Unrequited Love ✔

Sixteen

Pumasok ulit ako ng coffee shop at nagpatuloy sa pagka cashier sa fine dining na pag-aari ni tita vanna. I resume school also. I already informed my professors about my absence for one whole week na pinayagan nmn nila.

Busy day sa coffee shop dahil may nagpabook daw ng business meeting ayon kay myrna. I was busy pouring and making one customers order when i heard a familiar voice. Nanindig ang balahibo ko sa batok. I stiffened. Kinakabahan na nmn ako. I've never seen him for a week and even if i recieve continous message from him asking where am i ay hindi ako nagrereply. I always declined his calls.

"So you're really hiding from me huh" i heard how his voice sent chills around my spine. Masyadong malalim ang ginamit niyang tono na para bang galit na galit siya saken at pinipigilan niya lang na huwag sumabog. Napalunok ako at sa nanginginig na kamay ay tinapos ang pag gawa ng order. Tang-ina hindi na makalma ang puso ko sa kabog. Natatakot na ako.

Hinarap ko ang customer na takang-taka at nangingilag. Nasa likod neto si rave na hindi alintana ang mga taong nakarinig sa sinabi neto kanina. I gave the customer his order saka umangat ang tingin ko kay rave na madilim na madilim talaga ang ekspresyon. Nagpaskil ako ng pekeng ngiti

"What's your order sir?" Tumiim ang labi neto

"You. I want you" seryoso netong sabi. Natulala ako at napasinghap. Siraulong rave matthias!

"Get the hell out of there freedom" pigil hininga ako. Jusko! Paano niya nalaman ang pinagtatrabahuan ko?

"Arrr, I've got w-wor-" naningkit lang ang mata neto at nanlilisik akong tinitigan. Pinaparating na isang salita ko pa ay magkakagulo na talaga. Gago talaga!

"The manager said that you can leave early. Go now bago pa magkagulo free" bulong ni myrna. Nagdadabog akong pumasok ng staff room at nagpalit ng damit. May klase pa ako ng alas dose and it's just ten thirty am. Panira ng trabaho si rave. Inis na inis na talaga siya. Bakit ba eto sulpot ng sulpot sa buhay niya. Past is past na nga!

Sa back door siya dumaan. And as expected nakapamulsang rave ang nag-aantay. Malinis na ngayon ang itsura at inahit na ang stubbles niya. Naka amerikana pa eto na para bang galing pa sa isang meeting.

"Let's go" hinawakan neto ang braso ko at iginiya ako papasok ng kotse. Hindi nalang ako nagreklamo dahil wala nmn akong kawala. Hindi niya din ako titigilan kaya kakausapin ko nalang din siya at papakiusapan na tigilan na ako. Tapos na kame. Matagal na nga at ang nangyari sa isla ay ang huling mangyayari marupok lang talaga ang katawan ko pagdating sa kanya. Lakas kasi ng sex appeal e.

Pagpasok ni rave ng drivers seat ay pinaharurot neto ang sasakyan. Forty-five minutes ay huminto kame sa isang matayog na condominium. Pinagbuksan niya ako ng pinto at iginiya papasok ng lobby at papunta sa elevator. Pinagtitinginan nga kame kaso walang nagtanong o humarang. Masyado kasing seryoso at madilim ang itsura ni rave kaya takot yata silang manita. Pati guard ay nakatitig lang samen.

Pumindot ng P si rave sa elevator. Sa penthouse ang punta namin which i declare na kanila tong condominium na to. Pagdating sa penthouse ay binitawan niya na ako. Inikot ko ang tingin ko sa kabuuan ng lugar. Black and white ang tema. Tipikal para sa mga lalaki. At least malinis at maaliwalas ang lugar. Mayroon akong nakitang dalawang kwarto at kitang-kita ang kitchen magmula sa living room na divider lang yata ang naghaharang.

"Seat freedom" and i did, umupo ako. Ayoko ng makipag sagutan at mapapagod ako. Hindi makikinig si rave.

Tinanggal niya ang neck tie niya na para bang nasasakal siya saka niya tiniklop ang manggas ng polo niya. His staring at me intently. Pinagsalikop ko ang kamay ko sa aking kandungan at yumuko. Ayoko salubungin ang titig ni rave. It give's me chills and I am really really afraid. I saw how dark he is. I don't know why his this mad. Gone was his soft and boyish look. Naging dark na sng aura niya. What happened to him for the last two years? He's really dangerous.

Umupo si rave sa upuan katapat niya

"Tell me, what is your relationship to aviona? Saan ka nanggaling? Bakit ka umalis ng hotel ng hindi nagpapaalam?"

Nablangko ang utak ko. Hindi ko alam kong sasagutin ko ba yung mga tanong niya? Ano bang kailangan niya sa akin? He clearly told me way back that he doesn't love me but his actions says otherwise. Like his so possessive in me.

"Dammit! Answer my fucking questions or I'm going to lock you in here! Tang-ina nmn! Isang linggo mo akong pinagtataguan! Fuck!"

Naiiyak na ako. Pakiramdam ko pagbubuhatan ako ng kamay ni rave. Ang dilim dilim ng itsura niya tapos nanlilisik ang mga mata niya

"H-hindi nmn kita pinagtataguan"

"Then where were you?" He snap. Nauubos na ang pasensiya

"Why are you asking me? Diba rave you do not love me. Ano ba etong ginagawa mo? Why are you doing this to me?" Hindi ko na mapigil ang emosyon ko. I cried. Ang sama ng loob ko.

Ginulo ni rave ang buhok saka mabilis na tumayo. Nagulat nalang ako nang bigla niyang hinagis ang isang upuan at nabasag ang isang vase. His in rage

"I can't fucking think when i don't know where were you. I don't know what's going on in me but I want every details of your whereabouts. I want to know who you're talking to and what you are doing. This makes me insane. Tell me, ano sa tingin mo ang nararamdaman kong eto. Kasi freedom hindi ako napapakali kapag hindi kita nakikita. So please just answer when i called and reply when i text you"

Gulat at di pagkapaniwala ang naramdaman ko. Rave stormed out the penthouse leaving me dumbfounded with his words. What the hell was he saying? Is he for real?