Just how fast the night changes

Daimy's point of view

Louis en ik gingen vannacht Londen verkennen! Ik kon echt niet wachten. Hij is zo lief, zo charmant. Niet normaal. Wanneer hij recht in mijn ogen kijkt, krijg ik geen adem meer. Bo heeft me in The Subway verteld dat Louis zijn ogen niet van me af kan houden. Ze denkt zelfs dat hij verliefd op me is. Ik vroeg aan de anderen of ze hetzelfde denken. Ze gaven toe dat Louis en ik een mooi koppel zouden zijn. Daar ging ik toen wel mee akkoord maar genoeg geklets over dat koppelgedoe. Louis had een taxi voor ons gebeld. Na even praten, kwam hij er al aan. Hij zei: "Tot uw dienst, naar waar mag ik jullie als eerste brengen?" Louis zei: "London Eye, alstublieft". Hoorde ik dat nu goed? De London Eye? Louis zag aan mijn gezichtsuitdrukking dat ik enorm blij was. Hij lachte en zei: "Blij?" Ik antwoorde: "Blij? Nee hoor, super blij!" We moesten allebei lachen. Onderweg babbelden we over Fish and Chips. We vonden dat allebei zeer lekker. Toen we bij de London Eye waren, moesten we in een lange rij wachten. Louis vroeg aan de taxichauffeur of hij ons Fish&Chips kon komen brengen. Een paar minuten later stonden we daar samen Fish&Chips te eten. Ik eet graag en veel en hij ook. Toen het eindelijk aan ons was, gingen we tegenover elkaar in zo'n kotje zitten. Na een halfuur waren we op het hoogste punt. Louis had de verantwoordelijke gevraagd als ons kotje boven was, het even stop te zetten. Dat had de verantwoordelijke dus ook gedaan. Toen begon ik het benauwd te krijgen want ik heb wat hoogtevrees. Louis vroeg: "Alles oké?" D: Euhmmm kan wel beter ja! L: Hoogtevrees? D: Uhuuuu. Louis stond recht en ons kotje begon te wiebelen. Ik riep: neeeee! Blijf maar zitten! Alstublieft! L: Oké, oké ik wou gewoon maar naast je komen zitten hoor. D: Sorry, ik ben gewoon echt bang. L: Ik begrijp het. Hij legde zijn hand op mijn wang en wreef erover. L: Alles komt wel goed hoor zolang ik er ben. Sluit je ogen maar. D: Waarom? L: Doe het maar gewoon. Ik deed wat hij me vroeg en plots kreeg ik geen adem meer. Mijn lippen niet meer zo trillend van angst, begonnen nu te ontspannen. Ze bewogen mee met die van Louis. Hij nam mijn hoofd vast tussen zijn handen en stopte even. Ik nam adem zodat mijn hart weer op een normale manier zou kunnen gaan kloppen. Toen ging hij weer door. Ik sloot mijn ogen weer en voelde me zo gelukkig. Waarschijnlijk hij ook. We genoten en bleven een tijd lang elkaar kussen. Plots hoorden we geklop op het raam, we stopten met kussen en deden onze ogen open. Tot mijn verbazing waren we al terug beneden. Deze kus, deze lange kus had mijn angst weggenomen. We stapten uit en namen elkaars hand. D: Dankjewel voor daarnet. L: Ik moet jou bedanken voor de meest liefdevol kus die ik ooit gekregen heb. Ik bloosde en giechelde toen. D: Lieve Louis, ik denk dat ik nu niet meer zonder je zal kunnen. L: Lieve Daimy, ik nog minder zonder jou en ik moet je vertellen dat ik enorm veel  van je hou.  