Feel the Rush (greek)

Κεφάλαιο 12 ~ Audi?

Elena's POV.

Αν και δεν θέλω να το παραδεχτώ, πρέπει. Η τελευταία μου 'συζήτηση' με τον Μάικ μου προκάλεσε κάτι απροσδιόριστο. Προσπαθούσα βέβαια να κρατήσω τον έλεγχο των πράξεών μου αλλά αν έμενα λίγα ακόμα δευτερόλεπτα κοντά του δεν ξέρω τι θα έκανα. Και αυτός είναι ο λόγος που θύμωνα. Δεν με νευριάζουν τα λόγια που λέει ή το ότι το παίζει μάγκας και υπεράνω μπροστά μου. Αυτά τα έχω ξαναζήσει πολλές φορές και είμαι συνηθισμένη πια. Θυμώνω με την επίδραση που έχουν τα λόγια του και αυτός πάνω μου. Όσο και αν θέλω να μείνω ανεπιρρέαστη δεν μπορώ. Η παρουσία του με αγχώνει και όταν είμαστε κοντά νιώθω να ζαλίζομαι. 
Είχα πει ότι δεν θα ξανασχοληθώ μαζί του και ότι δεν θα τον αφήσω να δει ότι νιώθω κάτι. Έστω και αν αυτό είναι θυμός.
Απέτυχα παταγωδώς και τώρα δεν ξέρω τι τακτική να ακολουθήσω.
Τι έχω πάθει;

*αργότερα*

"Μαμά! Μπαμπά!" φώναξα καθώς μπήκα στο σπίτι.
Καμία απάντηση.
"Είναι κανείς εδώ;" ξαναφώναξα.
Σιωπή.

Μπήκα λοιπόν στην κουζίνα και πάνω στον πάγκο βρήκα μια μαύρη σακούλα με ένα σημείωμα πάνω.

"Αγάπη μου, ξέρω ότι ο πατέρας σου και εγώ είχαμε πει ότι θα είμαστε σπίτι μόλις γυρίσεις από το σχολείο αλλά δυστυχώς κάτι μας έτυχε και χρειάστηκε αν φύγουμε. Θα λείψουμε για μερικές ώρες. Μπορείς να παραγγείλεις κάτι να φας αν θες και χρήματα έχει στο συρτάρι του καθρέφτη στο χολ. Είχαμε πει να συζητήσουμε το θέμα του αυτοκινίτου σου αλλά το θέμα σου θα πρέπει να περιμένει. Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις αφού τελειώσεις τα μαθάματά σου αλλά στις 8.15 να είσαι στην πίσω αυλή για να συζητήσουμε για το αυτοκίνιτο. Πρέπει να σε πληροφορήσω ότι έχουμε ήδη πάρει μια απόφαση. Θα ήθελα μια τελευταία χάρη από εσένα. Το απόγευμα να πας την σακούλα αυτή στην φίλη σου, Λιζ. Έχει μερικά γλυκίσματα για να τους ευχαριστήσουμε για το υπέροχο δώρο καλωσορίσματος που μας πρόσφεραν. 
Με αγάπη, Μαμά "

Απορούσα που να πήγαν τόσο ξαφνικά. Σήμερα είχαν και οι δύο ρεπό. Όχι ότι στεναχωριέμαι κιόλας. Ίσα ίσα αφού θα συζητήσουμε ένα πολύ σημαντικό θέμα για εμένα. Τι απόφαση μπορεί να πήραν; Δεν μου έδιναν κανένα στοιχείο! Και γιατί στις 8.15; Αν αργούσα λίγο θα γινόταν κάτι; Αλλά φυσικά τι ρωτάω..η μητέρα μου λογικά είχε καταπιεί ένα ρολόι όταν ήταν μικρή και μάλλον για αυτό ήταν πάντα τόσο τυπική και ακριβής με την ώρα. Όμως..από πότε είχαμε πίσω αυλή; Και γιατί δεν την είχα δει ποτέ; Σίγουρα έπρεπε να το κοιτάξω λίγο πριν πάω στη Λιζ.