TUVALDEKİ KAN

1.0 "ÜNAL KARA"

İyi okumalar🌙

♡

"O gazetedeki kız kim? Ben buralarda neler çekiyorum haberin var mı senin? Sen de gününü gün ediyorsun oralarda. Başka var mı baba? Başka kız var mı elini sürdüğün?"

Ardından bir tokat sesi yankılandı cihazda. Anında ayağa fırlayan Alkan, cihazı kendine daha çok yakınlaştırdı. İzel'in sesinin duymaya ihtiyacı vardı.

O esnada, Ünal Kara'nın çok yakında bir "şittt" diyerek tıslaması ulaştı Alkan'ın kulağına. Ardından cihazdan cızırtılar geldi ve sesler tamamen kesildi!

Sanırım ses cihazını fark etmişlerdi!

●

Alkan yerinde duramıyor, volta atıp duruyordu. İçini saran sıkıntı onu resmen ele geçirmişti. Elini sakallarında gezdirirken, kapının tıklanma sesi ilişti Alkan'ın kulağına. Birden ter bastı Alkan'ı.

Titrek sesi ile konuştu:

"G-gel!"

İçeriye biraz önce ses cihazını Alkan'a getiren stajyer girdi. Alkan daha bir gerilmeye başlamıştı.

"Hocam, Ünal Kara sizi toplantı odasında bekliyor. "

Başından aşağıya kaynar sular döküldü Alkan'ın. İlk defa bir işe kalkışmıştı. Ve onuda yüzüne gözüne bulaştırmıştı.

"Tamam." Diyerek eli ile işaret verdi stajyere gitmesi için.

Ardından derin derin nefes alıp vermeye başladı Alkan.

"Sakin ol..."

Daha fazla odasında durmadan çıkmaya karar verdi Alkan. Sonunda toplantı odasına vardığında kalbi küt küt atıyordu. Bunun sebebi korku değildi, normalde böyle bir şey asla yapmaz hatta bunu saygısızlık olarak görürdü. Fakat hayatında ilk defa böyle bir şeye kalkışmıştı. O da başına bela olmuştu.

Derin bir nefes alarak kapıyı tık tıkladı Alkan.

Ünal kara içeriye gelmesi için despot sesi ile komut verdi Alkan'a.

"Gel!"

Ardında kapıyı açarak içeri girdi.

Toplantı odasın da ki koca masanın en baş köşesine Ünal Kara oturmuş, ondan olabildiğince uzak tarafa ise Funda Hanım.

Alkan'da çabucak Funda Hanımın yanına geçti.

"Alkan? Nasılsın bakalım." Diyerek iğneleyici ses tonunu takındı Ünal Kara. Yüzünde belli belirsiz bir gülümseme vardı.

"İyiyim Ünal Bey. Siz nasılsınız?"

Ellerini masanın üzerine koyarak birleştirdi Alkan. Bu onun kendine göre, Ünal Kara'ya meydan okumasıydı.

"Pek iyi değilim. Bugün bir şey öğrendim ve bu canımı sıktı." Diyerek aynı Alkan gibi ellerini masanın üzerinde birleştirdi.

Alkan'ın gözleri saniyelik Funda Hanıma kaydı.
Çok duygusuzca bakıyordu etrafa, yüzünde bir tane mimik bile yoktu.

"Ama o işi halletiğim için mutluyum."

Alkan daha bir panik olurken, Funda Hanımın gözleri ona döndü.
Alkan'a kısa bir bakış savurdu. Alkan ise olanları anlamıyordu.