Vanaf het moment dat ik je zag, vanaf dat ik wist dat je onze band niet kende, vanaf ik voor de eerste keer in jouw ogen keek, wist ik dat ik enorm veel van je zou gaan houden. Ik wil niets anders meer dan bij jou zijn. D: Is het gek als ik hetzelfde voel? We kropen de taxi in en Louis zei tegen de chauffeur: "Naar de Starbucks in het centrum alstublieft." In de taxi zaten we hand in hand op de achterbank. Louis gaf me heel de rit lang kusjes op mijn wang. Ik kon niet stoppen met lachen, zo gelukkig voelde ik me. Toen we er waren , stapte Louis eerst uit en stak mijn hand me uit. Ik nam zijn hand en stapte ook uit. Hij sloeg zijn hand rond me en zette zijn zonnebril op. D: Waarom nu een zonnebril midden in de nacht? L: Kijk rond je, overal paparazzi. D: Ah ja juist, je bent lid van een mega beroemde boysband... vergeten. Hij moest lachen. Plots kreeg ik een bericht toen we in de Starbucks waren. Er stond op: "Kut wijf, wat doe jij met MIJN LOUIS in de Starbucks? Ik krijg je nog wel wanneer Louis er niet bij is." Ik werd er bang van en begon als een gek rond mij te kijken. Louis zag het en vroeg: "Wat is er?" Ik kon niet antwoorden want ik was te druk bezig met die meisjes te zoeken. Hij nam mijn GSM, ik wou hem terugnemen maar het lukte niet. Hij werd boos en zei: "waar zijn die trutten?" D: Louis, het zijn wel je fans hé. L: Fans moeten zich kunnen beheersen wanneer ik een lief heb. Ze snappen maar niet dat ze me moeten delen. Maar nee precies of ik op miljoenen meisjes tegelijk verliefd kan worden. We zagen de meisjes in de verte lachen met mij en Louis liep uit de Starbucks naar de meisjes toe. Ik spurtte achter hem aan, stopte hem en zei: "Louis, wees kalm alstublieft en zeg of doe niets dom." Hij luisterde niet en liep door naar de fans. Louis tegenover de fans: "Wat is jullie probleem?" Jullie weten dat ik niet alleen jullie Louis ben! Jullie moeten met trouwens delen met miljoenen andere directioners. Maar als ik één kier iemand heb waar ik enorm veel van hou, kunnen jullie dat amper accepteren? Respectloos zijn jullie, altijd hetzelfde met zo'n fans!" F: Excuseer? Als het zo zit hé, ga ik verder als fan van the Vamps. L: Voor mij geen probleem, zolang je mijn meisje maar met rust laat. F: Ciao. Ze gingen weg en ik zag tussen de fans de verlegen Anouk sorry naar me fluisteren. Ik fluisterde terug: het is oké. Ik zie je wel weer. Louis: Onbeschoft. D: Tis oké, Louis. L: Ja, ja zal wel. We gingen terug naar de Starbucks. D: Is alles oké? L: Tjah. D: Je moet hiervoor nu niet boos zijn op mij. L: Jah. D: Als het zo zit, ga ik wel allen naar het hotel. Ik liep naar buiten en belde een taxi. Louis kwam plots bij me staan.  L: Heb je al een taxi gebeld? D: Ja, wat denk je? L: Zou je het erg vinden moet ik meegaan naar het hotel? D: Als je normaal kunt doen, niet nee. L: Dat zal ik doen. Sorry voor mijn gedrag. Ik wil je gewoon niet kwijt en zeker niet door zo'n stomme dingen als dit. D: Snap ik wel maar het zijn fans, je moet dat begrijpen. Biedt je excuses aan via sms en je mag bij me blijven slapen. Zo gezegd, zo gedaan. Hij had zijn excuses aangeboden aan de fans. En ik kreeg een sms van Anouk dat ze morgen met me wou afspreken. Ik legde haar uit dat ik altijd 's nachts leef dus dat het niet ging lukken. Dus we zouden ons afspraakje voor een andere keer houden. Louis en ik kwamen als laatste aan bij het hotel.  We gingen naar onze. Hij kuste me en vertelde me nog allerlei lieve dingen. Door die lieve dingen, viel ik uiteindelijk in slaap.