Feel the Rush (greek)

Κεφάλαιο 1 ~ New life

Ξεκινάμε..

Elena's POV.

"Γκρρρρ.. μισώ αυτό το καινούργιο σπίτι. Είναι τόσο μεγάλο και χλιδάτο και..καθαρό. Μπλιαχ! Το δωμάτιό μου ήταν το χειρότερο απ' όλα..έχει άσπρους τοίχους, άσπρες ντουλάπες, άσπρα έπιπλα γενικότερα και χωρίς κανένα διακοσμητικό πέρα από ένα ροζ λαμπατέρ πάνω στο επίσης άσπρο γραφείο! Νομίζω πως θα ξεράσω - είναι αισχρό αύτο το πράγμα. Το προήγουμενο δωμάτιό μου ήταν το καταφύγιο μου. Είχε την μισή έκταση, μαύρους με γκρι λεπτομέρειες τοίχους γεμάτους αφίσες, ένα χώρο για να βάζω τις κιθάρες μου, να παίζω και να γράφω παρτιτούρες (κάτι που είναι το μυστικό μου και αν το μάθει κανένας την έχω βάψει άσχημα!) και μια τεράστια βιβλιοθήκη γιατί - ναι - όσο περιέργο και να φαίνεται λατρεύω τα βιβλία. Ξέρω τι θα μου πείτε. Μία τόσο 'σκλήρη' κοπέλα διαβάζει; Η απάντηση είναι ναι. Διαβάζω ΠΟΛΥ. Όχι ανόητα λογοτεχνικά βιβλία για τα οποία γράφουμε εκθέσεις στο σχολείο αλλά βιβλία ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ όπως Divergent, Harry Potter, Narnia, The Hobbit, Lord of the Rings κλπ. Θέλω να πω ..όποιος δεν έχει διαβάσει αυτά τα βιβλία καλύτερα να απομακρυνθεί τρέχοντας. Επίσης αναπόσπαστο κομμάτι της παλιάς ζωής μου ήταν ο υπολογιστής μου. Ναι, είμαι gamer και ναι ειμαι περήφανη γι'αυτό και ναι μπορώ να βάλω κάτω όλα τα αγόρια της τάξης μου (τόσο στα games όσο και στην πραγματικότητα). 

Σε κάθε περίπτωση οποιοσδήποτε μπορεί να καταλάβει ότι δεν είμαι σαν τα άλλα κορίτσια. Προτιμώ φαρδιά ρούχα κατά προτίμηση μαύρα και άσπρα και δεν βγαίνω για ψώνια. ΠΟΤΕ! Συνήθως αφήνω την κολλητή μου να κάνει αυτή την αγγαρεία αφού λατρεύει τα ψώνια και με ξέρει πολυ καλά οπότε δεν με απογοητεύει ποτέ. Η κολλητή μου λοιπόν, Έμιλυ είναι το ακριβώς αντίθετό μου. Είναι girly τύπος και ακούει τη γνωστή κοριτσίστικη μουσική στυλ Justin Bieber, Selena Gomez, One Direction και τέτοια πράγματα. Η αλήθεια είναι ότι και μένα μου αρέσουν λίγο οι 1D αλλά δεν πρόκειται να το παραδεχτώ ποτέ και σε κανέναν - ούτε καν στην Εμ. 

Ο λόγος που μετακομίσαμε σε αυτό το σπίτι; Απλός. Προκάλεσα προβλήματα. Στην παλια μου πόλη είχα τους φίλους μου και είχαμε φτιάξει ένα είδος 'συμμορίας'. Στην τελευταία μας περιπέτεια λοιπόν παραλίγο να διαλύσω τελείως το αμάξι σε μια κόντρα παράνομων αγώνων δρόμων. Και να μπω φυλακή. Το γεγονός ότι η μητέρα μου είναι δικηγόρος με βοήθησε με αυτό το πρόβλημα αλλα προτιμούσα να χαραμίσω τα καλύτερά μου χρόνια εκεί μέσα παρά αυτό που ζω τώρα. Δεν έχω φίλους, η πόλη είναι τουλάχιστον βαρετή και είμαι σίγουρη ότι το σχολείο μου θα είναι το ίδιο ξενέρωτο. Η Εμ δεν μπορεί να με επισκεφτεί και αυτο με τρελένει ακόμα περισσότερο. Το καλό είναι ότι (παρόλο που το αυτοκίνητό μου βρίσκεται σε πολύ κακή κατάσταση) έχω την μηχανή μου. Ducatti παρακαλώ. Η αλήθεια είναι ότι είναι ακόμα στην κατοχή μου εξαιτίας του πατέρα μου. Είναι πιο χαλαρός τύπος και πολύ του χαρακτήρα μου όταν πήγαινε λύκειο οπότε κατάφερε να πείσει την μαμά να με αφήσει να την κρατήσω. Τον αγαπώ ακόμα περισσότερο γι 'αυτό. Ας επιστρέψω στο θέμα μας όμως. Οι γονείς μου θεώρησαν ότι οι κακές παρέες με έκαναν έτσι και ότι χρειάζομαι καινούργιες εικόνες και μια αποτοξίνωση από την 'άγρια ζωή'. Λες και με ξέρουν. Μπορεί να είναι οι γονείς μου αλλα τους βλέπω ελάχιστα και δεν βοηθάει πολύ την μεταξύ μας σχέση.