Feel the Rush (greek)

Κεφάλαιο 13 ~ Τhird wheel or not?

Σε αυτό το κεφάλαιο θα υπάρξει και Elena's & Mike's POVs <3

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Elena's POV

 Ναι είχα καινούργιο αυτοκίνιτο. 
Ναι οι γονείς μου είναι οι καλύτεροι.
Ναι έχω ξεχάσει όλα τα προβλήματά μου.
Ναι νιώθω σαν να πετάω.
Και ναι μετά από πολύυυυ καιρό νιώθω πεταλούδες στο στομάχι γιατί ερωτεύτηκαα. Με την καινούργια μου αυτοκινιτάραρα. 

Χοροποηδάω εδώ και δέκα λεπτά γιατί πολύ απλά δεν μπορώ να σταματήσω. Η χαρά είναι πολύ μεγάλη για να την αντέξω. 
"Μάλλον πρέπει να χάρηκες, ε;" έκανε την ηλίθια ερώτηση ο πατέρας μου γελώντας.
"Ιδέα σου είναι. Απλά χάρηκα που γυρίσατε σπίτι." του απάντησα βάζοντας πολύ σαρκασμό στην πρόταση.
"Η αλήθεια είναι ότι είχαμε και λίγη βοήθεια με το τι να επιλέξουμε μιας και δεν ξέρουμε πολλά για τα γούστα σου σε τέτοιου είδους θέματα." συνέχισε ο πατέρας μου.
"Βοήθεια; Τι βοήθεια; Θεόσταλτη;" 
"Τώρα θεωρούμε και θεόσταλτη βοήθεια;" άκουσα μια φωνή σε μια σκοτεινή γωνία του γκαράζ. Οικεία φωνή.
"Μου κάνετε πλάκα έτσι;" ρώτησα σταματώντας τα χοροπηδητά.
"Δεν ξέραμε ποιον άλλον να ρωτήσουμε.." άρχισε διστακτικά η μαμά μου.
"Στάιλς έχεις ό,τι χάρη θες από 'μένα!!" είπα και όρμηξα πάνω του. Δεν το περίμενα να με βοηθήσει αλλά δεν με χάλαγε και η ιδέα. Προφανέστατα. Αυτό είναι το καταλληλότερο αυτοκίνιτο για 'μένα. Δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι καλύτερο.
"Πρόσεχε τι λες μικρή. Μπορεί να σου γυρίσει μπούμερανγκ." είπε με πνιχτή φωνή ο Χάρρυ αφού τον έπνιγα με τα χέρια μου τόσο δυνατά που τον αγκάλιαζα.
"Εντάξει φεύγουμε εμείς να σας αφήσουμε να παίξετε λίγο." είπε ο μπαμπάς μου και μαζί με την μαμά μου έφυγαν από το γκαράζ μπαίνοντας στο σπίτι.

"Παραδέξου ότι με λατρεύεις."
"Μην παίρνουν τα μυαλά σου αέρα Στάιλς. Το αμάξι αυτό είναι μόνο ένας τρόπος να ζητήσεις συγνώμη που χάθηκες. Έχεις να τραβήξεις πολλά ακόμη μαζί μου." του είπα κλείνοντας το μάτι.
"Μπορεί να έχεις και δίκιο αλλά σε κάθε περίπτωση μου χρωστάς κάτι."
"Μην μου το θυμίζεις. Χαλάς τη στιγμή."
"Αυτή η στιγμή δεν θα υπήρχε χωρίς εμένα."
"Καλά καλά..θα βγούμε ραντεβού. Μπες μέσα τώρα να το δοκιμάσω." του είπα.
"Να βγούμε ραντεβού; Μα εγώ έλεγα να μαζέψουμε τα μαλλιά μας σε κοτσιδάκια και να βγούμε έξω.. αφού το θες τόσο πολύ όμως εντάξει θα σου κάνω τη χάρη να σου χαριστώ για μια βραδιά." είπε προσπαθώντας να πνίξει τα γέλια του.
"Στάιλς. Μπες μέσα πριν με κάνεις να το μετανιώσω. Και ξέρεις ότι άμα το μετανιώσω..θα πονέσεις."
"Βάλε μπρος." είπε με μια φοβισμένη έκφραση που με έκανε να γελάσω καθώς έτρεξε να μπει στο καμάρι μου.