Ola jest 17-letnią dziewczyną, która od czasów Adama, który wybrał jej przyjaciółkę nie potrafi się zakochać w nikim innym. Nowa szkoła, nowi znajomi, nowe imprezy. Czy uda jej się zakochać? Czy znajdzie kogoś wartościowego na swojej drodze? A może...
-Wszyscy się o Ciebie martwią.-powiedział próbując spojrzeć mi w oczy.
-To powiedz im, że wszystko jest okej. Nie psuj im wieczoru proszę.-Spojrzałam w jego oczy. Po chwili zdjęłam bransoletkę, kolczyki i naszyjnik.
-Oddaj to Pawłowi i powiedz niech da tej lasce-spojrzał na mnie zdziwiony.-Albo po prostu mu oddaj i nic nie mów. Ale powiedz, że to koniec. Idę do domu pa. Odwróciłam się i chciałam już iść, ale chłopak złapał mnie za rękę i odwrócił do siebie.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-Stąd droga zajmie Ci z godzinę poza tym jest nowy rok, nie wiadomo kto na ulicach-powiedział ze zmartwieniem w głosie.
-Dam sobie radę-powiedziałam.
-Zaczekaj tu okej? Odwiozę Cię-powiedział biegnąc w stronę budynku.
-Dobra-powiedziałam byle tylko się odczepił. Gdy chłopak wszedł do środka ruszyłam przed siebie.
Szłam pijąc wino, gdy nagle złamała mi się szpilka w bucie. A panicznie boję się chodzić boso. Zajebiście. Co mam teraz zrobić? Przeszłam przez parking i siadłam na ławce. Z budynku wyszedł Michał. Wsiadłam do samochodu, a z budynku wybiegł Paweł.
-Jedźmy proszę.-powiedziałam cicho i zaczęłam cicho płakać patrząc w szybę. Chyba zasnęłam po drodze.
-Jesteśmy na miejscu-powiedział Michał łapiąc mnie za rękę. Usiadłam prosto i spojrzałam na niego.
-Dzięki, za wszystko -położyłam dłoń na jego policzku i spojrzałam mu w oczy. -A teraz wracaj do dziewczyny i powiedz Nadii, żeby jutro do mnie przyszła. I że nic się nie stało, jest okej.
-Nie jest Ola, kogo próbujesz oszukać?-zapytał patrząc mi w oczy.
-Już nowy rok, nie będę im psuć zabawy ani Tobie. Pa-powiedziałam szybko wysiadając z samochodu-Jeszcze raz dzięki.
Ale chłopak złapał mnie za rękę.
-Nie zostawię, Cię samej.
-Owszem zostawisz-powiedziałam próbując się wyrwać. Na co chłopak powtórzył gest z ogniska, przejechał dłonią po mojej twarzy i wpił się w moje usta. Tym razem dłużej odwzajemniłam pocałunek.
-Michał...
-Masz zamiar to sama wypić?-zapytał zmartwiony.
-Tak-wyrwałam rękę z jego uścisku i wysiadłam.
-A ty mnie zostawiłaś samego po wypadku? Nie, więc ja też Cię nie zostawię.-Podszedł do mnie i mocno mnie przytulił.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
