Just how fast the night changes

Daimy's point of view

Ik voelde me zo verschrikkelijk schuldig. Ik was compleet out of my mind door het enorme applaus na mijn optreden. Mijn was geëindigd en ik was vergeten dat ik van het podium moest gaan. Ik bleef daar als een gestoorde wannabe staan en The Vampettes toe te zwaaien. Voor één seconde dacht ik dat ze ook even Daims waren. Uiteindelijk was het dromen gedaan en kwam Louis mij van het podium halen. Toen hoorde ik natuurlijk wat BOE geroep door jaloers Vampettes die hoogst waarschijnlijk ook directioners waren. Louis en ik wisten al wat er morgen in de boekjes, kranten en op sociale media zou staan. We hadden elkaar nu al beloofd om niet boos op elkaar te worden door wat er ook ging gaan verschijnen. Uiteindelijk kwam ik backstage terecht en daar stonden Brad en Anouk. Als ik het niet verkeerd heb gezien, stonden ze bijna te kussen. Maar ik met mijn gestoord gedrag kwam daar als tierend binnen. Gedragen op  Louis zijn schouders. Louis zal wel wat stampen in zijn buik gekregen hebben door mijn wild gedrag. Ik denk dat ik met mijn getier de kus van Brad en Anouk verpest heb. Toen zette Louis me neer, ik zat Brad en Anouk met open mond aan te staren tot er iemand op mijn schouder tikte. Ik draaide me om en zag dat Louis terug was van de kleedkamer. Hij had zich net omgekleed en je weet niet HOE GOED HIJ ER UITZAG. Dit, mensen, was history! Hij had kleren aan die elk meisje wel zou willen bewonderen bij haar boyfriend. Louis droeg een zwarte broek, een witte T-shirt en witte Vans. Ik keek hem vol liefde aan en ik zag hem naar me lachen. Aan zijn mimiek kon ik zien dat hij wist wat ik aan het denken was. L: Bevalt het je wat je ziet? 
D: Weet ik  veel en zo goed was het nu ook weer niet. L: Wil je weten hoe goed het was?, vroeg hij vol passie. "Graag", gromde ik terug. Hij kuste me zo passioneel dat ik meteen weer wist hoeveel hij van me houdt. En jaja, ik besefte hoe goed ik gezongen had. Daarna zag ik Brad afscheid nemen van Anouk door haar een kusje op haar wang te geven en zo was zij weer compleet van de wereld. Toen zag ik Danny naar me toe komen. Hij zei dat hij al verschillende keren tegen Anouk had proberen te praten maar dat het leek alsof zij hem niet hoorde. Wat ik wist, was dat het niet zo leek maar het echt zo was. Anouk zat weer in Bradland. Dan: We moeten echt naar de vipplaatsen nu, het concert kan elk ogenblik beginnen. Dai: Ah, oké maar hoe krijgen we Anouk mee? Danny liep naar haar en tilde haar op en droeg haar naar de deur waar er op stond: "VIP". Toen riep hij  naar mij: "Are you coming?" Ik gaf Louis nog snel een kus en vertelde hem dat ik van hem hield en liep toen naar Danny. Anouk was ondertussen al bijgekomen. Toen we bij de deur aankwamen, zei Danny: "Hier is het!" Hij opende de deur en ik hoorde een kei luid geschreeuw, er stond wel zo'n 10.000 man. Toen we binnen gingen, kwamen er meteen Vampettes naar me toe . Ze wilden een handtekening en een foto met mij. Dat was zo leuk.  Het gevoel dat je iets begon te betekenen voor mensen, voelde zo goed. Dat mensen je begonnen te adoreren, voelde zelfs nog beter. Tot het moment ze dingen over Louis en mij begonnen te vragen of toen ze vroeger hoe kom jij van nowhere tot bij The Vamps. Deze dingen kon ik hen moeilijk een antwoord op geven. Het beste was dat niemand iets over deze dingen wist of ik zou enorm veel haat krijgen. Niet dat ik dit niet zou krijgen als ik hierover niets zou zeggen. Dus ik besloot hen gewoon te zeggen dat ik nu op mijn vriendin moest letten of dat ze anders flauw zou vallen. Ze lieten me toen gelukkig met rust. We zaten op de eerste rij, de vipplaatsen bevonden zich vlak naast het podium. We zagen een intro van de nieuwe videoclip van The Vamps. Terwijl Tristan, Connor en James hun instrumenten nog eens vlug aan het stemmen waren. Brad zat zijn Vampettes toe te zwaaien en knipoogde ook naar Anouk. We zagen dat ze klaar waren met stemmen, de show kon beginnen.