Just how fast the night changes

Daphné's point of view

Harry is zo grappig! Hij heeft zo'n goed gevoel voor humor. We waren vanaf het begin al constant met elkaar aan het babbelen en hadden geen oog voor de anderen, zelfs niet toen Bo flauwviel. Erg egoïstisch, ik weet het. Maar ja, nadat Daimy zo'n domme dingen had uitgestoken met die kaart verdiende ik wel een uitje met een mooie jongen. Na onze date hadden we samen gewandeld naar een bushalte. Hij wou zo graag samen met mij eens een Londen bustour doen op één van de rode bussen van the UK. Onderweg had hij mij verteld dat hij nog nooit zoveel plezier heeft gehad op één nacht tijd. Dat deed me enorm blozen. Toen we uiteindelijk op de bus zaten, sleurde hij me mee naar de bovenste verdieping van de bus. Het was een soort openlucht bus. Het was nog tamelijk goed weer voor Londen, vertelde Harry mij. Toen we boven waren, namen we de stoelen van de eerste rij bij het raam. Harry begon plots super luid te roepen: "Young, wild, free and maybe in love." Ik verschoot me een bult en riep: "Harry, shut up." Wat zouden de mensen wel niet denken. Harry zei: "Komaan Daphné, waarom niet, niemand kent jou hier, toch?" Ik dacht: "Dat is wel waar maar iedereen kent jou wel. Zo meteen krijgen we nog paparazzi achter ons aan." Toen begon Harry te zingen: "So what we go out? So what we smoke weed?  We're just having fun. Who cares who sees? So what we get loud? That's how it's supposed to be. Living young and wild and free." Ik stelde me vragen bij het weed stuk maar gaf er toen niet meer om en begon mee te zingen. LIVING YOU AND WILD AND FREE! Toen was de bustour voorbij. Ik had ondertussen al heel Londen gezien, toch de meest bekende bezienswaardigheden. We hadden zelfs over de Towerbridge gereden, daar had Harry mijn hand vast genomen en hij had gezegd: "Kijk Daphné, kijk naar de mooie maneschijn die weerkaatst op de Thames." Hij ging mijn hand bijna een kusje geven totdat ik mijn hand heel verlegen wegtrok. Ik had nog steeds problemen met of ik deze jongens wel kon vertrouwen. Ik ken hem wel al stukken beter dan de andere jongens maar hij is de beste vriend van Louis. Ik vertrouwde dit boeltje nog steeds niet helemaal.  De busrit eindigde aan het begin van Oxford Street. Tot mijn verbazing waren alle winkels nog open. Harry vroeg: "Zin om te shoppen?" ik sprong een gat in de lucht en juichte: "jaaaaa". Maar zei toen: " Ik heb niet zoveel geld bij..." H: Maar zotteke, ik heb miljoenen, voor jou kan er wel wat geld af. Ik tierde en sprong in zijn armen, hij nam me vast en toen liet ik los en zei: "Oh sorry, ik word nogal gek als ik mag shoppen!" H: Voor een knuffel moet je je niet verontschuldigen hoor en zeker niet tegenover mij. Hij nam me terug vast. Mijn hart ging zo'n 10000 keer sneller kloppen dan normaal en daar stonden we dan vijf minuten lang te knuffelen. Tot hij zei: "Gaan we dan maar?" Ik overenthousiast: JAAA. We liepen samen doorheen de straat, de ene winkel in, de andere weer uit. Harry wou steeds mijn hand opnieuw vastnemen maar ik trok hem steeds weg. Hij was blijkbaar ook zo'n grote shopaholic als mij. Pluspunt voor een jongen, vind ik. Toen we klaar waren met shoppen begon de zon al op te komen, dat wil zeggen tijd voor mij om te gaan slapen. H: Hoe wil je naar het hotel gaan? De bus, taxi of te voet? D: "Liefst een taxi, dan zijn we even alleen." Harry belde een taxi en een paar minuten later was hij er al. Harry nam mijn tassen over, stak ze in de koffer, deed de deur open en zei: " My lady..." D: Thanks my gentleman. We aten samen op de achterbank, ik bedankte hem voor zijn hoffelijkheid en voor de toffe nacht. H: jij bedankt om mijn gast te zijn, ik ben blij dat ik zo'n wondermooie jongedame mocht rondleiden door Londen." Ik bloosde en giechelde maar een paar minuten later viel ik in slaap op zijn schouder.