The One that got away.....

CHAPTER 34

"HIS AGONY.."

Rafael's POV.

Hindi ko kaya. nabitawan ko ang baril na kanina lang ay nakatutok sakin sentido. Pinagmasdan ko ang aking mga kaibigan na napahinga ng malalim pagkatapos kong ilapag ang baril.

Pinunasan ko ang aking mukha at tinungga ang beer na nasa mesa.

"Tang ina nila." malutong kong mura habang mariing ang pagkuyom ng aking palad sa boteng hawak ko.

" Please don't do it man, we are still here." napalingon ako sa nagsalitang si Cyrus. Sa kanilang apat, siya lang itong alam kong nakakaintindi ng tunay kong nararamdaman, dahil katulad ko, iniwan din siya sa maling dahilan at kawalan ng pagtitiwala.

Suminghot ako at hinawakan ko ang nanakit kong ulo.

ilang linggo na akong ganito. Ilang linggo na akong miserable simula ng lumipad palabas ng ibang bansa ang babaeng nagnakaw ng puso ko.

Na pagkatapos kong ibigay at kunin niya ang lahat ng sakin, bibitawan niya ako ng ganun ganun lang.

napangisi ako habang inaalala ko ang mga nangyari sa engagement. 

Pucha ang tagal kong pinaghirapan yung singsing na yun, beninta ko pa yung kotse ko para lang don tapos, ganun ganun lang. ni hindi niya man lang nakita ang mga paghihirap ko para mabalik siya.

Hindi ko na alam ang gagawin ko. at hindi ko maintindihan si jocel kung bakit niya nagawa yun sakin.

alam niya kung gano ko siya kamahal. lahat gagawin ko, ibibigay ko kahit ang buhay ko para sa kanya, pero bakit iniwan niya pa rin ako. bakit ang PANGIT na LAKE na yun ang mas pinili niya.

Minsan talaga ang unfair ng buhay. Handa kong pagbayaran ang mga nagawa kong kasalanan sa kanya pero wala eh. sagad sa buto ang galit niya sakin. 

Wala ba akong karapatan na magpaliwanag? Wala ba akong karapatan sa second chance? 

Tang ina kong alam ko lang na ganito ang mangyayari eh di sana hindi na ako sumugal. Nagkamali ako oo, pero parang hindi naman ata tama ang ginawa niya sakin.

Maari nga bang magbago ang kanyang damdamin para sakin,.Can love be lost in an instant? Can true love really just fade away?

The hardest part of being away with her is missing and being with her. Sana magbagao ang lahat kasi, yung sakit, hindi nawawala eh. nandito lang sa puso ko.

Hindi ko alam kung san at kelan ako magsisimula. Wasak na wasak ako. Kung ganu niya kinumpleto ang buhay ko, siya naman itong pagkadurog ng pagkatao ko nung iniwan niya ako.

Kasi, tang ina gusto ko pang umasa. gusto ko pang panghawakan ang lahat. gusto ko pang maniwala sa kanyang mga sinasabi,Gusto ko pang lumaban pero pinatalo na  niya ako. binitawan at tinalikuran. 

at iyon ang pinakamasakit sa lahat. umaasa na kahit sa huling taya na isusugal ko sa kanya ay mapapabago ko ang kanyang isipan.

But then he brought me into hell.

I want to forget her. every piece of her shit, But everytime I tried to erase her in my mind, my heart remember her. nandito na siya. She leave an empty space in my heart at hindi kayang punan ng ibang tao o bagay iyon.

Ilan beses nga ba akong sumubok sa kanya, hindi ko na mabilang. Laha nakalimutan ko, pati sarili ko, ang trabaho ko, ang mga taong nakapaligid sakin. Kasi gusto ko iparamdam sa kanya kung gaano ako katotoo sakin mga sinasabi. Gusto kong ipakita sa kanya na worth it akong mahalin.