ephemeral

24

NJM.

nagulat kaming lahat sa biglang pagbukas ng pintuan ng kwarto ko.

nakita ko si eunji na gulong-gulo ang mukha. nagkalat na ang makeup niya.

tatanungin ko sana siya kung ano ang nangyari pero may bigla siyang binato saakin.

pinulot ko iyon sa sahig at isa iyong singsing.

"bigay yan ng gago mong ex sa kaibigan ko." galit na sabi niya, "ay wait, ex friend din pala." she laughed without humor.

"eunji, calm down-"

"shut up." pagpigil ni eunji kay jisung.

"i thought that girl is crazy when she chose another man over you." sabi niya, "but bro, she can be crazier."

"eunji, inom ka muna ng tubig. you are the one who sounds crazy!" sabi sakanya ni renjun.

umupo naman si eunji sa kama at huminahon, she looks really devastated. and i feel sorry for her.

•••

[ April, 01 ]

"i'm sorry, but i can't do this anymore, jae," sabi saakin ni jiral, girlfriend ko.

"april fools?" tawa ko sa sabi niya at niyakap ko siya.

"it's fine, we can do it again then i'll act like im shocked," sabi ko at hinaplos ang buhok niya, pero tinulak niya ako at kumawala siya sa yakap ko. "b-bakit?"

"i said i can't do this anymore, let's stop this na," no, it can't be.

tatanungin ko sana siya kaso may biglang tumawag sa telepono niya.

"hello? yes, i'm with him. yes i'm going to end this. yes, stay there i'll be back in five. yes, i love you, lucas, i love you more too," aray. ang sakit pala na marinig siya na sinasabi ang tatlong salitang iyon sa ibang tao.

"lucas? si lucas hyung?" tanong ko, tumango naman siya, tama ako, tama ang hinala ko.

"kaya pala parati mo siyang kasama?" tumango naman siya ulit.

"saan ako nagkulang? umalis pa nga ako sa grupo kahapon kahit na may international competition kami dahil yun ang sabi mo, tapos ano? iiwan mo lang ako? sabagay, ano ba panama ko kay lucas diba?"

"mas gwapo naman siya sakin eh, yun lang naman kasi habol mo, gwapong boyfriend para ano? para may maipagmalaki kang gwapong nobyo sa mga tao, galing, galing mo, magsama kayo ng lucas mo tutal pareho naman kayong taksil, mga ahas mga hayop."

"sabagay. sino pa nga ba ang papatol sa hayop kundi ang kapwa niya hayop diba-" isang napakalakas na sampal ang dumapo sa pisngi ko, nag-igting naman ang mga panga ko.

"ako na nga 'tong ginago niyo ako pa sasampalin mo? ano ha? anong pinagmamalaki mo? na may lucas ka na?! sakanya pa naman kita hinahabilin sa tuwing umaalis at wala ako. anong ginagawa niyo kapag wala ako ha? sabihin mo! nag-"

ngayon, sapak na ang inabot ng mukha ko, nang makita ko na si lucas iyon ay kaagad akong lumaban.

"gago ka pala eh!" saka ko siya pinaulanan ng sapak sa mukha, dumugo na ang mukha niya at dadagdagan ko pa sana ito nang biglang awatin kami ni jiral at nang maitulak niya ako ay kaagad niyang tinignan ang lalaki niya.

i laughed without humor, "how sweet," sabi ko at pumalakpak, "magtagal sana kayo," sabi ko at kinuha ang maliit na box sa bulsa ko at binato iyon kay jiral, wala na akong pakealam kung babae siya, "happy 3rd year anniversary, bitch." sabi ko at umalis.

ngayon naman tumulo ang naipong luha sa mga mata ko, okay lang yan jaemin, iyak mo lang lahat ng sakit, ayos lang.

[ April, 19 ]

"jaemin! tama na!" sigaw sakin ni eunji dito sa club.

"magmula ng mag-break kayo ng babaeng yun naging ganyan ka na. jaemin, tumigil ka naman na oh. naawa ka nan samin, saakin at kay mommy. hirap na hirap na kami dahil sa ganyan mong pag-asta. please! balik ka naman na sa dati oh, please..." pagmamakaawa saakin ni eunji, niyakap pa niya ako.

ganto naman lagi ang eksena magmula nang maghiwalay kami ni jiral, kaya ilang beses ko na narinig yan.

"ano bang alam mo ha? anong alam niyo sa kung anong nararamdaman ko? wala diba? kasi hindi naman kayo yung nasasaktan! hindi kayo yung nahihirapan! hindi kayo yung pinagtaksilan kaya kung puwede lang, please tumigil ka na, eunji! naririndi na ako!" pagkasabi ko noon ay malakas ko siyang itinulak palayo na nagdahilan upang mahulog siya sa upuan na ikinabali ng paa niya.

natamaan niya pa ang isang lamesa na ikinabasag ng mga bote na nagpabugbog sa palad niya.

"aray!" sigaw niya, nagulat nalang ako at ang daming dugong lumalabas sa palad niya. hindi ako makagalaw sa inuupuan ko at nanatili lang siyang tinitignan. anong kagaguhan nanaman to, jaemin?

magmula noon ay hindi na ako kinausap ni eunji. ayos lang yun, para maiwasan na rin namin ang pag-away.

sira na ako, ayoko nang madamay yung pamilya ko.

[ April, 23 ]

ngayon palang madi-discharge si eunji sa ospital at kaagad akong umuelwi ngayon pagkagaling ng eskwelahan upang makasama sa pagsundo sakanya.

nang nasa sasakyan na kami ay hindi siya nagsasalita kaya ako na mismo ang gumawa ng paraan upang magkausap kami.

"okay ka na?" ngiti ko sakanya.

tinignan naman niya ako at binigyan ng isang matamlay at walang ganang mukha. "papalabasin ba ako ng ospital kung hindi pa ako magaling? sinong niloko mo?" sabi niya at tumingin sa bintana.

bga naman jaemin, bobong opinyon e. mag oopen pa sana ako ng isang topic nang magsalita siya ulit, "ngapala," sabi niya at tumingin saakin, "salamat sa birthday gifts mo ha," sabi niya saka inangat ang sprained niyang paa at ang peklat niya sa kamay.

"nakakatouch, sobra," sabi niya at nagfake smile saka ako inikutan ng mata.

natulala naman ako, birthday niya pala noong araw na iyon? ang gago ko. ang gago kong anak at kapatid.

kaya siguro ako ipinagpalit ni jiral no?

•••

"i think that bitch is trying to win you back." sabi ni eunji nang nakatulala sa sahig.

"i will never let her do that." dagdag niya, "not on my watch."

napangiti naman ako. "that's my sister."

tinaasan naman niya ako ng kilay, "so, what did you feel when tou saw that bitch?" pag interrogate niya saakin.

"there are two choices. a, you want to punch her in the face and peel her alive." brutal na sabi ni eunji, "or do you want to hold her in tour arms and have ebola?"

"without thinking twice, i choose a."