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Tita gave me a big, warm hug. "You look so pretty, my dear Tam. Isn't she lovely, Shin?" baling pa niya dito.
He gave me a once over then said uninterestedly, "She looks like a ten year old kid."
My mouth opened then looked at my clothes. I look like a ten year old kid? Ang tagal kong pinili ang susuotin ko para lang mapansin niya ako, pero bata lang ang tingin niya sa akin? Para akong ibinagsak ng malakas sa lupa. Mas nanlumo pa ako ng gatungan pa iyon ni Jeremy. Sa inis ko ay dumila ako sa kanya.
"See that, kuya! She doesn't just look like a kid, she even acts like one!"
I gasped and turned to look at Shin. The latter shook his head and went inside the van. Gusto kong umapela pero wala rin naman mangyayari kaya napalabi na lang ako. Laglag ang mga balikat na sumakay na ako sa pinaka-dulo.
