Magkapatid

Chapter 34- FINAL CHAPTER

Lexi's POV

Hindi ko alam kung anong tumatakbo sa isipan ko. Pero bigla ko na lang nasabi ang lahat ng yun para maligtas kami. Hindi ko naman sinasadya yun eh. Akala ko masasakyan ni Joyce, pero hindi. nasaktan ko lang siya. Paniwalang paniwala siya na niloko ko lang siya. Hindi na ako nakapagsalita, kasi nakita ko ang sakit sa mga mata niya. Ang daming nangyari, dumating si Kris, at may dumating na mga pulis. Nakita ko si Derrick sa labas, pero nandito siya? Dapat nasa hospital pa siya ngayon. Napaiyak na lang ako sa mga pangyayari.

BANG!!!!

Tracy: Habulin niyo ako sa impierno! (bumagsak)

Mr. Cruz: No!!!!!

 Nagulat at napatahimik ang lahat! Si Tita Tracy.... She killed herself. Wala nang nagawa si Attorney, sumuko na rin siya kasi wala na si Tita Tracy.

Mr. Cruz: Huwag!!!!! Patawarin niyo ako Lexi, huwag niyo hayaan na makulong ako.

Lexi: Eh g"go ka pala eh!!!

Pansin kong tahimik lang si Joyce. Inalalayan siya ni Kris.

Joyce: Rick, bumalik ka na sa hospital.

Derrick: Sige. Okay lang ba kayo??

Tahimik lang si Joyce. Halatang hindi siya okay. Dinala na namin si Derrick sa hospital. Pagkatapos, pumunta na sa prisinto si Joyce at Kris para magsampa ng kaso.

Sa Hospital....

Lexi: Oh? Ba't tahimik ka?

Derrick: Totoo ba yung mga sinabi mo kanina? 

Lexi: Ha??

Derrick: Nakita mo ba ang reaction ng kapatid mo? Nasaktan siya ng sobra.

Lexi: hindi naman totoo yun. nasabi ko lang yun, para rin naman sa kaligtasan namin eh. Nagmamatigas lang ako.

Derrick: Hindi naman pala totoo eh. Kausapin mo siya. Humingi ka ng tawad.

Lexi: Sige.

Pero hindi ko nagawang makipag-usap sa kapatid ko. Iniiwasan niya yata ako. After two days, nakalabas na ng hospital si Derrick. Si Tita Tracy, ililibing na daw. Pero wala kaming plano na pumunta. Kinasuhan na si Attorney Cruz, at sisiguraduhin namin na makukulong siya habangbuhay. Ibinalik naman namin lahat ng katuloy na pinaalis ni Tita Tracy. Sana pati si Daddy, pwede namin ibalik.

Sa Mansion ng mga Montemayor...

Lexi: Joyce? Can we talk?

Joyce: Ah... I know. Lex, You don't have to...

Lexi: Joyce, I lied. I'm sorry.

Joyce: Hindi mo kasi ako pinatapos eh. You don't have to say sorry. Alam ko na, sinabi na sakin ni Derrick. Ang Prince Charming mo.

Lexi: Talaga?? (tingin kay Derrick na parang naluluha) Thank you.

NIyakap ko si Joyce. Ang kapatid ko na hindi ako tinalikuran kailanman.

After 10 Years......

Joyce's POV

It's been 10 years since that incident happened. Marami na ang nagbago, marami ang nangyari. Unang una, naging magsyota na si Derrick at Lexi. At hindi nagtagal napunta din sa kasalan. Ay! Bago ko makalimutan. Natupad din ni Derrick ang dream niya na maging mayaman. Isa siya sa pinakamagaling na businessman ngayon. Si Lexi naman, isang mabuting maybahay. At isang magaling na architect. Hindi pa sila nagkaka-anak ni Derrick. Yun nga talaga siguro ang tadhana, history repeats itself. Pero konting hintay lang yan katulad ng Mama niya. 

Hmmmmm... Kung tinatanong niyo naman ang buhay ko, well, I'm already Kris' wife. We have 5 kids. Isang kambal na babae (Chelsea and Cheska) , at another kambal na lalaki (Christoffer and Charles). Syempre ipinangalan ko kay Tatay ang isang anak ko. Yung bunso namin, so far, si Christine. Minsan nagbibiro ako na bibigay ko na lang kay Lexi yung isang anak ko. Si Kris naman, over makareact. Parang hindi naman niya alam ang word na JOKE.

Nakakatawa isipin, ako nakaka-ilang anak na, pero ang kapatid ko ni isa wala. Opposites talaga kami. And guess what. I'm expecting for another baby. I'm 3 weeks pregnant, again. Ano ba naman?

Chelsea: (boses bata) Ma? Andiyan na po si Papa.

Joyce: Oo, sige. Susunod na.

We have meeting with Derrick and Lexi pala. Kaya umuwi from work si Kris.

Kris: Hi babe! (kiss sa cheeks)

Joyce: Hi! (kinarga si Christine) Say hi to Papa!

Kris: Kumusta na baby ko? (kay Joyce nakatingin)

Joyce: Sino ba kinukulit mo, ako o yung anak mo?

Kris: Pwede bang both? Hehe!

Joyce: Kulit mo! Magbihis ka na.

Kris: Bihisan mo ako.... (pout ng lips)

Joyce: Loko! Bibihisan ko pa yung mga anak mo.

Kris: Kung makapagsalita naman. Akala mo anak ko lang. Eh, anak mo din naman yan.

Joyce: Oo na! Mr. Pogi!

Pumunta kami sa mansion, sa bahay namin dati. Doon nakatira sina Derrick and Lexi. Hindi kasi maiwan ni Lexi ang bahay at ang memories nila ni tatay.

Joyce: Hello!! (beso beso kay Lexi)

Lexi: Kamusta kayo? Pasok.

Kris: Kiss na kayo sa Tita at Tito niyo.

Derrick: Grabe talaga kayo! Ang bilis niyo. Naka lima agad kayo?

Joyce: Well, ganiyan talaga eh! Gusto nga ni Kris, isang dosena eh. Na miss ko 'tong bahay.

Lexi: Hmmm.. Na miss din nga kita eh.

Joyce: Naku! Nagda-drama ka na naman.

Kris: Tungkol saan pala ang pag-uusapan natin?

Derrick: May sasabihin kasi kami ni Lexi eh.

Joyce: Ako din, may sasabihin: Parang may naamoy ako na mabaho.

Lexi: Ako din eh. Ano ba yan?

Joyce: Gusto ko tuloy kumain ng manggang hilaw.

Lexi: Talaga? Tamang tama. Meron kami dito.

Biglang nagtinginan sina Kris at Derrick. Hindi pa kasi alam ng asawa ko na buntis ako. Ngayon ko pa lang sasabihin.

Lexi/ Joyce: BUNTIS AKO!!

BOOM!!!! 

-THE END

Sana nag-enjoy kayo sa pagbabasa! I love all my readers! Thank you!