Four Elements Of Love

chapter 26 ( the death of hanna )

Mateo's POV
Hindi ako makapaniwalang gagawin niya ito, hindi ko na siya kilala. Nasa E.R (Emergency Room) ngayon si hanna, bakit kung kelan mahal ko na siya, oo mahal ko na siya! Hindi ko man lang siga naipagtanggol wala akong kwenta, minsan lang ako magmahal, sana guwag mona siyang kunin, marami pa akong sasabihin sa kanya, siya ang nagbigay lakas saakin para lumaban.
"Pre! Nag text saakin si Lorraine wala na siya!"
Pagka sabi niya nun ay bigla siyang yumuko, ano ang ibig niyang sabihin?
"What? What do you mean?"
Nagtatakang tanong ko kanya, hindi naman kasi nag tetext si Lorraine kung hindi importante ang sasabihin niya! Maliban nga lang saakin, eh kung maka kapit siya saakin akala mo higad.
"Antioneth is already gone"
Hindi ko pa din maintindihan, nakita ko ang mga mata niya parang iiyak anomang oras.
"P-patay na s-ya"
Nganyon, klaro na saakin isipan ang ibig niyang sabihin, paano? Paano nangyari?
"Paano nangayri yun?"
Hindi talaga ako makapaniwala, alam ko nagugustohan narin ni nathan si antioneth.
"Pagka alis natin, mayroong nangyaring putokan ulit, hindi natin narinig dahil hindi natin iyun napansin dahil busy tayo sa pag pag hahanap ng masasakyan, mukhang planado ang lahat, nawala ang kotse ko at yung sayo naman ay nawalan ng gulong at yung ambulance naman na dapat magdadala kay hanna sa hospital ay flat naman ang gulong."
Ngayon alam ko na! Hindi ko talaga lubos akalain na makakaya niya itong mag-isa, ang tanong, mag-isa nga lang ba siya? Nakaka dismaya ang mga nanyayari sa araw na ito, ngayong araw na ito ay alam ko narin kung sino ang salarin.
"Paano na? Wala na tayong laban wala na ang isa! Wala parin ang source nila!"
Hindi ko mapigilang kabahan! Sa buong buhay ko, ngayon lang ako kinabahan ng ganito, hindi ko rin alam kung paano ko sasabibin kay hanna na nawalan na siya ng isang kaibigan, hindi ko rin alam kung paano sasabihin kay FAndrise na critical ang lagay ni hanna at higit sa lahat paano kaya sasabihin ng kaibigan ng totoong Andriese ang mga nangyari, mukhang ito na nga ang simula ng laro.
"Isa na lang ang paraan, dapat ng bumalik ang source!"
"Tama! Eh paano natin siya mapapabalik?"
Hindi ko maiwasang maitanong, kahit nga mga kaibigan niya hindi alam eh,
"Hindi na kailangan, kusa na siyang babalik kapag nalaman niyang, inuubos na ang mga kaibigan niya."
Napa isip rin ako sa mg sinasabi nitong si ethan, matino rin palang itong kausap, sana parati nalang siyang ganyan, at alam ko kung paano siya naging ganyan, ikaw ba naman patayin ang taong nagiging dahilan ng kanyang pag ngiti, at umo-usbong palang ang binhing itinanim ni kupido sa puso nila, sa lagay na yan hindi kapa ba magiging seryoso?
"Excuse me! Kayo ba ang kamag anak ng pasyente?"
Hindi ko napansin na nasa harap na pala namin ang doctor, hindi ko alam ang sasabihin ko.
"Yes I'm her boyfriend!"
Tan*ina bakit nasabi ko yun, nakita ko naman ang mapang asar na ngiti ng gagong nathan!
"Sorry! We already did our best just to save your Girlfriend, sorry hindi na niya kinaya! She's dead!"
Hindi ko napigilang tumulo ang luha sa mga mata ko! Nandilim,ang mata ko, hindi ko na alam ang ginagawa ko, doon lang ako nagising ng magsalita si nathan.
"Mateo! Tama na, mapapatay mo na ang doctor."
Tumingin ako sa doctor, kita ko sa mga mata niya ang takot at kaba, naka handusay at puno ng dugo ang mukha, umupod nalang ako at sinabunutan ang sarili, at iniuntog ko pa sa pader ang aking ulo! Putang ina! Paano na ako! Hindi ko masasabi sa kanha kung gaano ko siga kamahal!
"Tumgil kana mateo! Dumudugo na ang ulo mo! Kung gusto mo ako na lang ang sapakin mo."
Kahit papaano gumaan ang pakiramdam ko dahil sa mga sinabi ni Nathan,
"Pre! Paano natin sasabihin kay FAndriese na nawalan nanaman siya kaibigan."
