Uzaksın bana en az yüreğim kadar...
Sesin kokun tadın...
Hepsi her an başucumda bekliyor
Unutmamam için seni...
Aşk...
Hissediyor musun?
<.><.><.><.><.>
< Narin >
..."Mavi'm kızgın mısın bana... Ne zamandır uğramıyorum değil mi? Haklısın ama bende haklıyım deniz gözlüm. Burası hep o kokuyor. Aptalca biliyorum. Aslında böyle bir gün bahşettiği için Yaradan'a şükretmem lazım değil mi? Yani kaç kişinin başına gelir ki... Ama benim başıma geldi işte. İnan uzaktayken ben hasret çekmiyo muşum. Onu anladım. Şimdi damarlarımda yanan ateşmiş özlem. Anladım...
Toparlanmaya çalışıyorum. Murat'ın yüzüne bakamıyorum. Bade'minde... Onları üzdüğümü gördükçe daha çok kahroluyorum. Ama içimde birileri şarlterleri indirmiş gibi. Hiç enerjim yok. Hiçbir söz vermedi bana. Hiçbir vaad dökülmedi dudaklarından. Neyi bekliyorum inan bende bilmiyorum. Hem diyelim ki aradı ne olabilir ki bizim sonumuz. O orada ben burada... Biz aynı anda güneşe bile bakamıyoruz be Mavi'm."...
Yavaş sarsak adımlarla yerimden kalkıp yürümeye başladım. Topkapı sarayı'na bir daha kalbim ezilmeden bakabilecek miydim? Eminönüne gelince yavaş yavaş yukarıya çıkmaya başladım. Süleymaniye'ye gidecektim. Oradan da çok güzel görünür benim Mavi'm.
Her zaman ki gibi önce Mimar Sinan'ın türbesine uğrayıp bir dua fısıldadım kadim ruhuna. Nedense farklı bir hüzün duyarım bu türbeye gelince. Böyle bir kenarda kalmışlık bir kimsesizlik akıyor her yanından.
Süleymaniye'nin arka bahçesindeki taş duvarın üzerine oturdum. Derin bir nefes aldım ciğerlerimin en sonuna kadar.
"İyi olacağım Mavi'm. Söz!"
Usul usul nazlanırken boğazın suları seyrettim yeni gelin misali salınan Mavi'mi.
"Sana söz Mavi'm iyi olacağım!"
