Magkapatid

Chapter 21

Lexi's POV

After ng maraming tragedy sa buhay ko, sa pamilya at kaibigan ko at pati na rin sa grado ko, sa wakas nakapasa ako!! Whooh!! I just can't belive it. Nagbago na nga ba talaga ako?? 4th Year na kami. At masaya ako na nakapasa ako ng 3rd year na walang daya, walang suhol sa mga guro at may mabubuting kaibigan.

First day of school bilang seniors. Kasama ko sina Joyce at Derrick. Kung maaari sana kung hindi ko muna makita si Kris. kaya nagpapasama ako palagi kay Derrick. Dahil alam ko kung nasaan si Joyce nandun din si Kris. Kaya thanks to Derrick talaga, it's good he's here. 

Joyce: Lex!

Lexi: huh ano??

Napatayo ako. kinakabahan kasi ako, baka makita ko na naman sila na magkasama at masaktan ulit ako.

Lexi: ah.. Pupunta muna kami ni Derrick sa library. Diba Rick?? 

Derrick: (tulala)

Lexi: Hoy!! (sabay palo sa balikat ni Derrick)

Derrick: Aray! Ano yun???

Lexi: Diba may gagawin tayo sa library??

Derrick; Oo na nga. Meron na nga lang.

Joyce: Teka!

Lexi: mauna na kami ha! Bye! See you later!!

Nang makalayo na kami....

Derrick: Turuan ba akong magsinungaling??

Lexi: Sorry na. 

Derrick: Tara na nga lang sa library.

Lexi: (smile) thank you nga pala. Marami na akong utang sayo. 

Derrick: Sus! Wala yun.

Pumunta kaming library. Wala naman kaming ginagawa. Matagal tagal kaming naupo nang biglang nakita kong pumasok din sina Joyce at Kris sa library. Halantang hinahanap kami. Ano ba kailangan nilang dalawa?? Naku naman! Napatalon ako sa upuan ko, at hinatak ko si Derrick. nagtago kami sa mga bookshelves. Papalapit sina Joyce at Kris. Bumibilis tibok ng puso ko. Tapos umupo sila kung saan kami nakaupo ni Derrick kanina. Nakatingin lang ako. Nag-aaral si Joyce tapos nakatitig lang sa kaniya si Kris. OUCH!!! Pa simpleng nilagay ni Kris yung arms niya sa  sandalan ng upuan, na para bang naka-akbay siya kay joyce. 

Derrick: (pabulong) halika na!

Lexi: (naluluha)

Derrick: Tara na sabi eh!

Lexi: Sandali lang. (sob)

Nagulat ako nang hinatak ako ni Derrick. nang makalabas kami ng library...

Derrick: (binitawan si Derrick)

Lexi: Aray!!

Derrick: (pasigaw) Sabi na kanina pa na umalis na tayo eh!!! Ang tigas ng ulo mo!!

Lexi: (napaiyak) 

Derrick: At ngayon iiyak iyak ka dahil nasasaktan ka!! Ano ka ba?? Wala ngang gusto sayo ang tao. 

Lexi: Kailangang isigaw?? Umiiyak na nga ang tao eh. Kailangan pa talagang ipamukha sakin na nireject ako?? Ano ka ba? Ano ba problema mo? Bakit ka nagagalit??? 

Derrick: (pasigaw) Hindi ako galit!!!! Naiinis ako sayo!!! Ang sama m0!!!

Lexi: Ako pa ang masama??? 

Derrick: OO! Kasi hindi mo makitang mahal kita. Bakit ba hindi mo makitang mahal kita? 

There was silence. Biglang tumahimik ang paligid. Bigla na lang....

Derrick: Bakit kasi naghahanap ka pa ng iba, nandito naman ako.

Naguguluhan ako sa mga nangyari. I just don't know what to say. My heartbeat started to race. 

Derrick: (smile) JOKE lang!!!! Eh di natauhan ka?? 

Lexi: Ano??? Loko!!

Kinabahan ako dun ah! Akala ko totoo. Wooooh!!! Mabuti na lang hindi totoo. Hindi ko pa kasi alam kung paano ako magrereact sa mga sitwasyon.

Derrick: Basta huwag ka ng umiyak. Pumapangit ka eh. 

Derrick's POV

Kainis!!! Loko ka Derrick! Nandun ka na eh! Nasabi mo na, bakit hindi mo pa nasabi?? Gusto ko na sanang pukpukin 'tong ulo ko, kaso makikita ako ni Lexi. Ang tanga tanga mo Derrick. May pasigaw sigaw ka pa na nalalaman pagkatapos babawiin mo din pala.

Biglang lumabas sina Joyce at Kris sa library at naabutan kami.

Kris: Nandito lang pala kayo eh.

Joyce: Kanina pa namin kayo hinihntay.

Derrick: Ah.... mauna na kami ni Lexi ha. Uuwi na kami. Bye!

Si Lexi, napatulala ulit. Kaya niyaya ko na siyang mauwi.

Joyce: Anong nangyari sa kanila?

Kris: Iniiwasan ba nila tayo??

Joyce: Malay ko?!