Kung masakit saakin alam kong mas doble ang sakit na nararamdaman niya ngayon, lalo na't siyq na lang ang mag isa.
"Mamaya nalang pre! Hayaan mona natin siyang mag luksa sa pagkawala ni antioneth."
Biglang humina ang kanyang bosesa ng banggitin niya ang pangalan ni Antioneth, sa tingin ko magkaibigan nga kami, parehas kami ng kapalaran.
"Sige mamaya na lang!"
Naramdaman kong bigla akong nahihilo siguro dahil sa tuloy tuloy na pag agus ng dugo sa ulo ko.
"Pre! Tara ipagamot natin yang sugat sa ulo mo, ayokong pati ikaw ay mamatay."
Napangiti ako sa sinabi niya, sana walang mag bago saamin, tinulungan niga akong tumayo! Saktong nakita kami ng isang nurse, dinala kami sa isang room kung saan ginagamot ang mga,pasyenteng may mga sugat, hindi rin nag tagal ay natapus rin, kitang kita ko kung paano tumingin yung nurse, ang landi ! Hindi ako naakit, at ng mapasin niyang ang sama ng tingin ko sa kanya, padabog siyang umalis,  umalis na kami, nasasayang lang ang oras namin dito eh, habang papaalis na kami bigla kong naalala.
"Nathan ikaw mag sabi kay FAndreise ah."
Nakita ko namang kumunot ang noo niya, mukhang ayaw niya dahil alam niya na ang mangyayari.
"No, mateo diba ikaw ang BOYFRIEND?"
Diniinan pa talaga niya ang word na boyfriend, and in a sarcastic way pa niya ito sinabi,
"Eh ayoko nga, makikita mo ba ang benda sa ulo ko?"
Sana mala lusot, ayaw ko talaga na ako ang mag sabi baka mamatay pa ako ng wala sa oras.
"Ano naman kung meron kang benda diyan sa ulo mo, ayan ba gagamitin mo sa pag sasalita?"
Bullshit! Ayaw magpatalo yung gagong to eh,
"Ikaw nalang kasi mag sabi kay FAndreise!"
Bakit biglang natulala si nathan na parang naka kita ng multo? Tumingin naman ako sa likud ko.
"Ano ang sasabihin niyo?"
Patay na! Gustuhin ko mang magsalita pero walang lumalabas galing sa bibig ko.
"Ahmm. FAn-drei-se"
Nauutal na sabi ni nathan, may naisip ako!
"F-Andreise, tara kain mona tayo guto na kami eh."
Nakita ko namang lumuwag ang pag hinga ni Nathan, sana makalusot.
"No! Sasabihin niyo o makakapatay ako!"
Kahit lalaki ako, nakaramdam ako ng takot sa mga sinabi niya, napaka seryoso niya, paano nalang kaya kapag nalaman ito ng totoong Andreise, sure ako patay lahat ng taong makikita niya! Kinikilabutan ako kapag naiisip ko.
"Hanna is already gone."
Bilib rin ako kay nathan ah, nasabi, niya yun ng derideritso, kita ko rin ang pagkabigla ni FAndreise pero agad rin ito napalitan ng kakaibigang emosyon, galit, hinanakit, poot at paghihiganti sari-saring emosyon! Mukhang sasabog na siya.
"Huwaaaaaaaaahh!!! Mag babayad sila! Sisimulan ko na ang larong gusto nila! Makikipag laro na ako kay kamatayannnnnnn!"
Sumisigaw siya ng malakas, at isang iglap lang ay wasak lahat ang gamit, ang pintong bakal ay nayupi, wasak naman ang salamin na nasa nurse station, ang mga upuoan? Ayun durog lahat ng makikitang gamit ay wasak! Aakalain mong dinaanan ng buhawi, mabuti na lang at walang katao-tao dahil sigurado ako isang suntok lang ay patay na sila, hindi parin siya kumakalma!
"Do you think na maibabalik ng mga nasira mo ang buhay ng mga kaibigan mo?"
Nakoo pahamak talaga itong si nathan dahil tumingin sa bamda namin si FAndreise na nanlilisik ang mata!
"What do you mean?"
Medyo kalmado na siya, alam ko na kung ano ang plano ni nathan.
"Kailangan ng dumating ng dumating ni Andreise, I mean yung totoong Andreise."
Nakita ko ang gulat sa mukha niya, subalit hindi na siya nag salita, at nagulat kami sa huling sinabi niya.
"No worries, paparating na ang demonyong ginising niyo!"
Sabay alis niya, hindi man lang siya pumunta kay hanna para makita, kinabahan ako sa mga sinabi niya at kinilabutan ang buo kong katawan.

Someone's POV
Malapit ng magsimula ang labang inumpisahan ng kabilang grupo! Gising na ang demonyong matagal ng natutulog. Malapit na nilang matikman ang poot ng isang demonyo!