Finding Narcissus

Chapter 3

Chapter 3
Ditched

It's past 6pm na nang makaakyat kami ni Jude ng tuluyan. Pagkarating na pagkarating namin sa taas, agad kong ipinaalam kay ma'am Vanellope ang nangyari kay Jude kanina.

Kasalukuyan ngayon naming ginagamot ang sugat na natamo ni Jude sa engkwentro nila ni Narcissus.

"Diba pinagsabihan ko na kayo kanina na wag lalayo sa mga kagrupo nyo? Bat ba hindi kayo nakikinig?" Nag aalalang tanong ni Ma'am Vanellope kay Jude. Sabay hilot sa kanyang sentido.Habang ang iba naman naming mga kaklase ay nakaupo sa sofa kaharap nilang dalawa.

"Pasensya na po ma'am. Hindi na po mauulit." Despensa ni Jude.

"Dapat lang, Jude hindi ka na pwedeng lumabas ng kwarto. Kung kakain ka, magsabi ka at padadalhan kita ng pagkain sa mga kaklase mo. I don't want to put your life in danger. Mga estudyante ko kayo and know that you're important to me. Naiintindihan nyo ba ako?" Ma'am Vanellope Commanded with voice full of concern and authority while she's fixing the bandage on Jude's left arm.

"Yes ma'am" all of us answered in unison. Then ma'am Vanellope ended the meeting already.

Bumalik na sila sa kani-kanilang mga silid habang kaming dalawa naman ni Jude ay naiwan dito sa silid na nakalaan para sa amin. Still in state of shock mapapansin padin sa mukha at mga galaw ni Jude na takot padin syang maulit yung nangyari kanina.

"Jude,wag ka nang matakot,maaayos din ang lahat ng to. Malalaman din natin kung sino si Narcissus." Sabay yakap sa kanya upang maibsan ang takot na kasalukuyan nyang dinaramdam.

Ilang minuto din kaming nanatili sa ganoong posisyon at napag desisyonan na naming matulog. Takot man sa pwedeng kahinatnan ko pag ako naman ang ginulo ni Narcissus, nagawa ko pading magpatianod sa antok.

Naalimpungutan ako sa ingay na narinig ko sa labas. Elaine is screaming Jude's name outside the hotel while random noise of running people is evident even inside my room.

Half awake, kinapa ko ang pwesto ni Jude, at nang mapansing wala sya doon, agad agad akong lumabas ng kwarto.

Nang makarating ako sa labas ng hotel, I saw my classmates and even Ma'am Vanellope crying as they watch the hotel's nurse revive the unconscious Jude swimming in his own blood. Gusto kong masuka ngunit mas nangingibabaw sa akin ang poot sa kung sino mang may gawa nito sa kanya.

"Time of death, 11:11pm" the nurse declared without any hesitation.

"Anong death? He'll be revived if we take him to the nearest hospital! Hindi pa patay si Jude!ma'am, larra,Gino! Tulungan nyo ako dalhin natin si Jude sa Hospital."Me trying to convince myself that the nurse's speculations are wrong.

"Miss,Shaen maraming dugo ang nawala sa kaibigan mo gustuhin man naming dalhin sya sa hospital, mawawalan lamang yun ng silbi dahil idideclare din ng mga doctor doon na dead on arrival na sya." The nurse added.

Tiningnan ko ang aking mga kaklase at si ma'am Vanellope umaasang parehas kami ng iniisip ngunit Bakas sa kanilang mga mukha na ayaw na nilang makialam.

Nanlumo na lamang ako sa nasaksihan. Jude is one of the people I owe the most. He never failed to make me smile in any way and he's always there when I'm in need.

Naalala ko pa nung una ko syang makita sa Hospital, He offered me his handkerchief when he saw me crying. That was the time kung kailan naideklarang patay na ang mga magulang namin. I was crestfallen. He comforted me until Gumaan na ng konti ang pakiramdam ko which became the reason kung bakit sya ang una kong kaibigan sa unang araw palang ng pasukan.