Getting over you (Greek)

Κεφάλαιο 9

  Η Χρύσα άνοιξε την πόρτα που χτυπούσε εδώ και πέντε λεπτά.

"Τι έκανες τόση ώρα; " ρώτησε αγανακτισμένη η Σοφία κοιτώντας το συννεφιασμένο πρόσωπο της φίλης της.

   "Απλά ετοιμαζόμουν "αποκρίθηκε η Χρύσα σχηματίζοντας ένα βεβιασμένη χαμόγελο στα χείλη της. Όχι ότι περίμενε την Σοφία να την πιστέψει. Άλλωστε πόση ώρα θα της έπαιρνε να φορέσει ένα απλό φορεματάκι.

   Η Σοφία έστρεψε ψηλά το βλέμμα της αγανακτισμένη "Έτσι θα έρθεις; "ρώτησε.

   "Γιατί τι έχω; " ρώτησε η Χρύσα κοιτάζοντας το ριχτό γαλάζιο φόρεμά της.

     "Βαλε λίγο κραγιονάκι, λίγο ρουζ να φωτιστεί το πρόσωπό σου " είπε εκείνη και την έπιασε από το χέρι προτρέποντας της να πάει να φτιαχτεί.

   "Δεν θέλω! Δε θέλω να φτιαχτώ ούτε να βγω έξω " φώναξε η Χρύσα και αφού τράβηξε το χέρι της έκατσε στον καναπέ που βρίσκονταν δίπλα της "Τον Άρη θέλω!! ".Δάκρυα άρχισαν να κυλούν από τα καταγάλανα μάτια της, το στομάχι της σφίχτηκε κόμπος και η καρδιά της άρχισε να χτυπάει δυνατά. Είχε καιρό να πει ή να ακούσει το όνομά του και τώρα ένιωσε ότι κάποιος την χαστούκισε . Γιατί την άφησε;

Το χέρι της Σοφίας κύλισε απαλά στην πλάτη της "Δεν αξίζει μωρό μου να κλαις γι' αυτόν. Απ' ότι φαίνετε απλά πήρε αυτό που ήθελε και μετά σε πέταξε σαν στημένη λεμονόκουπα. "

Η Χρύσα γύρισε απότομα και κάρφωσε το βλέμμα της σε εκείνο της Σοφίας. "Μην το ξανά πεις αυτό!! " είπε αυστηρά "Δεν θα με πρόδιδε έτσι. Το ξέρω " Η τροπή της συζήτησης την έκανε για ακόμα μια φορά να ξεσπάσει σε κλάματα. Όχι δεν μπορούσε να το δεχτεί, ούτε μπορούσε να το ξεπεράσει. Είχε τόσο πόνο μέσα της, τόσο πόνο.

   Η Σοφία την έκλεισε στην αγκαλιά της και φίλησε την κορυφή του κεφαλιού της. "Μην το σκέφτεσαι πια" ψιθύρισε "Πήγαινε να ετοιμαστείς, μας περιμένουν τα παιδιά στο αυτοκίνητο. Θα σου κάνει καλό να βγεις από το σπίτι. "

***

  Στο αυτοκίνητο ήταν αλλά τρία αγόρια . Τα δύο ήταν μπροστά και η Χρύσα δεν μπόρεσε να τους δει καλά το άλλο αγόρι ήταν πίσω μαζί τους. Ήταν σχετικά κοντός με καρφάκια και μικρά καστανά μάτια. Το ύφος του είχε κάτι που προκαλούσε την απέχθεια της Χρύσας. Φαινόταν πολύ σίγουρος για τον εαυτό του.