Unrequited Love ✔

Twenty-six

"Do you love me?" avi asked. Kita ko ang panginginig ng kamay niya at pinipilit niyang maging matapang sa harap ng lahat. Derrick stared at her. Masyadong seryoso ang atmospera. We are waiting for his answer when he chuckled

"NO" parang tinutusok ang puso ko. Is derrick mocking my cousin? How dare he! There's a glint of playfulness and ruthlessness in his eyes na dagli ring nawala. He is a dangerous person. Kumakabog ng malakas ang aking puso. I so wanted to punch his face.

Tumawa si aviona. Isang bahaw at walang buhay na tawa.

"Just as I thought. Let"s get this over with. There will be no marriage. I won't marry you" naging mas mapanganib ang itsura ni derrick

"Fucking change that answer of yours. You think I will let my child be born without a complete family?" the tension is way too strong. Napunta ang tingin ko kay Alba. She's just sitting there and eating. She even wink at me. Parang wala lang sa kanya ang nangyayari

Aviona gripped my hands.

"Free, It hurts" she whispered, she's clutching her stomache. Nag-aalala ko siyang tinignan. Namumutla ang kanyang istura. Shit!

"Lukas" sigaw ko na nag-ani ng gulat sa mga kasama ko. Mabilis na nasa harap ko na ang tinawag ko.

"avi, can you stand?" pinilit naman ni avi na tumayo kaso halos mamilipit siya sa sakit. Umiiyak

"no, no. My baby-"

"Lukas buhatin mo siya dalian mo"

"fuck! Don't touch her!" nagmamadaling tumayo si derrick. Umiling si avi sa akin. Hilam sa luha ang kanyang mga mata

"No. Huwag niyo palapitin si derrick-" sigaw ko. Halos nagkagulo na. My security were fast. Nahawakan nila si derrick. Lukas scoop avi. Lakad takbo ang ginawa nmin saka isinakay si avi sa likod ng kotse na nag-aantay

"sa pinakamalapit na ospital please" hawak ko ang kamay ni aviona habang ramdam ko ang sakit na nararamdaman niya.

"free, ang baby ko" paulit-ulit niyang bulong habang nakapikit at patuloy na umaagos ang luha. Kakatabi lang ng sasakyan ng mabilis na bumukas ang pinto ng kotse at bumulaga ang nag-aalala at madilim na istura ni derrick

"give her to me" wala na akong nagawa ng buhatin niya si avi at itakbo sa loob ng ospital. Sumunod pala si derrick sa amin. Paglabas ko ay nabungaran ko ang seryoso palageng itsura ni rave. Parang hindi na siya marunong ngumiti.

"Let's talk" ang una niyang bungad sa akin. Pinaningkitan ko siya ng mata. Ramdam ko ang mga security men na nakaantabay. Sila ang mga body guards ko na binigay ni Alba. They were just everywhere ptotecting me and making sure I am safe. But I felt there presence now. Siguro dahil nasa harap ko si rave ngayon at iniisip nila na baka gawan ako neto ng masama

"We're already finish talking. You told me to stay away from you"

"Fuck! I didn't even say that. Why are you so hard freedom. I want us to talk" umismid ako.

"nag-uusap na nga tayo! Ano bang pag-uusap ang gusto mo" ginulo ni rave ang buhok niya

"Privately" he whispered. Nanuot ang kaba sa aking sistema. Wala akong tiwala kapag nag-usap kame ng kameng dalawa lang. Baka mawala na namn ako sa aking sarili. Bumigay na naman ako.

"Sabhin mo na ang gusto mong sabhin" malamig kong sabi.

"damn!" hinawakan niya ang braso ko. Mahigpit na halos magpapasa ako. Ipinasok niya ako sa kotse niya. He even talk to Lukas. Tinanguan lang ako ni Lukas at hindi man lang pinagtanggol. Why is he letting rave have his way on me. His work is making me safe tapos hinayaan niya ako ky rave. Matalim kong tinignan si Lukas na nag-iwas lang ng tingin saka kinuha ang celfone sa bulsa. Nakakainis

Mabilis ang takbo ni rave ng sasakyan. Hindi ko siya kinikibo. Pabalandra niya lang na pinark ang kotse niya saka nagmadaling lumabas. Naiinis talaga ako kasi kinaladkad na namn niya ako papasok ng mismong condominium kong saan niya ako dinala. Hindi talaga ako nagsasalita. Umaakyat ang dugo sa ulo ko at nag-iinit ang kalamnan ko. I wanted so much to punch his face. Why the hell is he doing this? Gusto kong malaman ang kalagayan ni avi and yet he bring me into his condo just to talk kong pwede nmn kameng mag-usap sa ospital.

