Liam had blijven slapen op zijn eigen bed en daar was ik hem zo dankbaar voor. Ik wou nog niet te snel gaan en dat heeft hij dus wel gerespecteerd. Zijn begrip en respect apprecieer ik wel. Uiteindelijk werd hij wakker. Hij vroeg of ik goed geslapen had. Dat had ik inderdaad. L: Wil je alstublieft nog even in mijn kamer blijven? B: Het is goed maar ik ga eerst om mijn spullen gaan in mijn kamer zodat ik mij hier kan klaarmaken. L: Oké, akkoord! In de gang kwam ik Daimy tegen. Ze zag dat ik niet uit mijn eigen kamer kwam. Ze riep mega hysterisch: "Is dat Liam zijn kamer???" B: Ja, maar doe rustig, stil. Ze bleef maar roepen: "OMG, hebben jullie iets?" B: Daimy wees stiller, we hebben nog niets. Er is niet gebeurt. We hebben elk in een apart bed geslapen. Als je nu niet wat minder hysterisch begint te doen, begin ik over Louis en jou te roepen! D: Oké, oké! We praten dan straks wel over alles hé. Zo gingen we elk onze eigen kamer binnen maar ik weet zeker dat er bij Daimy en Louis meer is gebeurd. Ik ging dus om mijn spullen en ging toen terug naar Liam zijn kamer. Zonder dat ik deze keer iemand in de gang tegenkwam. Liam zat nog steeds rustig op me te wachten terwijl hij zijn sociale media zat te checken. L: Wat was dat allemaal de gang? B: Oh niets speciaal, gewoon Daimy weer alles moest weten. Ze moest daar natuurlijk weer over flippen. L: Ah ja, meisjes ook... B: Ik ga mij klaarmaken, jij ook? Zo waren we ons samen aan het klaarmaken.
JE LEEST
Just how fast the night changes
FanfictionVier meisjes die het gewoon zijn om in de nacht te leven en overdag te slapen, besloten om op reis te gaan naar Londen. Plots verandert hun hele leven door een boysband, die One Direction heet. Met deze bandleden maken ze vanalles mee. Later in het...
