Magkapatid

Chapter 15

Joyce's POV

Ano kaya ang pinag-uusapan nila? Mukha yatang seryoso. Habang nag-uusap sila. Nagakad-lakad muna ako. Nakita ko si Lexi, nag-iisang naglalakad. Bakit kaya? Wala na ba yung dalawang tuta niya?? Iniwan na ba siya?? Bakit ko ba siya iniisip? Maiinis lang ako niyan eh.

Derrick: ui... Uwi na tayo??

Joyce: Tara!!

Malapit na pasko. Hindi na kami sumali ni Derrick sa christmas party, magastos kasi eh. Kahit kasi hindi na tago na isa akong Montemayor, ayaw ko pa rin na umaasa sa pera nila. Lalo na't alam ko na nakikisawsaw na naman ako sa kayamanan ni Lexi. For now, gusto ko lang na maputol ang koneksyon naming dalawa kahit na alam ko na impossible yun. 

It's December 23. Inanyayahan kami ni Tatay na doon magpasko sa mansion. Ano nga ba ang tamang decision? Punta O Hindi??? Hmmmm...

Derrick: Lalim naman ng iniisip mo.

Joyce: Pupunta ba tayo o hindi??

Derrick: Punta ka na.

Joyce: Ayaw ko pang makita si Lexi.

Derrick: Isipin mo na lang pupunta ka dun dahil sa tatay mo. Hindi dahil sa kapatid mo.

Joyce: Huwag mo ngang sabihin na kapatid ko siya. Nakakahiya.

Derrick: Sus!! Dati naman, gustong gusto mo eh.

Joyce: Dati yun. Pupunta lang ako kung sasama ka. Ayokong ma OP dun.

Derrick: Oo na. Sasamahan ka na.

December 24.... Christmas Eve.

Nagsimba muna kami ni Derrick tapos dumiretso na kami sa mansion. 

Mr. Montemayor: O Joyce. Mabuti nakarating ka. Akala ko hindi ka na pupunta eh.

Tumingin muna ako sa paligid, baka makita pa kami ni Lexi at patayin ulit ako.

Joyce: Ah... Si Derrick po kasi eh. Makulit.

Derrick: (turo sa sarili) Ako pa???

Joyce: Merry Christmas nga po pala.

Derrick: Merry Christmas po.

Mr. Montemayor: Merry Christmas din sa inyo. Pasok na kayo.

Pagpasok namin ng mansion, nakita kong hindi lang naman pala kami ang bisita. Madaming tao. Nandun din si Kris at ang parents niya. Bakit ba nila ako sinusundan? Nakakasakal na 'tong ginagawa ko.

Derrick: Oh, andun pala si Kris oh!

Tiningnan ko lang ng masama  si Derrick. Bakit ba kailangan ipagsigawan? 

Derrick: Sorry.

Joyce: Sabi ko ng huwag na tayong pumunta eh.

Derrick: Huwag mo na lang silang pansinin. Andito naman ako eh. Kaya nga sumama ako diba?

Joyce: Oo nga. Dun tayo sa maids' quarter. Mas tahimik dun.

Sa Maids Quarter....

Derrick: Merry Christmas!!

Joyce: Merry Christmas!!!

(tawanan)

Lexi: Pwede ba makisali???

Joyce: (biglang BV)

Derrick: (tahimik lang)

Lexi: Silence means yes?

Joyce: Ang lakas ng loob. Kung ako ba muntik na kitang mapatay, lalapitan mo pa din ako??? Diba hindi?? 

Lexi: Ayoko ng gulo. Gusto ko lang magka-ayos na tayo.

Joyce: Diba ito naman yung gusto mo??? 

Kris' POV

Nakita kong dumating sina Joyce at Derrick. Sana tuparin ni Derrick ang pangako niya sakin. Hinanap ko sila. Pagkatapos narinig ko silang nag-uusap.

Lexi: Hindi ko naman ginusto na mamatay ka. I didn't wish fo that. Hindi ko pa kasi alam na...

Joyce: Na kapatid mo ako? So... Kung ibang tao pala ako siguradong papatayin mo ako? Pero ngayon na nalaman mo na magkadugo tayo, lumalambot ka na??

Lexi: No...

Joyce: Gusto mo si Kris diba?? Sayo na siya!! Iyong iyo na siya!! Pareho kayong mga manloloko!

Manloloko??? Yun na lang ba ang tingin ni Joyce sakin? Isang manloloko? Hindi ko napansin na nakita pala ako ni Derrick. Lumabas siya at kinausap ako.

Derrick: Masakit marinig diba?? Tagos sa puso pare. Grabe! Ganiyan din kasi kasakit nang marinig kong nag-uusap kayo ni Lexi nung nasa hospital pa si Joyce.

Kris: Sakit...(tumulo ang luha)

Derrick: Huwag kang mag-alala. Nadadala lang ng emosyon yang si Joyce. Give her time. 

Kris: Hanggang kailang niya kaya ako iiwasan??

Derrick: Mahal mo siya diba? Kaya dapat maghintay ka.

Kris: Kaya ba, naghihintay ka pa rin kay Lexi?

Napatahimik si Derrick sa tanong ko.

Kris: Diba mahal na mahal mo siya. Kaya nga hindi mo magawang magalit.

Derrick: (fake smile) Ibang usapan na yan. Langit at impiyerno ang pagitan namin. 

May narinig kaming nabasag kaya napatingin kami kay Lexi at Joyce. 

Joyce: (binasag ang bote ng wine) Alam mo kung gaano kasakit? Ganito yun oh.

Tinapakan ni Joyce ang mga basag na bote. Napatingin lang kaming lahat. Nagulat ang lahat sa ginawa niya.

Derrick: Joyce, anong ginagawa mo?

Joyce: (ngiti) Ang daming dugo oh, Gusto mo 'to diba? (tingin kay Lexi)

Lexi: Itigil mo na yan!! 

Joyce: It's my gift to you. Sana naman nagustuhan mo. Sa susunod I'll bring my very own skull para sayo. 

Hindi ako nakapagtimpi kaya binuhat ko lang siya. Nakaka-inis talaga! Nasasaktan ako. Kahit na nakatingin lang ang lahat, hindi ko sila pinansin. Halatang gulat din si Mama sa mga nangyayari.

Joyce; (pumapalag) Bitawan mo ako!!!!

Mr. Montemayor: Anong nangyari???

Kris: Nabasag po kasi yung bote ng wine.  Naapakan niya po.

Mr. Montemayor: Sige, dalhin mo na lang siya sa dati niyang kwarto. Joyce, doon ka na muna ha.

Joyce: Pasensya na po. (tingin kay Kris) Ibaba mo ako.

Kris: Ayoko.

Joyce: Ibaba mo ako sabi eh.

Kris: Ayoko nga sabi eh.

Joyce: Nakiki-usap ako. Ibaba mo na ako.

Binaba ko na siya. Halatang galit na kasi talaga siya. Pumasok siya sa kwarto niya. Ako naman sinundan siya.  Nasa labas lang ako ng pinto.

Kris: Kahit hindi mo ako pagbuksan, sana naman makinig ka.......

                                                                                                                                         (to be continued)