Just how fast the night changes

Liens point of view

Ik had ervoor gezegd dat Liam niet echt meer kon denken aan Daphné's dood. Dus ik organiseerde allerlei uitjes maar vandaag vond hij overduidelijk de leukste. De nieuwe Batmanfilm was uitgekomen en omdat ik wist hoe grote Batmanfan Liam was, had ik twee kaartjes gekocht. Ik hield ze voor zijn neus vanaf dat hij de naam Batman zag staan, had hij zijn Batman T-shirt aangetrokken. Ik moest me even aan de bank vasthouden. L: Wat is er? 
"Niets.", loog ik.  Ik kon toch moeilijk zeggen: "Je lijkt zo sexy in de T-shirt in dat ik bijna voor ja flauw viel?" Nee, nee en nog eens nee. Ik was verliefd op hem geworden.  Ik had hem geworden. Ik had hem de laatste tijd zo goed leren kennen dat ik hem begon te adoreren. We vertrokken naar de cinema en ik besloot dat ik ging rijden want hij stond te wild. Ik ging hem nu echt niet laten rijden hoor. Heel de rit kreeg ik gezaag dat ik te traag reed volgens meneertje. Terwijl ik het meeste reed dat ik mocht. Ik wist niet dat hij zo obsessed was met Batman. Negeren dan maar. We kwamen bij de cinema aan en hij sprong de auto uit. Liam stond op het punt naar de ingang te hollen maar ik riep hem na. "Ela." Liam: "Wat? Ik heb de kaartjes!" Liam: Oh ja juist! Nou doe dan een beetje door. Lien: Ik kom al.  Ik kom al. Liam: Finally. "Zaag.", dacht ik. Ik gaf de kaartjes af aan de balie en Liam spurtte naar binnen. We namen twee large popcorndozen en elk een fles cola. Liam was in de wolken wanneer hij zag dat de popcorndozen in stijl van Batman waren. Ik moest nog even naar het toilet maar Liam kon niet meer wachten. Hij was te ongeduldig. Hij liep al de cinemazaal in. Oké dit was niet mijn beeld van een ideale date. Ik zocht hem in de cinemazaal maar vond hem niet in het donker dus zette ik me ergens random. De film was begonnen en plots kwam er iemand bij me zitten en vroeg: "Waarom zit je hier?" Lien: Liam? Liam: No, second Batman. Lien: Ik vond je niet en jij was te ongeduldig om op me te wachten. Liam: Sorry. Lien: Tis u vergeven. Hij sloeg zijn arm om me heen en ik smolt. Wat deed hij me toch aan? Elke keer er iets spannends gebeurde, kroop Liam dichter tegen me aan. Mijn hartslag versnelde naarmate hij dichter naar me toekwam. Godzijdank het was pauze. Hij zat nu weer normaal in zijn stoel en ik kon weer normaal ademhalen. Hij merkte op dat ik me raar gedroeg. Liam: Alles goed met jou? Lien: Prima. Zoals altijd prima.  Liam: Zeker? Lien: 100 procent zeker. Wat moest ik dan zeggen? "Wel eigenlijk kon ik dit niet meer aan. Het moment dat je dichter kwam, gaat mijn hartslag razendsnel en wordt het zo warm vanbinnen dat ik smelt. Ook flip ik zelf superhard omdat ik niet weet wat er met mijzelf aan de hand is.", dacht ik. Nee, nee... Dat zeggen we niet. Liam: Wat gaat er toch allemaal in jou om? Lien: Niets. Waarom? Liam: Ben je nog steeds boos omdat ik niet meteen bij jou kwam zitten? Lien: Maar nee, dat is het echt niet. Liam: Wat is er dan toch? Ik keek hem met veel liefde aan. Ik keek zo diep in zijn ogen dat ik even vergat waar ik was.  Voordat ik het door had, begon Liam dichterbij te komen. Wat gebeurde er? Plots voelde ik zijn lippen tegen de mijne en ik had plots geen controle meer over mijzelf. Mijn lippen bewogen automatisch mee met die van hem. Dit was mijn allereerste kus en het was perfect. Ik kon schreeuwen van geluk want mijn hart was nog nooit zo snel beginnen kloppen. Maar schreeuwen zou ik niet want anders zou ik het goed verpesten. Jammer genoeg hield het plots op. Hij trok zicht terug wat naar achteren en hij had waarschijnlijk wel door hoeveel ik hiervan had genoten. Met mijn ogen nog steeds gesloten, wachtte ik tot hij iets ging zeggen. Op dat moment, sprong het scherm weer aan. De film was terug begonnen. Mijn ogen vielen open en ik zag dat Liam nu weer helemaal gefixeerd was op de film. Zou hij hetzelfde voelen? Een jongen kust toch niet zomaar een meisje. Zeker zo'n popster als Liam niet, toch?