Just how fast the night changes

Liams point of view

Ik hoorde zacht geklop op de deur en deed open. Ik zag dat het Bo was en ik wou haar een knuffel geven maar ze duwde tegen mijn borstkas en zei: neen, Liam we moeten praten. Ik zette een stap achteruit en zei: "oké, kom binnen."
We gingen naast elkaar zitten en ik schoof dicht tegen Bo aan, zij schoof wat verder op en ik weer dichter.  Ze schoof weer op en viel toen van de bank. Ik begon te lachen. Plots riep Bo: "Dit is niet grappig, ik ben het beu!" L: Rustig, wat is dat nu met jou? B: Jah, je doet altijd super bezitterig en jaloers als ik met de andere jongens praat terwijl we niet eens samen zijn. Je doet te opdringerig terwijl ik je verteld hen dat ik niet wou dat alles te snel ging. En nu heb jij het mooi verkloot. Alles ging te snel en ik kan echt niet meer verliefd op je worden. Door jouw opdringerig gedrag moet ik jou nu kwetsen en ik kwets niet graag mensen. Bedankt hoor. Daarna liep ik de kamer uit. Bo riep me nog na: "ohnee, sorry Liam, blijf toch hier!" L: Laat me toch gerust. Ik liep naar de uitgang en weg was ik. Ze riep mijn naam nog maar ik wou echt niet teruggaan. Mijn  hart was in een fractie van een seconde gebroken. Ik bleef maar verder weglopen van het hotel en wou niet stoppen. Ik dacht laat mij weglopen van de pijn. Het maakte me zelfs even niet uit waar ik terecht ging komen, ik bleef lopen.