Elena's POV
Αφού έφυγε η Λιζ κατάφερα να ηρεμήσω λίγο και να διακοσμήσω το δωμάτιό μου κατάλληλα. Κατάφερα να καλύψω όλες τις άσπες επιφάνειες ευτυχώς αν και χρειαζόμουν κι άλλες αφίσες ή πίνακες ή δεν ξέρω τι. Ήταν απαραίτητο σε κάθε περίπτωση!
Πέρασε λοιπόν η ώρα και αποφάσισα να ετοιμαστώ για αυτό το τόσο σπουδαίο πάρτυ για το οποίο δεν ξέρω τίποτα απολύτως. Ευχαριστώ Λιζ για τις λεπτομέρειες! Ανοίγοντας την ντουλάπα μου κατάλαβα ότι δεν είχα και πολλές επιλογές χρωμάτων: μαύρο,γκρι,μωβ,σκούρο μπλε και ελάχιστα άσπρο. Το καλό ήταν ότι δεν με ταλαιπωρούσε το γνωστό θέμα "αχ τι να βαλω σημερα;" ...όοοοχι. Λίγα ρούχα και καλά. Διάλεξα ένα μαύρο σκισμένο τζιν, μια μπλούζα με το κεφάλι του Angus Young, και ένα μαύρο δερμάτινο. Όσο για τα παπούτσια δεν χρειάζεται καν να το σκεφτώ. Οι μαύρες μου δερμάτινες αρβύλες ήταν ιδανικές. Ήταν τα παπούτσια που φορούσα οπουδήποτε, οποτεδήποτε και με οτιδήποτε. Μετά ασχολήθηκα και με το μακιγιάζ μου. Όχι κάτι το ιδιαίτερο βέβαια - μαύρο μολύβι και μαύρη μάσκαρα ήταν αρκετά για μένα. Πρέπει να παραδεχτώ ότι το μόνο πολύχρωμο καλλυντικό που έβαλα ποτέ και λάτρεψα ήταν ένα κόκκινο κραγιόν. Ένιωθα τόσο κυριλέ κάθε φορά που το φορούσα που τρελενόμουν. Ψάχνωντας λοιπόν στα ντουλάπια βρήκα και αυτό και το έβαλα. Να μην τρομάξει ο κόσμος με τόση μαυρίλα.
Μετά από μισή ώρα χτύπησε το κουδούνι η Λιζ. Πάνω που αποφάσισα ότι αν αργούσε κι άλλο θα έπεφτα για ύπνο. Άνοιξα λοιπόν την πόρτα και -ω! τι έκπληξη!- μια πολύχρωμη φιγούρα χοροπηδώντας με έπιασε από το χέρι και με τράβηξε προς τα έξω. Μόλις κατάφερα να κλείσω την πόρτα την έκανα να σταματήσει γιατί αργά ή γρήγορα θα με έριχνε κάτω.
"Μπορείς να σταματήσεις να κουνιέσαι; Έχω ήδη πονοκέφαλο" είπα.
"Οοοο δεν μπορώ.Είμαι τόσο ενθουσιασμένη που θα έρθεις στο πρώτο σου πάρτυ. Θα το κάψουμε απόψε. Θα πιούμε, θα χορέψουμε, θα γνωρίσουμε αγόρια-"
"Όπα όπα κάτι δεν έπιασα εδώ..ξαναπές το τελευταίο" διέκοψα.
"Θα γνωρίσουμε αγόρια?!" είπες σηκώνοντας το ένα φρύδι. Μα πως μπορούν και το κάνουν αυτό;;;
"Ναι. Δεν κατάλαβες μάλλον - δεν μ'αρέσουν εμένα αυτά τα πράγματα. Η μόνη επαφή που έχω με αγόρια είναι ή όταν τους σπάω τα μούτρα ή όταν τους τσακίζω σε έναν αγώνα. Εξαίρεση φυσικά η παλιά μου παρέα, αυτά τα παιδία ήταν...υπέροχα!" απάντησα και ένιωσα πως έπρεπε να τους πάρω όλους τηλέφωνο για να έρθουν να με σώσουν από αυτό το βασανιστήριο.
YOU ARE READING
Feel the Rush (greek)
Fanfiction"Τα ετερώνυμα έλκονται". Αυτό λένε όλοι και στηρίζουν ιστορίες πάνω σε αυτό. Τι γίνεται όμως με τα ομώνυμα; Υποτίθεται ότι παρόλο που είναι ίδια δεν ταιριάζουν μεταξύ τους. Η ιστόρια αυτή λοιπόν είναι για να αναλύσει και να μας αποδείξει αν ισχύει ή...