Nang bumukas ang elevator pa Penthouse ay tinulak ako ni rave papasok.

"stop pushing me! Nakakainis kana!" I seat on the sofa and crossed my arms glaring at the devil infront of me. His stares are making my knees weak and my heart flutter.

"what's your relationship with the leviste's?" nakatayo lang siya habang nakapamulsa. Dinilaan niya ang kanyang labi. Naka polo nalang siya na puti na nakatupi habang tinanggal niya ang suit at necktie niya. He looks yummy. Mamula mula ang labi. Nanunuot sa kalamnan ko ang init habang titig na titig ako sa napakagwapo at seryosong mukha ni rave.

Naningkit ang mga mata niya akong tinignan

"are you ogling me?" ngumisi siya. Kumurap ako at nag-iwas ng tingin

"in your dreams! Dumbass!"

"watch your language" dahan dahan siyang lumapit sa akin. Shocks! This is why I don't want to talk to him in privae. Lalandiin niya ako! Hindi makatarungan!

"wait! Jan ka lang. Huwag kana humakbang. You said well talk. Mag-uusap tayo! Ano ba!" he chuckled

"then answer my questions" buti at tumigil siya . Jusko ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Kinakabahan talaga ko. Bibigay kasi ako. Lumunok ako bago tinignan si rave at sinagot ang kanyang tanong

"I am Freedom Leviste Gonzales. My mother is Fria Leviste. The youngest of the Leviste's" umawang ang labi ni rave. His mouth for an O. He wanted to ask another question but he stop himself. He stared at freedom.

"and Alba Vinci? How are you related to her?" bumuntunghinga si free

"she's my father's mother. Anak ang papa Richard ni Alba Vinci-Gonzales" I heard rave murmured a cursed. His eyes widened.

"Damn!" tapos ay sinabunutan niya ang buhok niya.

"so that's why I can't locate you. Your personal information were blocked" kinunutan ko siya ng noo. Anong pinagsasabi niya? Bakit nmn niya ako hahanapin. Diba nga hindi niya ako mahal.

"Bakit?" nagsalubong ang tingin namin ni rave

"bakit mo ako hinanap? Diba hindi mo naman ako mahal. Hindi mo ako gusto at hinding-hindi magugustuhan kahit kelan" he snap

"what the hell were you talking about" ngumuso ako at umismid

"stop pouting or I'll kiss you" nanlaki ang mata ko at mabilis na tumayo

"you wouldn't dare! Narinig kita. Narinig ko ang sinabi mo kay senyora Ermita two years ago. Hindi mo ako mahal at hinding-hindi mamahalin kahit kelan" my voice broke. Pinipigilan kong humulagpos ang luha sa aking mga mata. Lahat ng sakit. Lahat ng nararamdaman ko noon ay bumabalik ulit. At ang sikip sikip ng puso ko. Tumutusok.

"stop this. Stop what you were doing rave. Tanggap ko naman ei. Tanggap ko na hinding-hindi mo ako mamahalin. But why are you doing this. Bakit ganito ka sa akin? Pinapaasa mo ako. Hindi na ako ang tangang freedom noon na patay na patay sayo. Two years had already passed. I already let go of the past-"

"are you?" he cut me. His intensely gazing while he stepping towards me. Naalarma ako. Unti-unti siyang lumalapit at nangangatog ang tuhod ko. Naging mapanganib bigla si rave.

"are you sure you're over me?" he smirk. Such dangerous smirk. Shit.

Hindi ko na siya pinansin. Litong-lito at ayoko siyang malapit sa akin. Mabilis akong tumakbo sa pinakamalapit na pintuan at ini-lock eto. Napahawak ako sa puso ko. Ang lakas lakas ng kabog.

"Open this Fucking door, baby" umiling ako. Naglakad ako sa dulo ng kama at umupo. Naglandas ang luha sa aking pisngi. Nanginginig ang kamay at binti ko. Nahahabag ako sa aking sarili. Rave Mathias always brings me pain. Yet it always brings me unexpected joy. Why is pain and joy always to be together. Is falling in love worth the pain. Is it always like this?

Gumapang ako sa gitna ng kama at sinubsob ang aking ulo sa unan. The bed gives me comfort. It smells of rave. Hanggang sa hindi ko na namalayang nakatulog na pala ako.