Kriiiiing!! Kriiiiing!!
Janine Calling..
Uy tumatawag si bessy ko. Gusto na sanang sagutin kaya lang andito ako sa banyo at naliligo. Nagpapatugtog ako bes. Mamaya nalang. I'll call you right back oki.
After ko maligo. Nagbihis ako agad to call Janine. Nakahiga lang ako dito sa bed ko while waiting for her to answer my call..
"Hi bessyyy!! How're you?? I missed you so baad!!" Wow inenglish ako ni ateng
"Waaaah!! Miss na din kitaaaa!! Ano kamusta ka naman jan ha? Bakit ngayon ka lang tumawag ulit!! Kainis ka!!"
"Well. I got so busy kase. You know a lot of paper works but I'm happy here."
"Ah Bessy! I called because. You need to know something important!" Eto nanaman tayo sa important na yan juiceko
"Ano yun bessy? Bring it on!"
"Kase!"
Tooot toooot tooot!!
"Hala! Huy! Bakit namatay??!! Ano kayang sasabihin ng babaeng yon??!!"
I tried calling her again kaya lang sumuko na yata yung wifi namin at wala ng load. I don't know kung wala na bang load or wala lang signal. Aarrrggg!!
At dahil maaga pa for school. I tried browsing again my lecture notes before ako pumasok. While reading my notes, may kumatok sa door ko. Its my mom.
"Here's your breakfast anak"
May dala dala siyang tray ng pagkain. Fried rice, fried egg, fried hotdog and milk and may tinapay pa. Busog lusog nanaman ako neto."Oh! I forgot hindi pa pala ako nag breakfast ma haha. Thank you for this ma. I love you!" And I kissed my mom sa cheeks niya. Kase alam mo yun nakakataba ng puso kasi binibaby parin ako ni mama kahit college nako. Ang saya lang
"You're always welcome anak. Nga pala nak, ready ka na ba for tomorrow?"
"Yes ma. I'm so readyyy!!"
--- at school ---
Nag kwentuhan at nagtawanan lang kami ni mama ng konti then lumarga nako papasok ng school. And I'm currently walking para exercise na din.
While walking, I saw Kenjie and Benjamin talking outside the gate of the school. Lumapit ako sakanila
"Hi guys! Anong ginagawa niyo dito sa labas? Are you guys waiting for me?"
"Actually, I am" sabi ni Kenjie
"Can I carry your bag Aryana?" Singit naman ni Benjamin
Huh? Anong nangyayare sa dalawang to.
"Thanks but no thanks Benj. I can carry my bag myself."
Pero hinila parin niya sakin yung bag ko at tinakbo niya papuntang hindi ko alam kung saan"Huy! Benjamin!" I glared at him pero siya tumakbo parin! Haist isip bata talaga!!
"Congratulations! Aryana! I'm so proud of you! Imagine, napili ka as one of the dancer ng school na mag rerepresent sa Korea! My ghad. Ang galing mo talaga!" Bigla nalang niya kong niyakap ng mahigpit at sa tuwa ko napayakap nalang din ako sakanya ng mahigpit
And unknowingly, na know ko na, nahagip ng mata ko si Kate na may hawak nanaman na camera with some of our classmates. Hayy may mag sesend nanaman ng pictures mamaya haha
At dahil doon, kumalas na kami ni Kenjie sa pagkakayakap at nagtungo nalang sa room.
Usap usapan nga sa room yung pagkaka pili ko as one of the dancers. I didn't expect na mangyayari to. Waaah!! Kung alam niyo lang na pangarap ko talaga na makapag perform at makapag sayaw sa harap ng maraming tao and take note sa KOREA pa mga bes.
"Congrats arra!!"
"Uy congrats!!"
"Naks. Sumasayaw ka pala"
"Sus. If I know. May backer lang yan kaya siya nakasali no."
"Hindi naman siya magaling e"Dancing is my passion. At hindi ko mapigilan na matuwa at ngumiti dahil sa opportunity na binigay nila sakin.
Kaya kiniber ko nalang yung mga nega kong kaklase. Kase wala din namang mangyayare kung papansinin ko sila. At isa pa, ayoko sirain yung araw ko ngayon no.
"Ayiihhh.. Ang saya saya niya oh!"
Pang gugulo sakin ni Benjamin habang nasa klase at nag didiscuss yung prof namin na medyo boring."Psst. Ang ingay mo. Makinig ka na nga lang jan"
Pagbawal ko sakanya at sumunod naman siya agad hahaTinignan ko si Kenjie at mukhang malungkot parin siya. Ayoko ng ganito. Yung masaya ako tapos malungkot yung crush ko. Hayy :(
Paano ko ba siya pasasayahin??? Isip Aryana.. Isiiiip..
To be continue
BINABASA MO ANG
MY SEATMATE, MY CRUSH
Genç KurguFirst story ko to, and requested ng pinsan ko. Lol haha. Hope you like it. :) Syempre sa college seryoso na dapat.. dapat wala ng laro laro kasi yan yung start ng career natin but of course di parin pwedeng mawala yung kilig hihi.. kaya paano kung m...